سید حسن نصرالله با اشاره به ضرورت آشنایی با کرامت شهدا و خانواده‌های آنان و مجروحان و اسرایی که به خاطر میهن جانفشانی کرده اند، اظهار داشت: عملیات شهادت طلبانه احمد قصیر آغازگر پیروزی بود و با این عملیات لبنان و مقاومت در مسیر پیروزی قرار گرفت و رژیم اشغالگر در مسیر شکست.

سید حسن نصرالله با اشاره به اظهار نظرها و موضع گیری‌ها به نام اسلام گفت: مصیبت بزرگ هنگامی است که فردی نظرات شخصی خود را بدون استناد به قرآن و سنت رسول او به عنوان "اسلام" ارائه می کند و بدتر از آن هم این است که آنها برای خون ریزی و تعرض فتوا می دهند.
وی خاطرنشان کرد: علمای بزرگ و برخی مراجع ما از عراق به ایران رفتند تا در خصوص مقابله با اشغالگرانی که قصد تجزیه ایران را داشتند فتوا دهند؛ هدف از این کار دفاع از حاکم نبود بلکه این اقدام برای جلوگیری از افتادن کشور به دست اشغالگران صورت گرفت .. کشوری در معرض اشغالگری و تجزیه قرار داشت، و فقها آمدند و گفتند که باید مقابله کنیم.

سید حسن نصرالله ادامه داد: باید همواره بر اهمیت این جنبه از موضوع تأکید کنیم؛  ما در حزب الله تأکید می کنیم که نمی خواهیم به جهنم برویم و می گوییم که ما به دنبال آخرت هستیم و آخرتمان برای ما اهمیت دارد و در راه خداوند گام بر می داریم؛ به همین دلیل هنگامی که تصمیمی اتخاذ می کنیم یا وارد میدان یا عرصه و یا صحنه نبرد می شویم به علوم و سطح علمی خود مراجعه نمی‌کنیم، بلکه به سراغ فقها و مراجع و بزرگان خود که دارای عالی ترین درجه‌های فقهی، تقوی و آگاه به زمان و مکان هستند می‌رویم.

وی خاطرنشان کرد: در سال 1982 هنگامی که مجاهدان وارد میدان نبرد شدند برخی می گفتند که جنگ با اسرائیل حرام است .. اگر می خواستیم به حرف آنها گوش دهیم با اسرائیل نمی جنگیدیم، ولی ما به مراجع بزرگ خود مراجعه کردیم. "امام خمینی" (ره) به مقاومت و روش و کار جهادی و استشهادی مشروعیت داد. در این راه شهید دادیم و همچنان شهید می دهیم و آنها و خانوادهایشان می دانند که ما فقط در یک راه آن هم در راه رضای خداوند حرکت می کنیم.
دبیرکل حزب الله لبنان گفت: این به خاطر پایبندی ما به "امام خمینی" قدس سره بود و بعد از ایشان هم به امام و رهبر "سید علی حسینی خامنه‌ای" پایبندیم. برخی از مردم به این دلیل به ما خرده می گیرند .. اما بالعکس شما (طرف مقابل) که تصمیم گرفته و وارد جنگ می شوید و قرارداد می بندید، به کدام فرد متخصص مراجعه می کنید؟ و ایا کاری که انجام می دهید واقعا برای رضای خداوند است؟