به گزارش مشرق به نقل از ايران هسته اي، در اين دور دو اتفاق مهم رخ داد: اول اينکه ايران اجازه نداد غربي ها بحث هاي خارج از دستور کار «گفت گو براي همکاري» را مطرح کنند و آنها هم روي اين موضوع اصرار نکردند و دوم اينکه ايران پيشنهادهايي عملي براي همکاري در حوزه هايي خاص به 1+5 ارائه کرد و خواستار پاسخ آنها شد.

اشتون در پايان اين دور از مذاکرات پذيرفت که پيشنهادهاي عملي ارائه شده توسط ايران موضوع گفت وگوها در ديدارهاي دو جانبه بعد از ظهر امروز و هچنين دور دوم مذاکرات باشد که امشب برگزار خواهد شد.

اين موضوع نشان مي دهد که بداخلاقي هاي رسانه اي 1+5 که قبل از مذاکرات انجام شد چندان جدي نبوده و اين گروه واقع گرايي بيشتري به رفتار خود تزريق کرده است.

به نظر مي رسد که غربي ها دراين دور از مذاکرات يک هدف کليدي را تعقيب مي کنند و آن اين است که درباره چارچوبي با ايران به توافق برسند که يک روند مذاکراتي بلند مدت را ترسيم کند. تنها در صورت توافق روي اين چارچوب است که مي توان گفت مذاکرات استانبول داراي پيشرفت و روبه جلو بوده است. اينچارچوب گام هايي را که در هر مرحله هر يک از طرفين بايد بردارد مشخص مي کند.

به نظر مي رسد ايران با مشارکت در تدوين چنين چارچوبي که اصطلاحا مداليته مذاکراتي ناميده مي شود مشکلي ندارد اما لااقل دو نکته بايد در آن لحاظ شود: 1- هيچ بحثي که مستلزم مخدوش شدن حقوق ايران باشد نمي تواند در اين مداليته گنجانده شود. 2- هر موضوعي که بنا باشد در اين مداليته بيايد بايد به صورت يک «نقطه مشترک همکاري» قابل تعريف باشد.

گفت وگوهاي بعد از ظهر و غروب جمعه نشان خواهد داد که اين روند قابل تداوم هست يا نه.