به گزارش مشرق، از دست دادن همسر با خطر مرگ و بروز حوادث قلبی و عروقی مرتبط است. در این پژوهش که توسط محققان دانشگاه لندن صورت گرفت، میزان انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) یا سکته مغزی در ۳۰ هزار و ۴۴۷ بیمار ۶۰ تا ۸۹ ساله که همسرشان مرده بود، با ۸۳ هزار و ۵۸۸ سالمند دیگری که شریک زندگیشان هنوز زنده بود، مورد مقایسه قرار گرفت.
در گروه آزمایشی ۵۰ نفر (۰.۱۶ درصد) ۳۰ روز پس از مرگ همسرشان دچار سکته قلبی یا مغزی شدند، در حالی که برای گروه کنترل شده، این عدد ۶۷ نفر (۰.۸ درصد) گزارش شد.
طی سه ماهه نخست این اتفاق نیز، خطر وقایع قلبی یا سکته مغزی تقریبا به یک سوم افزایش یافته بود.
علاوه بر این خطر لخته شدن خون در ریهها برای این افراد دو و نیم برابر بیشتر مشاهده شد. پژوهشگران علت احتمالی این افزایش را نیز عدم استفاده مرتب از داروهای تجویزی نظیر پایین آورندههای کلسترول یا آسپرین پس از مرگ همسر عنوان کردهاند.
محققان میگویند: نتایج به دست آمده افزایش خطر معنی داری را برای بروز بیماریهای قلبی و عروقی در افرادی که ۳۰ روز از مرگ همسرشان میگذرد، نشان میدهد که میتواند به علت پاسخهای فیزیولوژیک معکوسی باشد که در اثر غم و اندوه ایجاد میشوند.
تحقیقی پیش از این نشان داده که خطر مرگ زودرس برای همسر بازمانده و بویژه مردی که همسر خود را از دست داده، بالاتر است.
یافتههای این پژوهش در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان "JAMA" منتشر شده است.
در گروه آزمایشی ۵۰ نفر (۰.۱۶ درصد) ۳۰ روز پس از مرگ همسرشان دچار سکته قلبی یا مغزی شدند، در حالی که برای گروه کنترل شده، این عدد ۶۷ نفر (۰.۸ درصد) گزارش شد.
طی سه ماهه نخست این اتفاق نیز، خطر وقایع قلبی یا سکته مغزی تقریبا به یک سوم افزایش یافته بود.
علاوه بر این خطر لخته شدن خون در ریهها برای این افراد دو و نیم برابر بیشتر مشاهده شد. پژوهشگران علت احتمالی این افزایش را نیز عدم استفاده مرتب از داروهای تجویزی نظیر پایین آورندههای کلسترول یا آسپرین پس از مرگ همسر عنوان کردهاند.
محققان میگویند: نتایج به دست آمده افزایش خطر معنی داری را برای بروز بیماریهای قلبی و عروقی در افرادی که ۳۰ روز از مرگ همسرشان میگذرد، نشان میدهد که میتواند به علت پاسخهای فیزیولوژیک معکوسی باشد که در اثر غم و اندوه ایجاد میشوند.
تحقیقی پیش از این نشان داده که خطر مرگ زودرس برای همسر بازمانده و بویژه مردی که همسر خود را از دست داده، بالاتر است.
یافتههای این پژوهش در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان "JAMA" منتشر شده است.