مشرق-
«بوسنی را که خیلی راحت می‌بریم. از نیجریه هم چیزی کم نداریم و می‌توانیم از این تیم امتیاز بگیریم. مقابل آرژانتین هم کم شانس نیستیم و اگر شرایط خوب باشد، می‌توانیم بازی خوبی را انجام دهیم.»
این جملات دکتر محمود گودرزی وزیر ورزش است، جملاتی که از آن بوی امید می آید؛ اما ما را یاد جملاتی آشنا می اندازد. هشت سال قبل در آستانه سفر تیم ملی ایران به جام جهانی 2006 بود که محمد علی آبادی رییس وقت سازمان تربیت بدنی هم در جملاتی مشابه در مورد گروه ایران در جام جهانی گفته بود: «ایران با دو برد مقابل مکزیک و آنگولا و یک تساوی با پرتغال، با هفت امتیاز صعود می کند» آن زمان برداشت ها از گفته علی آبادی این بود که می خواهد توقع ها را بالا ببرد، اما حالا چه؟ ...

واضح است که این جملات وزیر واقعا محترم ورزش در راستای مقابله با هجمه ای است که در مورد فوتبال ستیز بودن او راه افتاده. گودرزی می خواهد بگوید که نه تنها از فوتبال بدش نمی آید که در این رشته توانایی ارائه تحلیل و پیش بینی هم هست؛ اما واقعیت این است که این پیش بینی ها به عکس نشانگر آن است که او کوچکترین شناختی از فوتبال ندارد.

منطق فوتبال این است که ما به راحتی بوسنی را نخواهیم برد. اصولا تیمی که در خط حمله آن ادین ژکو و ایبسوویچ بازی می کنند و دروازه بانش آسمیر بگوویچ است، تیمی نیست که حتی مقابل آرژانتین راحت ببازد.
بازیکنان نیجریه در بالاترین سطح فوتبال جهان بازی می کنند. آرژانتین هم نیاز به تعریف و تحلیل ندارد. ما به جام جهانی می رویم تا اگر بتوانیم یک معجزه را رقم بزنیم و اصولا معجزه ها در کار کارشناسی و کار قابل  پیش بینی نیستند! ...

آقای وزیر که در نیت مثبتشان شک نیست و حتما می خواهند با این جملات به تیم ملی روحیه بدهند، کاش با تدبیربه همان سخن های کلی بسنده کنند که :«فوتبال قابل پیش بینی نیست»، «ما نهایت تلاشمان را می کنیم و ...»

افشین خماند