به گزارش گروه فرهنگی مشرق به نقل از نامه نیوز - خیلی دور نبود. زمانی که شبکه 5 تلویزیون یا همان شبکه تهران چنان صداوسیما را قبضه کرده بود که مردم دیگر استان ها حسرت ندیدنش را می خوردند و یکی از عوامل این محبوبیت چیزی نبود جز حضور یک مجری سر زنده و شوخ طبع که یک تنه تمام مخاطبان تهرانی را جذب خودش کرده بود.

سید محمد حسینی طباطبایی ۱۴ خرداد ۱۳۴۸ در فیروزکوه متولد شد. وی از ابتدای شروع به کار شبکه تهران تا سال 1384 مجری تلویزیونی این شبکه بود که برنامه‌های او خصوصا با سید کاظم احمدزاده هواداران فراوان زیادی داشت. او اولین مجری صدا وسیما بود که فضای اجرای خودش را از قالب خشک و جدی خارج کرد و اغلب در برنامه های خودش آواز می خواند و مردم نیز به واسطه این سبک جدید و شاد او را دوست داشتد.  

حسینی در دهه هشتاد عملا سوپر استار اجرا بود و حضورش در هر برنامه ای تضمین پر بیننده شدن آن را به همراه داشت. از شو های تلویزیونی و مناسبتی گرفته تا مسابقات حضوری و تلفنی، همه و همه به واسطه وجود این پدیده جدید دیده می‌شدند. آن روزها نه احسان علی خانی  و فرزاد حسنی بودند و نه علی ضیا و محمد سلوکی. بنابراین سید محمد آنقدر رشد که کرد دیگر اجرای مهمترین برنامه های تلویزیونی نظیر جشن رمضان را به او می سپردند.
 
در اولین سال روی کار آمدن دولت نهم به ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، خیلی بی سروصدا از ایران رفت و مدتی از او هیچ خبری نبود. ابتدا در دوبی کوشید که در اولین شبکه خصوصی مجاز ایران، مجری اول باشد اما آن شبکه راه نیفتاد و او ناراضی و سرخورده به آمریکا رفت تا بخت خودش را آنجا بیازماید.  
 
در آمریکا مدتی به عنوان شومن مشغول به فعالیت بود، پس از آنکه تاریخ مصرفش در تلویزیون های ماهواره ای به سر رسید در رسانه های سیاسی با رویکردهای تند علیه ایران ظاهر شد. از آنجا که وی چندین سال در ایران به عنوان شومن فعالیت داشت و از محبوبیت نسبی برخوردار بود از او دعوت به عمل آوردند تا هم در صدای آمریکا و  هم در تلویزیون پارس برنامه اجرا کند. پس از آنکه رسانه های ضدانقلاب از او بهره برداری کردند، دیگر خبری از او در آن رسانه ها نبود.
 
او امروز کم‌کار است و به غیر از یک تئاتر درجه سوم که با همکاری مینا لاکانی به روی صحنه برده، فعالیت دیگری ندارد. گاهی در فیس بوک ایده سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران را مطرح می کند و گاهی هم به مقدسات مردم توهین می کند اما تنها چیزی که عایدش شد یک خاطره غبار گرفته و کمرنگ در ذهن مردم است که هنوز هم گاهی  او را به واسطه جشن رمضان و کاظم احمد زاده  به یاد می آورند نه حرف هایی که زد و احتمالا در آینده خواهد زد.