وقتي کوچک بوديم، بعضي وقت ها همراه با علی به بابا کمک مي کرديم. علی مدام مي گفت: «نکنه از اين پسته ها بخوري! اگر صاحبش راضي نباشه جواب دادن تو اون دنيا خيلي سخته» اگر پسته اي از زير چکش در مي رفت و اين طرف و آن طرف مي افتاد تا پيدايش نمي کرد بي خيال نمي شد.
موقع حساب و کتاب با اين که مثل من از صاحب پسته ها دل خوشي نداشت چون هميشه کمتر از حقمون مي داد؛ اما باز هم ازش رضايت مي گرفت و مي گفت: «آقا راضي باشين اگه کم و زيادي شده.»
مخاطبان گرامی برای ارسال ایمیل خویش به مطالب ذیل توجه نمایند:
1- موارد ارسالی مغایرتی با اصول
اخلاقی و قوانین مصوب جمهوری اسلامی ایران نداشته باشد.
2- این نوشته صرفا نظر یک مخاطب بوده و صحت و سقم آن بر عهده مشرق نمی باشد.
3- فایلهای متنی به فارسی نوشته شده باشند و آثار چند رسانه ای نیز در فرمت های متداول ارسال گردد.
4- سایت مشرق حق ویرایش یا اصلاح موارد ارسالی را برای خود محفوظ می داند.
shoma@mashreghnews.ir برای ارسال مطالب مخاطبان گرامی در نظر گرفته شده است.
