به گزارش مشرق به نقل از سايت ايران هسته‌اي، بنا به گزارشي که جان مارکوف روز جمعه 22 بهمن 1389 (11 فوريه 2011) در روزنامه نيويورک تايمز منتشر کرده، شرکت امنيتي سيمانتک در گزارش سالانه خود تاکيد کرده که حمله مستقيمي به نطنز وجود نداشته است.
مو چو، يکي از مديران اين شرکت مي‌گويد: «اين احتمال وجود دارد که يک مرکز سري مانند نطنز مستقيما به اينترنت متصل نباشد، بنابراين يک مهاجم ممکن است سعي کند سازمان‌هاي صنعتي را آلوده کند که احتمالا با نطنز تبادل اطلاعات دارند و بنابراين انتقال ويروس نرم‌افزاري بين آنها وجود دارد.»
به عقيده کارشناسان آگاه در تهران اين موضوع نوعي اعتراف تلويحي به اين مطلب است که استاکس نت به نطنز راه نيافته است.
يک کارشناس ارشد به «ايران هسته‌اي» گفت: «تنها راه انتقال اين ويروس به تاسيساتي مانند نطنز وارد کردن يک فلش مموري يا سي دي آلوده به اين تاسيسات و قرار دادن آن در سيستم رايانه مرکزي اين تاسيسات است که چنين چيزي غيرممکن است.»
در اين گزارش همچنين ادعا شده است که بين ژوئن 2009 و مه 2010، 5 مرکز صنعتي در ايران بارها مورد حمله اين ويروس قرار گرفته‌اند.
کارشناسان در تهران مي‌گويند مسلما اين اطلاعات اغراق‌آميز است و به همين دليل هم هست که سيمانتک اسامي مراکز مورد ادعاي خود را منتشر نکرده است.
در بخشي از اين تحقيق با اشاره به ناکامي‌هاي پروژه استاکس نت آمده است: «محققان سيمانتک همچنين گفتند که دريافتند اين ويروس نرم‌افزاري حامل دو مدل متفاوت براي حمله بر ضد مجموعه‌هاي متفاوتي از سانتريفيوژها بود، اما يکي از آنها از کار افتاده بود.»
