به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، هفده ماه پس از انهدام  سفارت ایالات متحده ی آمريكا در بيروت غربى و يازده ماه بعد از انفجار «مقر سرفرماندهی تفنگداران دریایی آمریکا-مارينز»، روز پنجشنبه 1363/6/29 ه.ش (24ذيحجه 1404ه.ق، 20ستپامبر1984م)، ساعت 11/45 صبح به وقت بيروت، يك دستگاه ماشين «دوج وان» سفيد رنگ استيش، در جاده‏ ى مارپيچِ منتهی به ساختمان پنج طبقه ی سفارت آمریکا، به درب اصلى سفارت نزدیک شد. اين اتومبيل كه از نوع ماشين‏ هاى دوجى بود كه سفير آمريكا گاهى از آن‏ ها براى رفت و آمد خود استفاده مى‏ كرد و گفته می شود که علاوه بر راننده، یک نفر دیگر نیز بر آن سوار بود. ایستگاه بازرسی مستقر در ابتدای جاده، اتومبیل را برای بررسی مدارک شناسایی سرنشینانش متوقف نمود. يكى از سرنشینان خودرو، با اسلحه ‏ى خود ، گلوله ای به سمت نگهبانی که راه آنان را سد کرده بود شلیک کرد و سپس راننده با سرعت، خودرو را به طرف ساختمان اصلى سفارت هدایت کرد. يكى ديگر از نگهبان‏ ها، ماشين را به گلوله بست اما راننده پایش را از روی پدال گاز برنداشت.کمی جلوتر، یک مامور امنیتی دیگر، چندین گلوله به سمت راننده شلیک کرد که ظاهرا به هدف اصابت نمود. خودرو به پهلو منحرف شد و به يك كاميون آمريكايى كه در آن‏ جا پارك شده بود، برخورد نمود و در اين لحظه انفجار رخ داد. انفجار 500 کیلو مواد منفجره ی تعبیه شده در خودروی «دوج وان»، اگرچه در ده مترى درب ورودى اصلى سفارت رخ داد اما جهنمی  برپا کرد که بین 23 تا 40 نفر را به هلاکت رساند و ساختمان سفارت را به آتش کشید.
آن چه بر وحشت مقامات سیاسی و امنیتی آمریکایی می افزود این بود که علی رغم همه ی تدابیری که پس از انفجار ساختمان قبلی سفارت اندیشیده شده بود، عاملان عملیات، خود را به ساختمانی که به دلیل کثرت استحکاماتش به «قلعه‏ ى آمريكا» شهرت پیدا کرده بود رساندند و جالب آن که انفجار خودرو توانست موانع مستحکمی را در هم بشكند كه به عنوان پرطمطراق «دندان‏ هاى اژدها» معروف بودند.
دقایقی پس از انفجار، نیروهای امدادی، توانستند، دو شخصیت مهم را که در طبقه ی چهارم سفارت جلسه داشتند، از میان آوار، زنده بیرون بکشند. در لحظه ی انفجار، «ديويد ميرز» سفير انگليس در لبنان برای  ملاقات رسمى با «ريجينالد بارتولوميو» همتاى آمريكايى‏ اش در ساختمان حضور داشت. بی شک اگر خودروی مبارزان لبنانی، در داخل ساختمان منفجر می شد و یا تنها چند متر دیگر جلوتر می آمد، ممکن بود حتی اجساد این دو نفر نیز پبدا نشود.  «بارتولوميو»، از ناحيه دست و سر به شدت مجروح شد و به دليل و خامت اوضاع، در بخش ويژه ‏ى بيمارستان «اَبوجودَه» در منطقه ی مسيحى نشين بيروت بسترى شد و تحت عمل جراحى قرار گرفت و «ديويدميرز»  نيز كه در طبقه‏ ى چهارم با او جلسه داشت، از ناحيه فك و هر دو پايش مجروح شد.
در لحظاتى كه سفرای آمريكا و  انگلستان، و همين طور ديگر مجروحين حادثه در بيمارستان بسترى و تحت معالجات اوليه بودند، شخص ناشناسى با نمايندگى خبرگزارى فرانسه در بيروت، تماس تلفنى گرفت و بيانيه‏ ى «سازمان جهاد اسلامى» را كه درباره ‏ى عمليات اخیر، به اين شرح قرائت كرد:
«بسم‏ اللَّه الرحمن‏ الرحيم
سازمان جهاد اسلامى مسئوليت انفجار ماشين حامل بمب را كه به رانندگى و همراهى دو تن از فدائيان ما صورت گرفت و هدف آن، محل سكونت سفير و كاركنان سفارت آمريكا بود، بر عهده مى‏ گيرد. عمليات آينده ‏ى ما نزديك است و ماشين بعدى خواهد آمد. ما قبلاً اخطار داده و گفته بوديم كه در صورت عدم خروج آمريكا از لبنان، عمليات خود را عليه منافع آن انجام خواهيم داد. ما به اخطار و وعده‏ هاى خود پاي بنديم. ما در اين‏ جا اعلام مى‏كنيم مادامى كه يك آمريكايى در خاك لبنان وجود داشته باشد، اين گونه حملات ادامه خواهد داشت. ما در همه جا هستيم و به عهد خود وفا داريم.
در اين‏جا از همه‏ ى شهروندان لبنانى درخواست مى‏ كنيم كه از نزديكى اماكن و موسسات آمريكايى و هم چنين نقاط تجمع آنان، به خصوص سفارت خانه،دورى كنند. ما پرتوان هستيم و هم چنان پرتوان خواهيم ماند.
سازمان جهاد اسلامى لبنان»
آمريكا تصور مى‏ كرد هدف «سازمان جهاد اسلامى» از اين عمليات، از میان بردن شخص سفير بوده است؛ لذا «بارتولوميو» را براى حفظ جانش، يك هفته قبل از انتخابات رياست جمهورى، به پاريس رفته و محرمانه در آن‏ جا زندگى مى‏ كرد. هم چنین، طی چهل روز پس از انفجار، از جمع چند هزار آمریکایی موجود در لبنان، تنها شش دیپلمات در لبنان باقی مانده بود. به گفته‏ ى «رابين رايت» روزنامه نگار برجسته ی آمریکایی: «جهاد اسلامى آمريكا را به مبارزه طلبيد و در مرحله‏ى اولِ اين مبارزه پيروز شده بود».
ایالات متحده ی آمریکا، در مورد این عملیات نیز، بدون ارائه ی مستندات و دلایل معتبر، مجاهد لبنانی و اسطوره ی مقاومت شیعی «عماد مغنیه» را به عنوان طراح و هدایت کننده ی «عملیاتِ 18 آوریل» معرفی تمود و صد البته که این ادعا نیز هیچ گاه به اثبات نرسید.