گروه تاریخ مشرق- مریم فیروز، دختر فرمانفرما و همسر نورالدین کیانوری، چگونگی ورود و ماندگاری خود را در حزب شرح می‌‌دهد. نکته قابل توجه آن است که او پس از 80 سال سن و با وجود آگاهی از سقوط کمونیسم و فروپاشی همسایه شمالی، همچنان بر توهمات خود باقی مانده است:

سلیمان میرزا اسکندری که از بنیانگذاران اصلی حزب توده بود، از پذیرش زنان در حزب خودداری می‌کرد، ولی این مساله اهمیت چندانی نداشت. ما در کنار و در حاشیه حزب، حرکتی را آغاز کردیم. مشارکت مستقیم نداشتیم ولی وقتی تظاهراتی برپا می‌شد، ما در کنار آن بودیم و حرکت می‌نمودیم، چون در هر حال آنها علیه شاه کار می‌کردند. بعد از آشنایی با بزرگ علوی او مرا به گروه زن‌ها معرفی کرد... در دومین جلسه بود که با خانواده اسکندری آشنا شدم... و پیشنهاد کردم که سازمانی داشته باشیم... تنها خانمی که طبق ضوابط روز می‌توانست امتیاز انتشار نشریه‌ای را بگیرد خانم زهرا اسکندری بود که تحصیلاتی در سطح لیسانس داشت. از این‌رو... مجوز انتشار نشریه «بیداری ما» را گرفتیم... با گذشت دو، سه سال سازمانی به نام «سازمان زنان» تشکیل دادیم... به این ترتیب من وارد این جریان شدم. بعد هم در کنگره حزب از طرف جمعی از نمایندگان به عنوان عضو مشاور کمیته مرکزی انتخاب گردیدم. خیلی‌ها هم مخالف بودند. بخصوص از کادر رهبری به طوری که مرا برای شرکت در جلسات دعوت نمی‌کردند به این معاذیر که هنوز عضویت حزبی‌اش به آن پایه نرسیده، البته نمی‌توانستند بگویند که منتخب کنگره نیست... بعد از این هم که به اروپا رفتیم من جزء کادرها بودم... پس می‌بینید که من از سال 1320 در کنار حزب بودم و بعد هم عضو شدم و حال که 79 سال دارم پنجاه سال است که در حزب هستم.

×خاطرات مریم فیروز (فرمانفرماییان)‌، تهران، اطلاعات، 1373، ص41.