در همین راستا خبرنگار فارس به منظور روشن شدن ابعاد این جنایات با برخی از پناهجویان سوری در خاک ترکیه که در کنار خیابان‌ها و پارک‌ها شب را بسر می‌کنند به گفتگو نشسته است. اظهارات تکان دهنده برخی از پناهجویان در حدی دردناک است که حد و تصوری نمی‌توان بر آن قائل شد.

نکته‌ای که در خلال گفت‌وگو با این انسان‌ها جلب توجه می‌کرد، درخواست مصاحبه شوندگان سوری در زمینه عدم درج نام آنان و نیز عدم انتشار عکس از چهره‌هایشان به دلیل نگرانی از شناسایی شدن و عواقب بعدی آن بود.

***بخشی از این مشکلات پناهجویان به شرح ذیل است***

 یکی از پناهجویان سوری می‌گوید: ما با کُردها، علوی ها و مسیحی‌ها همگی در کنار یکدیگر در صلح و صفا زندگی می کردیم. اما حالا همه چیز عوض شده، من سنی مذهب هستم.

عده ای اجنبی به نام ما، انسان ها را به قتل می رسانند. علما را ربوده و می‌کشند. علیه کُردها جهاد اعلام شده است. اما ما چنین عقایدی نداریم.

اگر امروز این اجنبی‌ها از سوریه بروند، ما با آنها دشمن باقی خواهیم ماند. اما فکر نمی‌کنم این تکفیری ها از سوریه بروند. در سوریه علوی ها به نام سنی ها و سنی ها به نام علوی ها به قتل می رسند.

 یک معلم اهل حسکه سوریه نیز اظهار داشت: در سوریه همه چیز عادی بود. روزهای اول وعاظی از عربستان و اردن آمدند و برای مردم از جهاد قیام علیه دولت بشار اسد سخن گفتند.

این وعاظ به خصوص با جوانان ارتباط برقرار کردند و به آنها پول دادند. بعدها عده ای غیر عرب هم آمدند که به زبان های مختلف اعم از ترکی، انگلیسی، فرانسه و غیره صحبت می کردند. بعد از چند ماه جوانان را به ترکیه آوردند و در آنجا آموزش دادند.

هنوز درگیری ها شروع نشده بود. بعد به روستاها رفتند و مردم را تهدید کردند که چنانچه با آنها همکاری نکنند، باید عواقب آن را بپذیرند و بعد هم ارتش آزاد سوریه موجودیت خود را اعلام کرد و درگیری و جنگ شروع شد و متعاقب آن کسانی که خود را جهادگر می نامیدند وارد سوریه شدند. این اجانب سپس شروع به کشتار مردم بیگناه کردند. 

حسن ک. نیز می‌گوید: درگیری‌ها که تشدید شد تروریست‌ها وارد شهرها شدند و شروع به کشتار مردم کردند. برخی هم از این جنایت ها تصویربرداری می‌کردند که بعدها فهمیدیم در اینترنت پخش می شود و گفته می شود سربازان اسد مردم را هدف قرار می دهند، ولی در واقع اینطور نبود.

قاتلان تروریست‌های خارجی تک تیرانداز بودند که قبلاً در شهرها موضع گرفته بودند. ما به دلیل نبود امنیت جانی زندگی خود را رها کرده و برای زنده ماندن به ترکیه مهاجرت کردیم. ابتدا در اردوگاه هایی که در ترکیه تاسیس شد زندگی کردیم، ولی بعدها ما را بیرون کردند و افراد نظامی و مسلح در این اردوگاه ها مستقر شدند. ما هم در چهار سوی ترکیه پراکنده شدیم.

دولت ترکیه ما را گول زد

حسین ج. نیز با تکرار سخنان حسن ک. می گوید: ما را از اردوگاه ها بیرون انداختند و به جای ما افرادی با لباس نظامی و مسلح جای ما را گرفتند. دولت ترکیه ما را گول زد. آنها ما را به زور به ترکیه آوردند، در حالی که اگر در سوریه مانده بودیم زندگی با عزت و با شرافت تری داشتیم، حداقل اگر هم می مردیم با عزت و شرف مان می مردیم. اما اینک نه عزت و شرفی برای مان باقی مانده و نه روی برگشت به سوریه.

حسین ج. در ادامه می گوید: برخی انجمن ها و بنیادهای اسلامی که نمی خواهم نام شان را ذکر کنم، متاسفانه با استفاده از ما اقدام به تبلیغات برای خودشان می کنند، اعانه و کمک جمع می کنند، ولی به پناهجویان سوری نمی‌دهند و به تروریست هایی می دهند که سوریه را تبدیل به جهنم کرده اند.

 سلیمان ت. نیز می گوید: بزرگترین اشتباه ما این بود که به حرف کسانی که گفتند برای شما دمکراسی می آوریم، باور کردیم. شاید دولت بعث خوب نبود اما هیچ وقت علیه ما اعمال خشونت نمی‌کرد، تبعیض دینی قائل نمی شد، اما حالا همه چیز فرق کرده است. حالا دیگر هیچکس در سوریه امنیت جانی ندارد. 

متاسفانه همه این جنایات را هم اجنبی ها انجام می دهند. در اینجا مجبوریم بگوییم که القاعده خوب است، در غیر این صورت ما را طرد می کنند. به خاطر یک لقمه نان وطن مان را به تروریست های مزدور می فروشیم. اما باید گفت هیچ کجا وطن خود انسان نمی شود.

وی در ادامه می گوید: وقتی ما را به ترکیه آوردند گفتند که این قضیه سه ماه بیشتر طول نمی کشد و همه چیز درست می شود. اما وقتی نتوانستند بشار اسد را سه ماه سرنگون کنند و قضیه سه سال به درازا کشیده، همه چیز بهم ریخت و ما بازنده این ماجرا شدیم. من از دولت ترکیه می خواهم حمایت خود را از تروریست های اجنبی در سوریه قطع کند و ما را به حال خودمان بگذارد.