به گزارش مشرق به نقل از رسا، سعيد خليل اويچ رييس مرکز علوم ديني در بلگراد، در مصاحبه تفصيلي با رسا ضمن اشاره به علاقه مردم منطقه بالکان به جمهوري اسلامي ايران گفت: شما بدون استثنا در سنوات اخير وقتي اخبار مربوط به ايران اسلامي و پيشرفتهاي پر برکت ايران را ملاحظه مي کنيد که در ميان تحليلهاي گوناگون تحليلگران غربي روي صفحه مانيتور ظاهر ميشود مي بينيد که چگونه مردم با آن مواجه مي شوند.
بالاي هشتاد، نود درصد مردم نسبت به تحليل گران غربي بدبين و نسبت به ايران خوشبين هستند و معتقدند ايران اسلامي در آينده نزديک به يکي از ابرقدرتهاي ذي نفوذ در عرصه بين الملل تبديل خواهد شد.
نه فقط اينکه نسبت به اين کار مطمئن هستند بلکه ابراز اميد مي کنند و مي گويند ما اميدواريم که ايران اسلامي ابرقدرتي شود تا ما هم زيرمجموعه اين قدرت و در حاشيه آن فوايد زيادي ببريم.
فارغ التحصيل جامعه المصطفي العالميه افزود: اين مسائل عموما در صربستان در ميان مسلمانان و مسيحيان و حتي مسلمانان بوسني مشهود و قابل پيگيري است. اينکه گفتم مردم با تحليل گران واقعا فاصله دارند درس بزرگي براي من شده چرا که در اين چند سال اخير مي بينم تحليل گران و مسؤولان سياست کلان يا مديريت سياست جهاني خيلي تلاش مي کنند تا مردم را به يک سمت سوق دهند لکن موفق نميشوند و خيلي زحمت ميخواهد که مردم نظر کلانشان را در اين باره عوض کنند.
وي با اشاره به علاقه پدر مرحوم خود به حضرت امام به ذکر خاطره اي از وي پرداخت و اظهار داشت: پدر آنقدر شيفته حضرت امام ميشود که به محض اين که ميشنوند جنگي در گرفته از آنجا براي اعزام به جبهه به ايران مي آيند. لکن وقتي به تهران ميآيند به ايشان ميگويند شما معرفي نامه نداريد و چون زباني هم به جز زبان صربي، آلماني و روسي نميدانست توفيق حضور در جبهه را پيدا نميکنند اما هرچه پول داشته براي کمک به جبهه ميگذارد و به اين شکل از تهران به يوگسلاوي بر ميگردد، اتفاقا يادم هست که عکس حضرت امام را در اندازه واقعي آورده بودند که آن عکس را به علي عزت بگويچ اهدا کردند و بگويچ بسيار تشکر کرد و گفت يکي از زيباترين هدايايي است که تا بحال به ايشان داده شده است. من خودم آنجا بودم چون پدر از دوستان و همکاران ايشان بود.
اين پژوهشگر صربستاني افزود: پس از اينکه پدر برميگردد سال 1985 که اواسط دفاع مقدس است. پدر به خاطر عشق و علاقهاي که به ايران و تهران به عنوان نماد جمهوري اسلامي ايران داشت گفت حالا که نتوانستم در تهران بمانم، خانه ام در تهران نيست و نمي توانم از ايران دفاع کنم، يک تهراني را داخل خانه خودم ميآورم از اين رو اسم برادرم را که بعد از من متولد شد تهران گذاشت، البته براي اين کار فشارهايي به ايشان تحميل شد که همه را تحمل کرد و خدا را شکر اين کار ماند و اتفاقا الآن تهران يکي از اسمهاي محبوب منطقه ماست و الآن تهران هاي فراواني را مي توانيد در منطقه پيدا کنيد.