** سوتی
یکی از روش های عجیب در سنت های هند است که در آن خودسوزی به همراه مردگان هدف اصلی است. در سنت های هند معمولا مردگان را می سوزانند و سپس خاکستر مرده را به دست باد می سپارند. " سوتی" روشی است که در گذشته انجام می شده و به همراه مرده یک فرد زنده نیز سوزانده میشد برای مثال اگر مردی جانش را از دست داده بود همسر او نیز به همراه مرده سوزانده میشد. این روش این روزها ممنوع شده است اما هنوز نشانه های از آن دیده می شود.
** تابوت های آویزان
این روش یکی از عجیبترین روش های دفن مردگان است که از گذشته های دور در چین وجود داشته است. در برخی از نقاط چین میتوان تابوت هایی را مشاهده کرده که به دیواره های صخره کوبیده شده و میان زمین و آسمان باقی مانده اند. این تابوت ها با افتخار به نمایش گذاشته شده اند و معمولا هر خانواده ای یک دیوار مخصوص در کوهستان دارد. این تابوت ها به خاطر قدیمی بودن گاهی نیز سقوط کرده و در برخورد با زمین متلاشی می شوند.
** خاکسپاری آسمانی
یکی از عجیب ترین روش های دفن کردن و احترام به مردگان در تبت انجام می شود. در این روش عجیب تبتی ها ابتدا با مرده خود خداحافظی کرده و سپس افرادی جسد او را تکه تکه می کند سپس جنازه تکه تکه شده به بیابان یا دشت هایی که پرندگان زیادی در آن زندگی می کنند برده شده و غذای لاشخورها می شود. این روش بیماری های مختلفی در دشت ها و جنگل ها به وجود آورده است اما هنوز هم با جدیت دنبال می شود.
** خاکسپاری در باتلاق
قبل از انکه طاعون تمامی اروپا را فرا بگیرد مردم این قاره روشی عجیب برای دفن مردگان خود داشتند. آن ها جنازه ها را درون باتلاق انداخته و همانجا رها می کردند. این جنازه ها به مرور به درون باتلاق رفته و ناپدید می شدند اما با گسترش طاعون و خطرهایی که این روش می توانست داشته باشد دیگر به پایان رسید و آن ها دریافتند که بهتر است جنازه های خود را درون زمین قرار دهند.
** خاکسپاری درختی
در گذشته استرالیا قاره ای عقب افتاده بوده است و با توجه به نبود دانش در مورد نحوه خاکسپاری درست آن ها جسدهای خود را از درختان آویزان می کردند. در این روش هر جنازه ای روی درخت قرار می گرفت یا از آن آویزان میشد و سپس پرندگان بدن های آن ها را می خوردند تا به استخوان برسد. استخوان ها نیز پس از مدتی به روی زمین افتده و از یاد می رفتند.
** خاکسپاری وایکنگ ها
همانطور که همه می دانیم وایکنیگ ها قومی بودند که در دریاها بزرگ شده و به نوعی سلطه گر این قسمت بودند به همین علت پس از مرگ نیز به آب ها می رفتند. هر یک از وایکینگ ها که کشته میشد درون قایق های مخصوص گذاشته شده و به روی آب فرستاده می شد این قایق ها معمولا پس از مدتی مورد حمله درنده های دریا قرار می گرفت و جنازه نیز نابود می شد.