به گزارش مشرق به نقل از مهر، پارتي هاي مختلط ايراني که مدل کپي شده از ميهماني هاي مرسوم دختر و پسر در غرب و به خصوص امريکاست از اواسط دهه هفتاد شمسي در ايران پا گرفت. اينگونه پارتي ها تا قبل از انقلاب اسلامي و در ميان وابستگان به دربار با شکلي کاملا متفاوت وجود داشت. در دوران پهلوي و در ميهماني هاي مخصوص دربار مراسم رقص ضربدري رواج داشت که مثلا الف با معشوقه ب و ب با معشوقه الف مي رقصيدند. رواج چنين فرهنگي به عنوان يکي از مظاهر ترقي(!) از نگاه حکومت پهلوي در ميان قشر خاصي از هنرپيشه هاي غربزده آن دوره نيز مرسوم بود به طوري که در فجايع جشن هنر شيراز، ابعاد عميق اين بي بند و باري ها اعتراض گسترده مردم کشور و شدت گرفتن مبارزه عليه رژيم سابق را در پي داشت.

با وقوع انقلاب اسلامي و بعد از آن جنگ تحميلي، مقوله سرگرمي جوانان تحت الشعاع ارزشهاي انقلابي و جهادي قرار گرفت و فضاي فرهنگي کشور کاملا متفاوت از آنچه در رژيم سابق ديده مي شد در يک خط سير کاملا معنوي قرار داشت. با پايان گرفتن هشت سال جنگ و آغاز سازندگي نشانه هاي گسست فرهنگي و به تبع آن تهاجم فرهنگي با ظهور گروه هاي موسوم به RAP و هوي متال ها در برخي مناطق شمال تهران آشکار شد. از نيمه دوم دهه هفتاد به بعد پديده جديد ديگري باب شد. دختراني که درخانواده ها تحت کنترل شديد والدين قرار داشتند براي ارضا» نيازهاي جواني شان رويکرد مصيبت بار "فرار از خانه ها" و ورود به شهرهاي بزرگ را در پيش گرفتند.در کنار اين معضل، الگو پذيري خانواده ها از فرهنگ غربي تا حدي بنيان خانواده ها را متزلزل کرد و با افزايش قابل ملاحظه ميزان طلاق از سال 77 به بعد شاهد ظهور پديده اي ديگر به نام زنان خياباني شديم که اين آسيب محصول تراکم ناکامي ها و عدم تمايل و پايبندي به اصول و اعتقادات بود. از همين زمان نخستين علائم ابتلا به ايدز در ميان قشر خاصي از جوانان کشور مشاهده شد که آسيب شناسان بلافاصله شيوع و گسترش اين بيماري را در درجه اول ناشي از رفتارهاي پرخطر جنسي دانستند.

اين حال شکي نيست که پديده پارتي يا ميهماني هاي مختلط آسيب جدي و خطر در دسترس براي جوانان کشور بويژه پايتخت نشينان محسوب مي شود. به خصوص که اين روزها، گروه هاي اينترنتي فعال با ارسال ايميل از افراد مي خواهند که به عضويت اين گروه ها درآيند تا گردش هاي دسته جمعي، ملاقات هاي جمعي و ميهماني ها را امتحان کنند. به باور کارشناسان اجتماعي رواج ارزش هاي مطلوب در ميان جوانان مي توانند به عنوان عاملي باز دارنده مانع از تمايل به ناهنجاري در ميان جوانان باشد اما نکته کليدي آن است که در حال حاضر به خاطر قبح موضوع از آموزش و اطلاع رساني دقيق در اين گونه موارد اجتناب مي شود. نه خانواده ها و نه مدارس هيچکدام حاضر نيستند به صورت ملموس در اين حوزه وارد شوند. در حاليکه بي شک، مخفي نگاه داشتن برخي ناهنجاري ها به بهانه کنجکاو(!) نشدن جوانان نمي تواند روند قابل قبولي در پيشگيري از آسيب باشد. متاسفانه پارتي ها به علت همخواني زياد با تمايلات غريزي جوانان به علت عدم توجه به ارزش آموزي در سياستگذاري ها به محمل مناسبي براي تباه کردن روح و روان جوانان مبدل شده اند.

در واقع خانواده ها و متوليان فرهنگي کشور بايد اين واقعيت را بپذيرند که نسل جوان و نسل هاي بعدي به شدت در معرض خطرات ناشي از اين آسيب قرار دارند. گسترش فرديت گرايي و افزايش حس استقلال طلبي در ميان جوانان دختر و پسر و کمرنگ شدن نقش خانواده ها و گرو هاي مرجع زنگ خطر را به صدا در آورده و به در پيش بودن خطر جنبه انکار ناپذيري مي بخشد حال آنکه برخورد با آسيب ها و خطرات پيش روي جوانان با آگاهي بخشي و پرداختن به عواقب زيان بار ناهنجاري مي تواند تا حدي مفيد واقع شود به شرطي که عزم جدي در پرداختن به مساله از سوي خانواده و جامعه وجود داشته باشد