به گزارش گروه فرهنگی مشرق به نقل از ایسنا، اینجا و در جشنواره‌ی فیلم فجر «سیمرغ» که نشان این رویداد بزرگ سینمایی است، هر چند سال یک‌بار قرار است، رنگ و لعاب جدیدی به خود بگیرد. سال گذشته جشنواره‌ی فیلم فجر از سیمرغ بلورینی رونمایی کرد که ابراهیم حقیقی - طراح تندیس حجمی و کریستال سی و یکمین جشنواره فیلم فجر - درباره‌ی آن همان سال قبل توضیح داده بود، «سال 65 پس از طراحی نشان سیمرغ، با توجه به امکانات آن زمان تندیس جشنواره طراحی شد و از آنجا که می‌خواستیم این تندیس بلورین بوده و با توجه به مفاهیم مدنظرمان، بازتابی از نور داشته باشد، به سمت شیشه و کریستال رفتیم اما از همان سال‌ها به دنبال این بودیم که بتوانیم تندیس سیمرغ را به شکل حجمی تبدیل کنیم.»
او همچنین ابراز خرسندی کرده بود از اینکه در آغاز دهه‌ی چهارم، از تندیس حجی طراحی شده رونمایی شده است و گفته بود: «همه می‌دانند که سازندگان چک و اسلاواکی از بهترین سازندگان کریستال در دنیا هستند. ما مدت‌ها برای تندیس حجمی جشنواره طراحی‌ها را انجام می‌دادیم که به نظر سازندگان آن کشور مناسب نبود تا اینکه تندیس فعلی طراحی شد اما به دلیل تعطیلات سال نو در اروپا نتوانستیم آن را به جشنواره سی‌ام برسانیم. خوشحالم که تندیس سیمرغ با شمایل جدید اکنون رونمایی می‌شود و امیدوارم نقیصه‌های کمی که دارد تا جشنواره سال آینده برطرف شود».
حقیقی همچنین از نقیصه‌های کم این سیمرغ بلورین نام برده بود، سیمرغی که سال گذشته در چک ساخته شده بود.
و حال امسال خبر می‌رسد که ابراهیم حقیقی طراح سیمرغ جشنواره بین‌المللی فجر از طراحی مجدد تندیس برای بازگردان آن به مفهوم اصلی سیمرغ خبر داده، سیمرغی که قرار است امسال در ایران ساخته شود.
حقیقی در جدیدترین اظهارنظرش گفته است: «اجرای سیمرغ در سال گذشته علیرغم همه تلاش‌هایی که انجام شد به دلیل محدودیتهای ساخت که هنوز وجود دارد، آن را از شکل و مفهوم اصلی دور کرده بود و در عمل آن حجم نتوانست مفهوم رویایی و دست نیافتنی سیمرغ را به نمایش بگذارد. همین علت سبب شد تا نشان جشنواره همچون تندیس بسیاری از جشنواره‌های دیگر به یک نشان قابل دسترسی تبدیل شود و از هدف طراحی اولیه سیمرغ فاصله داشته باشد و در این دوره ما تلاش کردیم تا بتوانیم آن نگاه متعالی که در فرم سیمرغ بود (بلندی قامت، کشیدگی و پرداحت به جزئیات) را به سازندگان انتقال دهیم اما با مشورت ها و اتودهای انجام شده در حجم و کریستال این مفهوم هنوز قابل اجرا نیست و همین علت باعث شده بود که در طراحی سال گذشته تندیس تبدیل به حجمی شود که فاصله زیادی با معنای اصلی‌اش داشته باشد.
او معتقد است: «ساخت تندیس باید نشانه‌ای از سینما را در خود جای دهد.استفاده از بلور و کار ترکیبی در اجرای تندیس برای ایجاد تلالو و بازتاب روشنایی هدف طراحی مجدد نشان جشنواره فجر است که سعی شده با تغییرات اندکی به طرح اصلی نشان جشنواره نزدیک شویم. ایجاد انعکاس نور در پایه تندیس یکی از مهمترین تغییرات جزئی است که در حال طراحی می‌باشد کاری که به لحاظ فنی و اجرایی در سال های گذشته قابل اجرا نبود. البته هنوز نمونه اول و کامل آن نهایی نشده است تا بتوانیم درباره آن تصمیم گیری کینم. اما تلاشمان بر این است که بهترین کیفیت را با حداقل تغییر داشته باشیم.»
اما سوال اصلی اینجاست که آیا قرار نیست وقتی طرحی اجرایی می‌شود، به‌گونه‌ای اجرایی شود که قرار نباشد سال آینده تغییر بکند؟! آیا قرار نیست سیمرغ فجر که هر چند سال یک‌بار دچار تغییراتی شده است، سرانجام پس از 30 سال آرام بگیرد؟ آِیا قرار نیست فکری شود که وقتی بودجه‌ای قرار است برای کاری صرف شود، آن کار به‌گونه‌ای انجام شود که سال بعد نیاز به گذاشتن بودجه‌ی مجدد نداشته باشد؟! این سوالات در بردارنده نکات تامل‌برانگیزی است که نیاز است مطرح شود تا به مسوولان جشنواره‌ی فیلم فجر گوشزد بکند که امسال حداقل تلاش کنند که سیمرغ را بگونه‌ای طراحی کنند که دیگر به تغییری نیاز نداشته باشد و این سیمرغ پس از سی سال آرام بگیرد؟!
تندیس و نشان هر جشنواره یکی از مهمترین نمادهای آن است، حالا فکر کنیم اگر هر سال یا هر چند سال یک‌بار «خرس» جشنواره‌ی فیلم «برلین» و تندیس اسکار تغییراتی هر چند جزیی بکند، چه اتفاقی می‌افتاد؟! این تغییر مداوم، اتفاقی است که برای سیمرغ جشنواره فیلم فجر که مدعی بین‌المللی بودن است، می‌افتد.
