به گزارش مشرق، رونامه ایران ورزشی در گزارشی نوشت: حدود يك سال پيش بود كه گفتند يك دروازه‌بان ايراني در آلمان بازي مي‌كند و به قول معروف تركانده. گفتند نامش دانيال داوري است و نام تيمش هم آينتراخت برانشوايگ در ليگ دو آلمان يا همان اوبرليگا. بحث حضور او در تيم ملي ايران، خيلي زودتر از حد تصور داغ شد.
او كه با برانشوايگ در ليگ دو آلمان فوق‌العاده بازي مي‌كرد كانديداي حضور در تيم ملي شد. چشمان كارلوس كروش او را ديد و فدراسيون از سرمربي ماموريت گرفت تا هر طور شده پاي اين دروازه‌بان را به تيم ملي باز كند.
داوري در برانشوايگ روزهاي فوق‌العاده‌اي را سپري مي‌كرد كه به گوشش رسيد تيم ملي ايران پيشنهادي براي او فرستاده. او كه از پدري ايراني و مادري لهستاني متولد شده بود به اين پيشنهاد چراغ سبز نشان داد. پيشنهادي كه او را به دروازه تيم ملي ايران مي‌رساند.
داوري كه فارسي بلد نبود و نمي‌توانست حتي ساده‌ترين حرف‌ها را به زبان بياورد با اصرار پدرش تصميم نهايي خود را گرفت. بازي در تيم ملي ايران، هدف داوري عنوان شد تا او با تمركز كامل و اتخاذ تصميمي منطقي، به حضوري موفق درون دروازه برانشوايگ ادامه دهد. اردوي كويت و بازي مقابل اين تيم در دور مقدماتي جام ملتهاي آسيا، اولين اردويي بود كه داوري همراه تيم ملي ايران سپري‌اش كرد. هر چند داوري بازي نكرد اما همراه ساير بازيكنان بود و با آنها كمي هماهنگ‌تر شد.
اين بار و براي بازي مقابل تايلند اما داوري براي اولين بار به ايران آمد. آن هم بعد از چندين سال دوري. او خيلي زود مورد توجه بازيكنان قرار گرفت. همه در اولين تمرين داوري به او خوشامد گفتند و البته در صحبتهاي خودماني، درباره او نظراتشان را گفتند.
داوري از همان روز اول سعي كرد ارتباط مناسبي با بازيكنان تيم ملي برقرار كند. به قول خودش، واكنش بازيكنان به حضورش فوق‌العاده بود و همگي او را به خوبي پذيرفتند.
داوري همراه ساير بازيكنان تمرينات را آغاز كرد و البته بيشتر از بقيه، با گلرها اخت شد. با حامد لك و رحمان احمدي. شوخي با آنها فقط در دستور كار داوري قرار گرفت اما اين دروازه‌بان، با بقيه همچنان سرسنگين بود و جدي.
حتي شرط بندي بر سر پنالتي با حامد لك نشان مي‌دهد او به خوبي با هم پستي‌هايش در تيم ملي ارتباط برقرار كرده و آنها هم او را پذيرفته‌اند. مشكل داوري اما براي گرفتن ارتباط، فارسي بلد نبودنش است. او كج دار و مريز و انگليسي با بازيكنان صحبت مي‌كند و البته ايما و اشاره هم يكي از راهكارهايش براي گفت‌وگو و پيش بردن كارهايش است.
اما داوري در اردوي تيم ملي چه غذايي مي‌خورد؟ او عاشق كته ماست است. جز اين غذا، قورمه سبزي هم مي‌خورد اما اگر اين دو غذا در دسترس نباشد سراغ غذاهاي ديگر مي‌رود. سعي مي‌كند پرخوري نكند و بدنش را آماده نگه دارد. وقت غذا خوردن خيلي جدي است و با كسي شوخي نمي‌كند.
نكته جالب درباره داوري، داداش گفتن‌هاي او است. اولين چيزي كه از زبان فارسي ياد گرفته سلام است و بعد از آن گفتن كلمه داداش. مي‌داند كه در ايران، براي ابراز محبت و علاقه به ديگري، پسرها يكديگر را داداش صدا مي‌زنند. او هم مثل اشكان دژاگه، به بازيكناني كه با آنها راحتتر است مي‌گويد داداش.
همين داداش‌هاي داوري سعي كرده‌اند در اين چند روز به او اعداد را هم ياد بدهند. از 1 تا 20 را براي او شمرده‌اند تا آنها را از بر كند و يادشان بگيرد. او هم با استعداد نشان داده و كم كم دارد شمارش اعداد را مي‌آموزد. براي داوري، اين چند روز نه تنها سخت نگذشته بلكه خيلي هم لذتبخش بوده. تمرين كنار بازيكنان تيم ملي و پيدا كردن داداش‌هاي جديد و البته يادگيري شمارش به فارسي. اينها نشانه‌هايي است از دروازه‌باني دوست داشتني كه قرار است از دروازه تيم ملي محافظت كند.
فروردين 92 و مقابل كويت، بازي به دانيال داوري نرسيد. او كه براي اولين بار به اردوي تيم ملي پا گذاشته بود درون دروازه قرار نگرفت و روي نيمكت نشست تا رحمان احمدي، شماره يك باشد. اين بار و مقابل تايلند اما عده‌اي مي‌گويند او دروازه‌بان تيم ملي است و عده‌اي ديگر هم حضور رحمان احمدي را پيش‌بيني مي‌كنند. اين احتمال وجود دارد كه بازي امشب، اولين بازي ملي دانيال باشد. البته اگر نظر كروش، استفاده از اويي باشد كه حالا با بازيكنان هماهنگ شده و با اكثر آنها ارتباط برقرار كرده. اگر دانيال بازي كرد بايد ببينيم آيا مي‌تواند همان دروازه‌بان مورد انتظار باشد يا اينكه او نااميدمان مي‌كند؟ پاسخ سوالمان را شايد امشب بگيريم.
او كه با برانشوايگ در ليگ دو آلمان فوق‌العاده بازي مي‌كرد كانديداي حضور در تيم ملي شد. چشمان كارلوس كروش او را ديد و فدراسيون از سرمربي ماموريت گرفت تا هر طور شده پاي اين دروازه‌بان را به تيم ملي باز كند.
داوري در برانشوايگ روزهاي فوق‌العاده‌اي را سپري مي‌كرد كه به گوشش رسيد تيم ملي ايران پيشنهادي براي او فرستاده. او كه از پدري ايراني و مادري لهستاني متولد شده بود به اين پيشنهاد چراغ سبز نشان داد. پيشنهادي كه او را به دروازه تيم ملي ايران مي‌رساند.
داوري كه فارسي بلد نبود و نمي‌توانست حتي ساده‌ترين حرف‌ها را به زبان بياورد با اصرار پدرش تصميم نهايي خود را گرفت. بازي در تيم ملي ايران، هدف داوري عنوان شد تا او با تمركز كامل و اتخاذ تصميمي منطقي، به حضوري موفق درون دروازه برانشوايگ ادامه دهد. اردوي كويت و بازي مقابل اين تيم در دور مقدماتي جام ملتهاي آسيا، اولين اردويي بود كه داوري همراه تيم ملي ايران سپري‌اش كرد. هر چند داوري بازي نكرد اما همراه ساير بازيكنان بود و با آنها كمي هماهنگ‌تر شد.
اين بار و براي بازي مقابل تايلند اما داوري براي اولين بار به ايران آمد. آن هم بعد از چندين سال دوري. او خيلي زود مورد توجه بازيكنان قرار گرفت. همه در اولين تمرين داوري به او خوشامد گفتند و البته در صحبتهاي خودماني، درباره او نظراتشان را گفتند.
داوري از همان روز اول سعي كرد ارتباط مناسبي با بازيكنان تيم ملي برقرار كند. به قول خودش، واكنش بازيكنان به حضورش فوق‌العاده بود و همگي او را به خوبي پذيرفتند.
داوري همراه ساير بازيكنان تمرينات را آغاز كرد و البته بيشتر از بقيه، با گلرها اخت شد. با حامد لك و رحمان احمدي. شوخي با آنها فقط در دستور كار داوري قرار گرفت اما اين دروازه‌بان، با بقيه همچنان سرسنگين بود و جدي.
حتي شرط بندي بر سر پنالتي با حامد لك نشان مي‌دهد او به خوبي با هم پستي‌هايش در تيم ملي ارتباط برقرار كرده و آنها هم او را پذيرفته‌اند. مشكل داوري اما براي گرفتن ارتباط، فارسي بلد نبودنش است. او كج دار و مريز و انگليسي با بازيكنان صحبت مي‌كند و البته ايما و اشاره هم يكي از راهكارهايش براي گفت‌وگو و پيش بردن كارهايش است.
اما داوري در اردوي تيم ملي چه غذايي مي‌خورد؟ او عاشق كته ماست است. جز اين غذا، قورمه سبزي هم مي‌خورد اما اگر اين دو غذا در دسترس نباشد سراغ غذاهاي ديگر مي‌رود. سعي مي‌كند پرخوري نكند و بدنش را آماده نگه دارد. وقت غذا خوردن خيلي جدي است و با كسي شوخي نمي‌كند.
نكته جالب درباره داوري، داداش گفتن‌هاي او است. اولين چيزي كه از زبان فارسي ياد گرفته سلام است و بعد از آن گفتن كلمه داداش. مي‌داند كه در ايران، براي ابراز محبت و علاقه به ديگري، پسرها يكديگر را داداش صدا مي‌زنند. او هم مثل اشكان دژاگه، به بازيكناني كه با آنها راحتتر است مي‌گويد داداش.
همين داداش‌هاي داوري سعي كرده‌اند در اين چند روز به او اعداد را هم ياد بدهند. از 1 تا 20 را براي او شمرده‌اند تا آنها را از بر كند و يادشان بگيرد. او هم با استعداد نشان داده و كم كم دارد شمارش اعداد را مي‌آموزد. براي داوري، اين چند روز نه تنها سخت نگذشته بلكه خيلي هم لذتبخش بوده. تمرين كنار بازيكنان تيم ملي و پيدا كردن داداش‌هاي جديد و البته يادگيري شمارش به فارسي. اينها نشانه‌هايي است از دروازه‌باني دوست داشتني كه قرار است از دروازه تيم ملي محافظت كند.
فروردين 92 و مقابل كويت، بازي به دانيال داوري نرسيد. او كه براي اولين بار به اردوي تيم ملي پا گذاشته بود درون دروازه قرار نگرفت و روي نيمكت نشست تا رحمان احمدي، شماره يك باشد. اين بار و مقابل تايلند اما عده‌اي مي‌گويند او دروازه‌بان تيم ملي است و عده‌اي ديگر هم حضور رحمان احمدي را پيش‌بيني مي‌كنند. اين احتمال وجود دارد كه بازي امشب، اولين بازي ملي دانيال باشد. البته اگر نظر كروش، استفاده از اويي باشد كه حالا با بازيكنان هماهنگ شده و با اكثر آنها ارتباط برقرار كرده. اگر دانيال بازي كرد بايد ببينيم آيا مي‌تواند همان دروازه‌بان مورد انتظار باشد يا اينكه او نااميدمان مي‌كند؟ پاسخ سوالمان را شايد امشب بگيريم.
