1 – موسی (ع) به وعده گاه الهی در کوه طور رفته و هارون را وصی و جانشین خود منصوب مینماید وَواعَدنا موسی ثَلاثینَ لَیلَه...
2 – به اذن الهی فاطمه (س) به خانه علی (ع) رفته و مصداق آیه شریفه : مَرَجَ البَحرَینِ یَلتَقیان.. میشوند.
3 – عباس بن علی وقتی می بیند مسلمانان نامسلمان زیر لباس احرامشان شمشیر به قتل حسین (ع) بسته اند به دفاع از حریم ولایت به بالای بام کعبه رفته و با ندای حیدری می فرماید :
« حمد و سپاس مخصوص پروردگاریست که این خانه را به قدوم پدرم امیرالمومنین(ع) شرافت بخشید... اگر مولایم اجازه دهد همینجا مانند باز شکاری عصبانی در بین گنجشگان قرار میگرفتم و تکلیف را روشن میکردم... قریش خواستند رسول ا... (ص) را بکشند ولی ممکن نبود چون امیرالمونین(ع) بود چطور میخواهید أباعبدا.. (ع) را بکشید مادامی که من زنده هستم ؟ بیاییید مرا بکشید تا مرادتان حاصل شود.. لعنت خدا بر شما و اجداد شما »
4 – مسلم در کوفه به بالای دارالعماره رفته و سلامی غریبانه به محضر مولایش حسین (ع) ابلاغ میکند : السَّلامُ عَلَیکَ یا مَظلوم یا أباعَبدِا...ِ الحُسَین(ع)...
5 – حسین(ع) حج تمتع را به عمره مفرده مبدل نموده و با همه دار و ندار و هستیش به مسلخ خویش در کربلا عزیمت کرده و در پاسخ به منتقدین خویش میفرماید : « انَّ ا...َ شاءَ أن یَراکَ قَتیلا»
6 – ابراهیم خلیل ا.. (ع) فرزندش اسماعیل را برای اطاعت امر الهی به قربانگاه برده و ندای فرزندش که میفرماید : « یا أبتِ إفعَل ما تَُومَر.. » را به اجرا می گذارد . اینجاست که از خنجر بران ندا می رسد : « الخَلیل یَأمُرُنی وَ الجَلیل یَنهانی » ابراهیم! تو امر به بریدن گلوی فرزندت می کنی اما رب جلیل مرا از این کار نهی میکند پس خطاب می رسد : « وَ فدیناهُ بِذبحٍ عَظیم.. »
7 – علی و زهرا و حسنین(علیهم السلام) به ادای نذر خود پرداخته و سه روز روزه می گیرند و به محبت الهی افطار خود را به مسکین و یتیم و اسیر می دهند ، اینجا دیگر سوره ای نازل می شود : « هَل أَتی عَلَی الاِنسان حینٌ مِنَ الدَّهرِ.. » تا آنجا که اشاره می کند به این حُبِّ الهی و میفرماید : « وَیُطعِمونَ الطَّعام عَلی حُبِهِ مِسکینً وَ یَتیماً وَ أسیرا .. »
8 – روز به نیمه خود رسیده و هوا بسیار گرم و طاقت فرسا شده . جمعیت کثیری که در این حجه الوداع همراه پیامبر شده اند در راه برگشت از مکه مشغول حرکت بودند ، ناگهان رسول ا..(ص) توقفی فرمود و پس از اندکی در حالی که رنگ از رخسار مبارکش پریده بود صدا زد : آنان که رفته اند بگویید فورا برگردند و آنهایی که در راه هستند را خبر کنید سریع تر بیایند.
همه متعجب وحیران به اطاعت امر رسول ا.. به تکاپو افتاده و منبری بزرگ از جهاز شتران برپا ساختند . چند ساعتی به طول انجامید تا همه جمع شدند چه آنها که رفته بوند و چه آنها که عقب بودند . یا رسول ا.. آیا امر مهمی پیش آمده که در این گرمای سوزان وسط بیابان این جمعیت یکصد و بیست هزار نفری را متوقف کرده اید ؟ آیا نمیشد با نامه یا پیک امرتان را ابلاغ کنید ؟ اما نه ! امر امر خداست و خطاب الهی که : یا ایها رسول بلغ ما أنزل الیک من ربک ابلاغ کن آنچه را بر تو ابلاغ کرده ایم ، که اگر ابلاغ نکنی انگار رسالتت را انجام نداده ای و به پایان نرسانده ای . آیا چه امر مهمی ابلاغ شده که برابر رسالت 23 ساله پیامبر است با این همه مشقت و سختی ؟ همه نسها در سینه ها حبس شده .
حضرت به بالای منبری که از جهاز شتران ساخته بودند رفته و دقایقی نسبتا طولانی به حمد و ستایش الهی و مقدمات این ابلاغ مهم پرداختند . سپس علی (ع) را که یک پله پایین تر از ایشان ایستاده بودند فرا خوانده و دست مبارکش را از بازو گرفته و آنقدر بالا آوردند که پاهای علی (ع) به زانوان حضرتش رسید و مردم سفیدی زیر بغل آن دو را که تا آن روز کسی ندیده بود دیدند . سپس با صدایی رسا و بلند فرمودند : « مَن کُنتُ مَولاه فَهذا عَلیٌ مَولاه.. اللُّهمَ والِ مَن والاه وَ عادِ مَن عاداه وَانصُر مَن نَصَره وَ اخذُل مَن خَذَله.. »
« ای مردم هر که من مولای اوبودم پس از من این علی (ع) مولای اوست.. این امر را به گوش غایبان تا قیامت برسانید و ابلاغ کنید و بدانید که حق تعالی فرمود : الیوم اکملت لکم دینکم و أتممت علیک نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا..»
و اینچنین بود که دو خیمه در کنار هم برپا شد رسول ا... در یکی نشست و أمیرالمومنین در خیمه دیگر و در طول سه روز هرکس میتوانست از زن و مرد با پیامبر(ص) به عنوان رسول خدا و علی(ع) به عنوان خلیفه ، جانشین و وصی بعد از او بیعت کردند.
9 – رسول خوبی ها محمد مصطفی (ص) با نسا و أبنا و نفس خود به کارزارمباهله می رود. مسیحیان نجران که با هفتاد نفر از بزرگان خود روز گذشته در برابر ادله استوار و الهی پیامبر اسلام سربزیر شدند ولی دست از لجاجت برنداشته و دعوت او را به اسلام نپذیرفتند ، به پیشنهاد حضرتش برای مباهله به خارج مدینه آمده اند . آنها در کتابها و صحف خود از پیامبر آخرالزمان چیزهایی خوانده و میدانند که بعد از او دیگر پیامبری نخواهد آمد . در مکه متولد می شود ، لباسهای خشن می پوشد ، بر شتر سوار می شود و... . همه شواهد و قرائن درست است مگر اینکه ببینند در مباهله چطور حاضر می شود . مردم مدینه همه در جلوی دروازه شهر صف بسته اند و چشم انتظار. بزرگان نجران نفس در سینه حبس کرده و ثانیه شماری می کنند . بالأخره پیامبر از راه می رسد، با همه هستیش!
أبنائش ، حسن و حسین (علیهم السَّلام) یکی در آغوش و دیگری دست در دستان پدر بزرگ ، نسائش ، فاطمه (س) تنها دخترش از پشت سر و نفس و جان نبی مرسل و دامادش حضرت حیدر از پیش رو.
چهره بزرگان نجران دیدنی بود! عوامشان میگفتند فقط همین پنج نفر؟! اما سران و عالمانشان رنگ از رخسار پریده با کمال اضطراب به یکدیگر نگاه میکنند . گویی قرارشان این بود که اگر محمد (ص) با اصحاب و یاران و عده زیادی آمد با او مباهله میکنیم که نفرینمان کارساز خواهد بود ، ولی اگر با عده قلیلی از خانواده اش آمد حقانیتش ثابت است و اگر دست بر دعا بردارند کوهها از جا کنده شده و بر سرمان فرود خواهد آمد و چه بسا عذاب تمام مسیحیان عالم را فراگرفته و دیگر هیچ مسیحی در روی زمین باقی نماند ، چون در کتاب جامعه و دیگر کتبشان وصف این پنج بنده برگزیده خدا را خوانده بودند.
اینجا بود که تکلیف مباهله یکسره شد و مسیحیان ، عده ای مسلمان شدند و مابقی به پرداخت جزیه رضایت دادند و با عذر خواهی از خدمت رسول ا...(ص) به وطنشان بازگشتند . واین پنج نفر همانها بودند که خدای متعال در حدیث شریف کسا اینچنین وصفشان کرد : « هُم فاطمهُ وَ أبیها وَ بَعلُها وَ بَنیها... »
به امید فرج
ارسالی از خبرنگار افتخاری مشرق: میر غضنفری
مخاطبان محترم گروه فرهنگی مشرق می توانند مقالات، اشعار، مطالب طنز، تصاویر و هر آن چیزی که در قالب فرهنگ و هنر جای می گیرد را به آدرس culture@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود.
