به گزارش مشرق به نقل از جام جم، به عنوان مثال در انتخاب تیم اقتصادی کابینه نهایت وسواس و دقت به کار برده شده تا میزان ریسک به حداقل برسد. به احتمال زیاد آقای روحانی به این نکته واقف بوده و هست که شرایط حساس و پیچیده امروز اقتصاد ایران جای آزمون و خطا باقی نمی گذارد.
همچنین وقت زیادی برای تلف کردن وجود ندارد و افکار عمومی نیز نه تحمل ادامه مشکلات اقتصادی موجود را دارد و نه توقع دارد که دولت برای حل مشکلات، این دست و آن دست کند لذا رئیس جمهور سراغ افرادی رفته که در عین تکنوکرات بودن، سابقه طولانی در پست هایی که قرار گرفته اند، دارند لذا چون آن بخش را می شناسند، می توانند با صرف کمترین زمان مشکلات را شناسایی و برای حل آن اقدام کنند. همچنین نگاهی به دیگر همکاران غیرکابینه ای رئیس جمهور نشان می دهد آنها نیز مدیران قدیمی اقتصاد هستند.
معاون اول و رئیس دفتر حسن روحانی هریک سابقه ای طولانی در پست های مختلف اقتصادی دارند.
این سابقه به آنان امکان می دهد با درک حساسیت مسائل اقتصادی برای رتق و فتق سریع آن در دولت، اولویت قائل شوند و هم تصمیمات هیات وزیران را پخته کرده و اجرای آن را تسهیل کنند.
حضور رئیس پارلمان بخش خصوصی در سمتی که نزدیک ترین تماس و ارتباط با شخص رئیس جمهور را دارد و نکاتی که وی می تواند در خلال این تماس ها به روحانی متذکر شود نیز علامت روشن دیگری به اقتصاد ایران است. لذا اقتصاد ایران این روزها امید یافته است که درک شود و دولتمردان مشکلاتش را عمیقا بفهمند و برای حل آن راه حل های ریشه ای ارائه دهند.
قطعا این احساس درک شدن، حس خوبی به اقتصاد ایران می دهد؛ احساسی که می تواند به کنترل انتظارات تورمی کمک کرده و امید به آینده و افق اقتصاد را که لازمه حضور و سرمایه گذاری بخش خصوصی واقعی در صحنه اقتصاد کشور و تامین منابع مالی مورد نیاز آن است تقویت کند.
علامت‌هایی که از تیم پیشنهادی اقتصادی دولت یازدهم به اقتصاد ایران می‌رسد در یک نگاه کلی حاوی این پیام است که «اقتصاد» اولویت این دولت است. دلایل بسیاری برای این قضاوت وجود دارد.
