قهرمانی تیم ملی در مسابقات آسیایی، کمیته فوتسال را مجاب کرد تا قرارداد خسوس کاندلاس را تمدید کند و تا این مربی کارش را برای آماده سازی تیم برای مسابقات گرندپری برزیل آغاز کند. خسوس بعد از یکسال و چند روز حضورش در ایران نقاط ضعف و تهدیدهای فوتسال را به خوبی شناخته و تمام تمرکزش را برای برطرف کردن آنها گذاشته است.

"پروفسور فوتسال" در گفتگوی مفصل با مهر می‌گوید تیم ملی تا یکسال دیگر می‌تواند به یک هویت و دورنمای خوب دست پیدا کند و صرفنظر از بودن یا نبودنش در تیم ملی، در صورتی که فوتسال راه درست خودش را طی کند ایران می‌تواند چهار سال دیگر در فینال مسابقات بین‌المللی باشد. او همچنین از تجربه زندگی‌اش در ایران می‌گوید؛ زندگی‌ای که به شدت تحت تاثیر شهر مشهد و حرم امام رضا (ع) قرار گرفته. سرمربی اسپانیایی تیم ملی فوتسال که ارتباط خوبی با "ایگر کاسیاس" دارد، همچنین می‌گوید با "کارلوس کی‌روش" درباره مسائل مختلف فوتبال ایران و همچنین تیم رئال مادرید گفتگو می‌کند. متن کامل صحبت‌های خسوس که با کمک کمال سیف، مترجم وی انجام شده به شرح زیر است:

* حدود یکسال و چند روز از حضور شما در تیم ملی فوتسال ایران می‌گذرد. ابتدا به عنوان مربی و سپس با سمت سرمربیگری به کارتان در تیم ملی ادامه دادید. در این مدت فوتسال ایران را چطور ارزیابی کرده‌اید؟

بالاترین هزینه‌ای که به فدراسیون فوتبال وارد کردم همان چهار ماه اول فعالیتم بود، آن هم برای شناخت فوتسال ایران. من در این مدت با تیم ملی به جام جهانی رفتم و ایران را در این مسابقات دیدم. همان موقع متوجه شدم که چه توقعات بالایی از فوتسال در ایران وجود دارد. در این مدت زمانی، ضعف، قوت، تهدید و فرصت‌های فوتسال ایران را شناخته‌ام. فوتسال ورزشی است که به مسائل اقتصادی وابسته است. اگر بخواهید یک بازیکن حرفه‌ای باشد، باید حرفه‌ای با او برخورد کرد. خود بازیکن هم باید علاوه بر استراحت و تمرین مدام، از خودش مراقبت کند. در ایران لیگ برتر فوتسال شش ماه طول می‌کشد، که البته این یک فرصت خوب برای تیم ملی است چون می‌توان در این مدت برنامه ریزی کرد و تقویم خوبی برای آماده سازی داشت.

البته لیگ امسال تحت تاثیر مسائل اقتصادی قرار گرفته است و این مسئله تاثیرات منفی زیادی روی فوتسال گذاشته است. الان با توجه به وضع موجود، باشگاه‌ها و افراد حاضر در آن احساس افراد حرفه‌ای را ندارند. از طرف دیگر تیم ملی به مسابقات بین المللی نیاز دارد. ما در شش ماه گذشته این فرصت را داشتیم که یک تقویم خوب برای تیم ملی بچینیم و اردوهای خوبی برای تورنمنت چین و مسابقات آسیایی داخل سالن داشتیم. البته این را هم در نظر گرفتیم که مسابقات گرندپری برزیل داخل لیگ برگزار می‌شود و به همین خاطر می‌دانستیم که نمی‌شود اردوها را راحت برگزار کرد. ما باید مراقب لیگ هم می‌بودیم.

* نقاط ضعف و قوت فوتسال ایران از نظر فنی در چه مسائلی دیده می‌شود؟
- بازیکن ایرانی واقعا کیفیت و مهارت خوبی دارد. این ما را به این می‌رساند که بازیکن ایرانی در طول مسابقه می‌تواند صاحب توپ باشد. با این حال در طول مسابقه کمتر تیمی دیده می‌شود که رو به جلو دفاع کند. کمتر تیمی در ایران دیده می‌شود که در جریان بازی به بازی پنج نفره روی بیاورد. همیشه بازی با پنج بازیکن با محدودیت دیده می‌شود و تمام فوتسال را در تکنیک فردی بازیکن خلاصه می‌کنند. بازیکن ایرانی به نوبه خودش خطرناک است ولی او بیشتر روی مهارتهایش خطرناک است تا اینکه از این خطرناک بودنش برای بازیکنان کناری‌اش استفاده کند؛ این همان چیزی است که به آن خطرناک بودن در بازی بدون توپ گفته می‌شود. ما دنبال این هستیم که این قدم‌ها را برداریم و بهتر شویم.

* چقدر در جا انداختن این برنامه موفق بوده‌اید؟
_ تمام آنچه که گفتم فرصت‌هایی است که داریم در آن بهتر می‌شویم. بازیکن ایرانی مهمترین چیز یعنی مهارت فردی را دارد؛ پس ما حالا باید دفاعی داشته باشیم که بدون توپ  حمله کند. باید عنان بازی را دست خودمان بگیریم. به همین دلیل می‌خواهیم خودمان موقعیت‌های برتری را رهبری کنیم. این موقعیت‌ها هم روی پاور پلی (بازی پنج نفره) ایجاد می‌شود.

* نبودن پنج بازیکن گیتی پسند در اردوهای اخیر و غیبت آنها چقدر شما و اجرای برنامه‌هایتان را برای مسابقات گرندپری تحت تاثیر قرار داده است؟
- نبودن بازیکنان گیتی پسند برایم ناخوشایند است. این مسئله باعث اتلاف وقت ما شد. البته ما در تیم ملی دنبال این نیستیم که بهترین بازیکنان را بیاوریم بلکه دنبال این هستیم که بهترین ترکیب را به تیم ملی بیاوریم.ما در اردوهای گذشته روی بازیکنان از نظر زمانی سرمایه گذاری کردیم که در نهایت آنها را از دست دادیم. الان صحبت این نیست که فلان بازیکن به تیم ملی بیاید چون هیچ بازیکنی غیر قابل جایگزینی نیست با این حال ما از نبودن بازیکنان گیتی پسند لطمه خوردیم چون وقتی را که در اردوهای قبلی برای آنها گذاشته بودیم، از دست دادیم. ما چند بازیکن جوان دیگر از جمله مریدی را که قبلا با آنها کار کرده بودیم، به تیم ملی دعوت کردیم. امیدوارم برنامه‌هایمان یادشان مانده باشد.

* در حال حاضر مهمترین دغدغه شما برای حضور در مسابقات گرندپری چیست؟
- مهمترین دغدغه، جنبه‌های روحی و روانی است. ما باید بازیکنان را برای این مسابقات از نظر روانی آماده کنیم چون تعدادی از آنها تجربه کافی ندارند. دوستان ما باید بفهمند که می‌توانیم در برزیل هر نتیجه مثبتی را کسب کنیم.

* هدف‌گذاری شما از مسابقات گرندپری چیست؟ نتیجه گیری صرف یا میدان دادن به جوانان و آبدیده کردن آنها؟
- اولین هدف ما این است که مثل یک تیم فکر کنیم و مثل یک تیم بجنگیم؛ در واقع یکی برای همه، همه برای یکی. کار ما باید مبتنی بر وحدت و یکپارچگی باشد. ما سعی می‌کنیم کار تاکتیکی را جلو ببریم. سعی ما این است که در مسابقات گرندپری، حداقل به نیمه نهایی برسیم! ما باید در گروهمان ژاپن و آرژانتین را شکست بدهیم و مقابل برزیل هم دست و پا بسته نباشیم. در هر صورت تمام مسابقات برای ما حکم فینال دارد. در فاز اول هدف ما بردن آرژانتین است و فعلا هدف ما همین است.

* غیبت دروازه‌بان‌های اصلی تیم ملی نگرانتان نمی‌کند؟
- ما در لیست اولیه پنج گلر داشتیم. نظری و صمیمی که مصدوم هستند. سپهر محمدی را هم که به خاطر باشگاه گیتی پسند در اختیار نداریم. با این حال عباسیان و نصیری نیا همیشه در اردوهای ما بوده‌اند. ما فکر نمی‌کردیم یکباره گلرهای اول، دوم و سوم ما دچار مشکل شوند. این مشکل باعث می‌شود در برابر استانداردهای دیگر منعطف باشیم. مسعود دانشور هم بازیکنی بود که قصد داشت به ژاپن برود ولی گر می‌رفت حضورش در تیم ملی سخت می‌شد. برای همین ترجیح داده شد که این بازیکن در این برهه به ژاپن نرود چون از قبل با تیم ملی بوده‌ است و به کارمان می‌آمد.

* در مقطعی بعد از قهرمانی ایران در مسابقات فوتسال داخل سالن آسیا، صحبت از پیشنهاد سایر کشورها از جمله کویت به شما به میان آمد. این پیشنهادات به کجا رسید؟
- اتفاقا کویت تا همین هفته قبل هم دنبال این قضیه بود که به پیشنهادشان پاسخ مثبت بدهم. علاوه بر کویت، از کشورهای دیگر هم پیشنهاد داشتم. من حتی می‌توانستم به اسپانیا برگردم و در شرکت خودم مشغول کار شوم ولی در این مدت هدفگذاری خوشبینانه‌ای داشته‌ام. ما این فرصت را داریم که با تیم هفتم دنیا نتایج خوبی بگیریم و پس از آن امیدوار شویم که فوتسال ایران به سمت حرفه‌ای شدن، بیشتر قدم بردارد. در ایران بازیکن مستعد زیاد است. اینجا انگیزه برای پیدا کردن و دیدن بازیکنان جدید زیاد است. من در واقع انگیزه‌های ورزشی را به انگیزه‌های مالی ترجیح دادم.

* به عنوان یک مربی اسپانیایی بگویید نگاهی که از بیرون به فوتسال ایران وجود دارد، چگونه است؟
- در برزیل، پرتغال و اسپانیا فوتسال ایران را اینگونه می‌بینند که اگر ایران روی جنبه‌های تاکتیکی مسلط شود، می‌تواند همیشه یک پای فینال مسابقات جام جهانی باشد. این نگاهی است که مربیان بزرگ دنیا نسبت به فوتسال ایران دارند ولی متاسفانه مهمترین مشکل ایران کمبود بازی‌های بین المللی است. کشورهایی مثل اسپانیا و برزیل سالیانه بین 12 تا 16 بازی بین المللی دارند. خود یوفا دنبال این است که روزهایی را در نظر بگیرد تا تیم‌های اروپایی با هم بازی کنند. در آمریکای لاتین هم روزهایی هست که تیم‌ها مدام به مصاف هم بروند ولی ایران بین کشورهای مطرح دنیا جدا مانده است. هر قاره و منطقه استیل فوتسالی خاص خودش را دارد. اسپانیا، برزیل و روسیه تلاش می‌کنند در همه جای دنیا مسابقه تدارکاتی انجام بدهند چون برایشان مهم است جلوی استیل‌های مختلف بازی کنند. شما نگاه کنید چند هفته پیش آرژانتین به مصاف ژاپن رت تا در گرندپری به مشکل نخورد. تیم ملی ایران هم نیاز دارد تقویم جدی‌تری از بازی‌های تدارکاتی داشته باشد. مربیان داخلی هم در حال حاضر به این نتیجه رسیده‌اند.

* از آنجا که قرار شد خودتان سرمربی تیم امید ایران هم باشید، برای انتخاب دستیارتان به چه نتیجه‌ای رسیدید؟ با چند نفر در این‌باره مذاکره کرده‌اید؟
- تیم امید یک تیم پایه به حساب می‌آید تا در صورتی که تیم بزرگسالان در کوتاه مدت به هدف خود نرسد، بتوان این خلاء را با بازیکنان امید پر کرد. امیدها آینده فوتسال هستند برای بهتر کردن اوضاع. این بچه‌ها می‌توانند راه حل‌های خوبی در مقاطع زمانی مختلف باشند. تیم ملی بزرگسالان و امید می‌تواند برای لیگ فوتسال الگو باشد و اگر از یک شیوه برخوردار باشند، قطعا به نفع تیم ملی خواهد بود. درباره انتخاب دستیارانم هم باید ببینیم چه کسانی آمادگی دارند این مسئولیت را قبول کنند. ما در شروع کار با محمدرضا حیدریان صحبت کردیم؛ پس از آن با علی صانعی و محمود خوراکچی هم صحبت شد. هر سه این افراد شرایط کار را دارند. بالاترین هدف من این است که وقتی از ایران رفتم پشت سرم نقطه روشنی در فوتسال کشورتان گذاشته باشم.

* مربیان تیم امید به پیشنهاد شما انتخاب می‌شوند و یا کمیته فوتسال آنها را انتخاب می‌کند؟ گویا کمیته فوتسال به انتخاب جورانیدرو اصرار داشت.
- به هر حال این پیشنهاد دو طرفه است. درباره جوراندیرو هم یک پیشنهاد از طرف کمیته فوتسال مطرح شد ولی خودم فکر می‌کنم اگر یک دستیار ایرانی در تیم امید باشد، بهتر است. این نظر من است. شاید هم اشتباه باشد. حتی هاشم‌زاده (مربی تیم ملی) هم می‌تواند برای این کار مفید باشد. در هر حال هستند افرادی که برای این کار مفید باشند.

* تغییر مدام کادر فنی تیم ملی و جدایی سه نفر از این کادر هم از نکات عجیب دوره سرمربیگری شما بوده است. بخصوص جدایی مربی دروازه‌بان و برگزاری اردوها بدون این مربی.
- سئوال خوبی پرسیدی. با توجه به شرایطی که برای اعزام به برزیل داشتیم به این موضوع زیاد فکر کردیم. ما برای تعداد نفرات اعزامی به برزیل محدودیت داشتیم. قرار شد "برونو" که قبلا در لیگ ایران مربی دروازه‌بان بوده است در برزیل به ما کمک کند. او قبول کرد که یکسری از مسائل مربوط به هماهنگی را در برزیل برای ما انجام بدهد. او نقش حیاتی برای هماهنگی داشته و تمام مربوط به اسکان، محل تمرین و رفت و آمد را برای تیم ایران انجام داده است. مهمتر اینکه او تجربه کار کردن با گلرهای ایرانی را هم دارد. او اظهار تمایل کرد که در مسابقات گرندپری با ما همکاری کند که ما هم روی او حساب کردیم. البته بعد از مسابقات گرندپری ترجیح می‌دهم یک مربی ایرانی را به عنوان مربی دروازه‌بان‌ها انتخاب کنم. به همین خاطر برای ادامه کار روی امیر فراشی حساب باز کرده‌ام.

* یک مقدار از مسائل فنی فوتسال فاصله بگیریم. در یکسال اقامت‌تان در تهران چطور با ترافیک و هوای آلوده این شهر کنار آمده‌اید؟
- محل کار و اسکان من وسط شهر نیست. از منزلم تا ورزشگاه آزادی و فدراسیون ترافیک سنگینی نیست. فقط این‌بار که با تاکسی به خبرگزاری شما آمدم در ترافیک گرفتار شدم (می‌خندد).

* در بیشتر عکس‌هایی که از شما در اینترنت پیدا می‌شود، آرایش دیگری داشتید و بیشتر با سبیل دیده می‌شوید؟
- (با خنده) خب لازم بود خودم را با ایران سازگار کنم! بعضی وقت‌ها ایرانی‌ها در خیابان از من آدرس می‌پرسند. آنها فکر می‌کنند من ایرانی هستم. این برایم جالب است و از آن خوشم می‌آید.

* در روزهایی که تیم ملی در اردو نیست، چه کسی برایتان آشپزی می‌کند؟
- من یک رژیم غذایی خاص دارم و از چهار ماده غذایی استفاده می‌کنم. برنج، گاهی اوقات جوجه خالی، نان و پسته و خشکبار رژیم غذایی مرا تشکیل می‌دهند. من اهل سبزی، گوشت و سایر مواد غذایی نیستم!

* در این مدت به شهرهای مختلف ایران سفر کرده‌اید. کدام شهر به نظرتان جذاب‌تر آمده است؟
- چیزی که بیشتر از همه برایم سورپرایز بود و دگرگونم کرد، مشهد و حرم امام هشتم شما بود. آنجا واقعا حال و هوای متفاوتی دارد. آن موقع لحظات شخصی خوبی را تجربه کردم. من در عکس این مکان را دیده بودم ولی عکس یک چیز متفاوت است. برای اولین بار بود که به این شدت تحت تاثیر قرار گرفتم. تبریز را هم یک شهر آزاد دیدم. بناهای تاریخی اصفهان هم واقعا سورپرایزم کرد. البته جاده قم - تهران هم برایم جالب است. شب‌ها آسمان این جاده واقعا دیدنی است. وقتی ساری و رشت هم می‌روید انگار وارد یک دنیای دیگر می‌شوید بس که این شهرها سبز است.

* ارتباط‌تان با مربیان خارجی سایر تیم‌های ملی مثل کارلوس کی‌روش و خولیو ولاسکو چطور است؟
- بعضی وقت‌ها با آنها سر یک میز شام و ناهار خورده‌ام ولی بیشتر از کی‌روش دن گاسپار (مربی دروازه‌بان‌های تیم ملی) را می‌بینم. من کارهای مربی بدنساز تیم ملی (میکو) را هم دیده‌ام. او واقعا حرفه‌ای است. یکبار او را سر تمرین دیدم که اشکان دژآگه را ریکاوری می‌کرد. به نظرم او فرد کاری و کوشایی است.

* خیلی‌ها شما را با کی‌روش از این جهت مقایسه می‌کنند که رفتاری کاملا متفاوت با همدیگر دارید. با سرمربی تیم ملی فوتبال صحبت‌ خاصی درباره مسائل فوتبال و فوتسال ایران داشته‌اید؟
- بابت مقایسه باید بگویم که من فقط کار خودم را می‌کنم و مسئول کارهای خودم هستم. طبیعی است که با کی‌روش در این خصوص صحبت‌هایی داشته‌ام چون هر دو خارجی هستیم ولی بیشتر صحبت‌هایمان درباره تیم رئال مادرید و مقطعی که کی‌روش سرمربی این تیم بود، بوده است. کی‌روش شروع خوبی با رئال مادرید داشت. انگار می‌خواست با این تیم رکورد بزند ولی از یک زمانی به بعد این تیم افت کرد و این مسئله از لحاظ کاری عواقبی هم برای وی داشت.

* از ستاره‌های فوتبال اسپانیا با چه کسانی در ارتباط هستید؟
- چند نفر هستند که با هم در ارتباطیم از جمله "ایگر کاسیاس" دروازه‌بان رئال مادرید چون او خودش به فوتسال علاقه مند است. او حالا از نیمکت نشینی ناراحت است. به نظرم بیشتر مشکلش با مدیران باشگاه است نه با مربی. شاید هم اینطور نباشد. کاسیاس بازیکنی است که کیفیت کارش را به دنیا ثابت کرده است. به نظرم تصمیم نیمکت نشینی‌اش فنی نیست و بیشتر سیاسی است.

* اوقات فراغت‌تان در تهران چطور سپری می‌شود؟ این اوقات برایتان ملال آور نیست؟
- سعی می‌کنم روزی دو ساعت ورزش کنم. به هر حال بازیکنان هم به مربی خود نگاه می‌کنند که چه فرمی دارد. دو ساعت هم ویدئوهای فوتسال می‌بینم. دو ساعت به مطالعه می‌گذرد و دو ساعت دیگر هم در اینترنت چرخ می‌زنم و می بینم بقیه چه کار می‌کنند! اگر وقت باشد سعی می‌کنم دقایقی قدم بزنم؛ با خانواده‌ام صحبت کنم و یا گاهی هم برای انجام کارهای اداری به فدراسیون بروم.

* روزنامه‌ها و سایت‌های ایرانی را هم می‌خوانید؟
- متاسفانه مترجمی که با خود دارم خیلی بد است. منظورم "گوگل ترنسلیت" است. (می‌خندد) من گاهی جملاتی را به گوگل می‌دهم تا بفهمم چه چیزهایی نوشته شده است. این یک مقدار وقتم را می‌گیرد. بعضی وقتها هم چیزهایی به زبان اسپانیایی درباره فوتسال ایران پیدا می‌کنم.

* دلتان برای بازگشت به اسپانیا و کار اصلی خودتان تنگ نمی‌شود؟
- فوتسال عشق من است. بچه که بودم پدرم اصرار داشت وقتی بزرگ می‌شوم یک کار شرکتی داشته باشم. حالا در کنار فوتسال در اسپانیا در یک شرکت مشغول کارم ولی آن شغلم است و فوتسال تمام عشق و علاقه زندگی‌ام.

* تا حالا وسوسه نشده‌اید به فوتبال خیابانی و محلی سری بزنید و بازیکنان ایرانی را آنجا نگاه کنید؟
- جایی که من زندگی می‌کنم خیابان‌ها عمودی است و چنین چیزی ندیده‌ام! (می‌خندد) ولی وقتی از شهران تا ورزشگاه آزادی پیاده می‌روم در راه یک پارکی هست که چند زمین بازی دارد و من بچه‌ها را آنجا می‌بینم که بازی می‌کنند. همانطور که گفتم یکی از دلایلی که ایران هستم این است که کشورتان استعدادهای زیادی دارد. هرچند باشگاه‌ها خیلی مشکل دارند و هنوز این رشته آنطور که باید حرفه‌ای نیست.

* چند ماه پیش رضا افتخاری (سرپرست کمیته فوتسال) می‌گفت تیم ملی ایران می‌تواند جزو چهار و حتی دو تیم برتر دنیا باشد. برای رسیدن به این هدف چقدر زمان می‌خواهید؟
- این به بازیکنان ایرانی بستگی دارد. هر بازیکن به زمان‌های خاصی نیاز دارد که به بالندگی برسد. یک بازیکن به فرصت کمتری نیاز دارد و برای بازیکن دیگر باید زمان بیشتری صرف کرد. برای این موضوع بازیکن باید باور کند تغییر ذهن فوتسالی‌اش به نفع اوست. در طول مسابقات ذهن بازیکن باید با یک رقیب جدی که خود بازیکن است بجنگد چون اکثر تصمیمات از ناخودآگاه بیرون می‌آید. با این تفاسیر فکر می‌کنم تیم ملی در سال سال آینده می‌تواند نمای اولیه مناسب و یک هویت مشخص داشته باشد. چه من باشم و چه نباشم، اگر در فوتسال درست کار کنید می‌توانید تا چهار سال دیگر جزو دو تیم برتر دنیا شوید. البته می‌دانید رسیدن به نیمه نهایی و قرار گرفتن بین چهار تیم شرایط را به گونه‌ای عوض می‌کند و خیلی چیزها به شرایط روحی و روانی بر می‌گردد. شما در آن مرحله از چند خان عبور کرده‌اید و از آن به بعد ممکن است هر اتفاقی رخ بدهد.

* در انتها، اولین چیزی که بعد از شنیدن کلمات زیر به ذهنتان می‌رسد را بگویید:
 عباس ترابیان: مدیر بزرگ
سیدرضا افتخاری: فردی که به فوتسال آرامش را برگرداند
گیتی پسند: تیم بزرگی که فرصتی خوبی را از دست داد و دارد خودش را بازسازی می‌کند
فوتسال ایران: هیجان آور
حسین شمس: فردی که باید در فوتسال به او احترام گذاشت
علی صانعی: مربی و انسان بزرگ
بارسلونا: بهترین تیم فوتبال دنیا در شش سال گذشته و البته دشمن ما (می‌خندد)