کد خبر 291098
تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۵:۲۷

روزنامه نیویورک تایمز سه‌شنبه پس از 161 سال غلط املایی خود را در مطلبی مربوط به سالومن نورثاپ تصحیح کرد.

گروه فرهنگی مشرق - خاطرات سالومن نورثاپ مبنای تولید فیلم برنده اسکار «12 سال بردگی» بود.
 
20 ژانویه 1853 مطلبی با تیتر «پرونده آدم‌ربایی» در نیویورک تایمز منتشر شد. این مطلب درباره نورثاپ، مردی سیاه‌پوست بود که در شمال ایالات متحده، آزاد به دنیا آمد، اما سال 1841 در واشنگتن دی‌سی ربوده و به عنوان برده در لوییزیانا فروخته شد.
 
در این مطلب نام فامیل نورثاب (Northup) به اشتباه به صورت نورثراپ (Northrop) نوشته شده است. تیتر مطلب هم اشتباه دارد و نام فامیل او به صورت Northrup نوشته شده است. این اشتباه یک روز پس از برگزاری جوایز اسکار 86 که تجربیات نورثاب از 12 سال بردگی اسکار بهترین فیلم را برد، تصحیح شد.
 
این اصلاح پس از آن صورت گرفت که ربکا اسکلوت نویسنده پرفروش چند پست در توئیتر منتشر کرد.
 
اسکلوت نویسنده کتاب «زندگی جاودانه هنریتا لکس» است که یکی از کتاب‌های پرفروش سال 2010 بود. لکس یک کشاورز فقیر مزارع تنباکو در ویرجینیا بود که که سلول‌های سرطانی تومور دهانه رحم او بدون آنکه خودش بداند در 1951 برداشته شد و برای تولید «سلول‌های فناناپذیر و جاودانه»‌ مورد استفاده قرار گرفت. سلول‌های فناناپذیر لکس سوژه تحقیقات مهم و تاثیرگذار در پژوهش‌های پزشکی و زیست‌شناسی شدند.
 
هرچند نیویورک تایمز اشتباه خود را درمورد مطلب نورثاپ تصحیح کرد، اما از آن به عنوان «یک گزارش کامل‌تر و دقیق‌تر به نسبت دیگر گزارش‌هایی که تا آن زمان درمورد نورثاپ منتشر شده بود» یاد کرد.
 
«12 سال بردگی» که امسال در 9 بخش نامزد اسکار بود، بجز جایزه بهترین فیلم در دو بخش بهترین بازیگر زن مکمل (لوپیتا نیونگ‌اُ) و فیلمنامه اقتباسی (جان ریدلی) هم پیروز شد.
منبع: خبرآنلاین

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • انتشار یافته: 4
  • در انتظار بررسی: 0
  • غیر قابل انتشار: 0
  • رضا ۱۶:۱۲ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۴
    0 0
    یا خدا یه روزنامه 161 سال قدمت داره! تو ایران به راحتی یه روزنامه یه مطلب مینویسه توقیف میشه! اینهم نشون میده که تو آمریکا آزادی بیان نیست و روزنامه نگاران تحت فشاران! نگید نه که آدم بی اطلاع هم میتونه یه دوجین اسم روزنامه بیاره! واقعا شرم آوره اونها کجان بعد ما کجاییم!
  • ۱۶:۵۳ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۴
    0 0
    دلیلش این است که اولا در آمریکا به جای توقیف روزنامه ها نویسنده ها را توقیف می کنند. وای به حال کسی که جرات کند مطلبی را در نشریه ای بنویسد که علیه نظریه تکامل باشد چه رسد به ماجرای هولوکاست ! در بهترین حالت چنین کسی بایکوت می شود و هیچ نشریه ای حاضر به انتشار نظرات وی نمی شود. ثانیا: انتشار طولانی مدت روزنامه ها و رسانه ها دلیل آزادی نیست بلکه نشان می دهد که در طی این مدت طولانی روزنامه ها پایشان را روی دم آنها که نباید بگذارند نمی گذاشته اند. والا شما نگاه کنید به روزنامه هایی که سید جمال الدین اسد آبادی در لندن و پاریس منتشر کرد. در لندن روزنامه ضیا الخافقین را منتشر کرد که بعد از تنها چهار شماره توقیف شد. همینطور روزنامه عروه الوثقی را در پاریس منتشر کرد که آنهم تنها بعد از 18 شماره توقیف شد. اتفاقا تاریخ انتشار این روزنامه ها هم در حدود همان 150 سال قبل است. می بینید که آزادی در غرب وجود دارد اما نه برای استعمار ستیزی.
  • سلمان ۱۷:۰۷ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۴
    0 0
    اونا ته چاه هم باشن تو می خوای اونجا باشی ؟
  • محسن ۱۷:۳۵ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۴
    0 0
    قدمت که چیزی نیست شیطان از همه آدما قدیمی تره پس بهتره ؟ بعد هم آزادی بیان چه ربطی به قدمت داره ؟ اولین روزنامه ایران هم بد نیست بدانید که همین حدودا قدمت داره اولین روزنامه چاپی ایران، در دورهً سلطنت «محمد شاه قاجار» به وسیله «میرزا صالح شیرازی کازرونی» در تهران تأسیس شد. اولین شماره این نشریهً ماهیانه که در دوشنبه بیست و پنجم ماه محرم ۱۲۵۳ قمری (اول ماه مهٔ ۱۸۳۷ م.) منتشر شد فاقد نام بخصوصی بود و به ترجمه از واژهٔ فرنگی Newspaper، کاغذ اخبار نامیده می‌شد

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس