به گزارش مشرق - جام جهانی از سال 1930 کلید خورد و فارغ از فراز و فرودش که بیشتر حاشیه است و با جستجویی ساده در اینترنت به آن خواهید رسید، باید گفت جهان تحت تاثیر این جام بوده و هست.

اتحاد دو آلمان شرقی و غربی را فوتبال به جهان ابلاغ کرد. در یک نظرسنجی رسمی در آمریکا بیش از 65 درصد مردم اعتراف کردند که تا قبل از جام جهانی و دیدن تیمی با نام روسیه، از تکه تکه شدن اتحاد جماهیر شوروی بی خبر بوده اند. حس جدایی طلبی رهبران دو آتشه و افراطی کاتالونیا به اعتراف خودشان (موجود در اسناد ملی اسپانیا) تنها با جادوی جام جهانی تا مرز نابودی پیش رفت و برای همیشه اهمیت خود را از دست داد. گروهگ تروریستی باسک در فهرست موارد مورد نفرت رهبران عالی رتبه خود به فوتبال هم اشاره کرده و نوشته است: "با برگزاری هر جام جهانی نیمی از رویاهای استقلال از بین می رود. اتحاد ملی در اسپانیا بیش از پادشاه و حکام و تئوری پردازان در این کشور، مدیون فوتبال و جام جهانی است." مردم اسکاتلند در نظرسنجی سال 2004 داشتن تیم ملی فوتبال به نام میهن خود را بالاترین افتخار پس از جدایی قطعی از انگلیس و کسب استقلال عنوان کرده اند. شیخ مکتوم در امارات متحده عربی تشکیل تیم ملی فوتبال برای اولین بار در این کشور را مهمترین نشانه بارز پس از تشکیل ارتش ملی برای استقلال توصیف کرده است.

شکی نیست که یادمان نرفته تیم ملی ایران در جریان جنگ با عراق در هر سفر برون مرزی چه عظمتی داشت و چه نماینده مهمی در ابعاد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بود. برای این ادعا شاید سند واضحی در اختیار نباشد؛ اما این را هم مد نظر قرار دهید که تاثیر شعار نوشته شده روی پیراهن یک ملی پوش در اعتراض به بمباران شیمیایی مناطق مرزی ایران کمتر از سال های سال مذاکره سیاسیون در این باره در سازمان ملل متحد نبوده است.

از این دست مثال ها در جریان برگزاری جام جهانی کم نیست؛ برزیل 2014. جام جهانی شماره 20 و جهان بدون تردید برای بیستمین بار دست از خون ریزی و حسادت، هیاهو و آتش خواهد کشید و برای حدود یک ماه، کمی تمرین انسانیت خواهد کرد. لااقل به استراحت خواهد پرداخت و این برای کره زمین خسته و زخمی غنیمت است.

شما با چه جهان بینی به استقبال جام جهانی خواهید رفت؟ آیا برای فوتبال ملی ایران، چیزی که رشد و بلوغش میلیاردها دلار هزینه برداشته، موارد جهانی مانند مبارزه با نژادپرستی، آشتی جهانی، نزدیکی تمدن ها و بازتعریف تمدن ایران زمین، اهمیت ندارد؟ برای آنکه به گردشگران اروپایی غرق در رفاه و شادی سفر کرده به برزیل ثابت کنیم ایران کویری دور افتاده با چند گله شتر و آفتابی سوزان نیست بهتر از این فرصت نصیبمان خواهد شد؟

برگزاری چند نمایشگاه بزرگ فرش ایران در شهرهای مهم برزیل در جریان برگزاری جام جهانی برای مقامات فرهنگی ایران در سفارت جمهوری اسلامی ایران کار سختی است؟ معرفی زعفران ناب و دستکاری ژنتیکی نشده ایران نباید در میدان بی نظیر جام جهانی در نظر گرفته شود؟ توزیع رایگان محصولات غذایی ایران که معرف غذاهای سنتی این دیار باشد، برای دلسوزان فرهنگ ایرانی در چند شهر برزیل چقدر هزینه دارد؟

زمان زیادی در اختیار نیست؛ اما بد نیست بدانید کشوری چون استرالیا برای انتقال لوازم مربوط به دو نمایشگاه بزرگ این کشور در خاک برزیل تنها یک هفته وقت لازم داشته و این کار غیرممکن نیست.

رفتار هواداران ایرانی زیر ذره بین عکاسان و فیلمبرداران خارجی است. نوع پوشش ایرانیان اهمیت دارد؛ نوع تشویق تیم ملی، شادی ها و غم ها، رفتار در هنگام خرید و حضور در خیابان های اطراف استادیوم ها. این افراد بدون تردید به نمایشگاه های رایگان اطراف استادیوم های محل بازی ایران دعوت خواهند شد، از آنها درباره نمایشگاه عکس در ابعاد مختلف خواهند پرسید و کاش تیتر از قبل آماده شده برخی رسانه های اروپایی دوباره در سطح جهانی منعکس نشود. تنها دو مورد مصاحبه با هواداران ایرانی که طی آن حتی توان مکالمه زبان انگلیسی در حد تایید و تکذیب را هم نداشته باشند، کافی است تا بنویسند: "بیش از نیمی از مردم ایران زبان انگلیسی نمی دانند."

کابوس درگیری ایرانیان در خیابان های اطراف استادیوم ها که دیگر محل بحث نیست و مشخص است که چه آثار بدی خواهد داشت و چه گزارش تصویری های هدفمندی می شود از آنها مخابره کرد!

به هر حال تماشای جام جهانی بدون عینک جام جهانی لطفی ندارد. عینک فوتبال را هم باید از صاحب فوتبال یعنی فیفا تهیه کرد. جهان بینی برآمده از نوع دوستی، احترام متقابل، زندگی بین المللی، تنفر از نژادپرستی، برابری، اتحاد و صلح پایدار جهانی ...