به گزارش مشرق، فدراسیون والیبال ایران بالاخره به یکی از بزرگترین اهدافش در سال 2013 رسید و حالا تنها قله باقیمانده برای والیبال ایران، المپیک است. نتایج تیم ملی والیبال در چند سال گذشته و به ویژه لیگ جهانی، آنقدر خوب بود که داورزنی نسبت به استفاده از کلمه «پدیده» در مورد تیمش ناراحت می‌شود!

گفت‌و‌گوی تسنیم را با رئیس فدراسیون والیبال می‌خوانید:

ارزیابی شما از آینده والیبال ایران چیست، آیا لیگ جهانی خودباوری بازیکنان ما را افزایش داد؟

زمانی بود که اگر اسم برخی تیم‌ها می‌آمد، آنها چند پوئن از ما جلوتر بودند و حداکثر تلاش ما این بود که مقابل آنها خوب ببازیم. اما حالا در ایتالیا از این تیم 4 امتیاز می‌گیریم و روسیه هم که با صدقه سری ما به مرحله نهایی رفت و قهرمان شد. ما در سال اول حضورمان در لیگ جهانی توانستیم به درصدی از اهدافمان برسیم و سال آینده تلاش می کنیم در مراحل نهایی لیگ جهانی حضور داشته باشیم. برد و باخت‌های ما باید به ما کمک کند تا تجربه بیشتری کسب کنیم. تیم ملی ایران در هر جایی کم اشتباه  بازی کرد، برنده شد و هر جا اشتباهات ما زیاد شد، باختیم.

روسیه در فینال لیگ جهانی، فوق العاده کار کرد و این نشان می‌دهد که فاصله ما با دنیا و حتی المپیک زیاد نیست. از گروهی که ما در آن قرار داشتیم، دو تیم در جمع 4 تیم نهایی حضور داشتند که روسیه قهرمان شد و ایتالیا به عنوان سومی رسید. ما تیم سوم لیگ جهانی را همین امسال در زمین خودش شکست دادیم. این موضوع کمک می‌کند که بازیکنان ما به خود باوری لازم برسند. لیگ جهانی والیبال، فرصت خوبی بود تا تیم ملی ایران اولین حضورش را در چنین میدان بزرگی تجربه کند. من به آینده خوشبینم و امیدوارم که بتوانیم از همه چیز لیگ جهانی درس بگیریم. ما در حال گذراندن دوره‌ای هستیم که برای والیبال ما بسیار مفید است. بازیکنان ما سال آینده دیگر  در فضای ناشناخته‌ای حرکت نخواهند کرد. آنها سفرهای قاره به قاره و سختی‌های چنین لیگی را تجربه کردند که در یک پروسه 4 ساله می تواند ملی پوشان ایران را کاملا آبدیده کند تا بتواند در مسابقات پیش رو به ما کمک کند.

بعد از پایان لیگ جهانی به مرخصی نرفتید؟

نه. فرصت چنین کاری را نداشتم. ما همین الان هم تیم بانوان را در کشور آذربایجان داریم، تیم جوانان برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان در ترکیه آماده می‌شود، تیم زیر 23 ما هم برای رقابت‌های قهرمانی جهان در برزیل تمرین می‌کند. علاوه بر این ما همزمان با لیگ جهانی، تیم نوجوانان را نیز در مسابقات جهانی مکزیک داشتیم. مسابقات قهرمانی آسیا در دبی، هدف بعدی تیم ملی است. در این شرایط نمی توان به مرخصی فکر کرد. الان زمان استراحت نیست. علاوه بر این اگر ما بتوانیم قهرمان آسیا شویم در اواسط لیگ یعنی آذر ماه نیز باید در مسابقات «جام قهرمانان بزرگ» شرکت کنیم که آن هم تدارکات خاص خودش را دارد.

همین که مزد زحمات و بی خوابی‌های خودمان را گرفتیم، خستگی از تنمان خارج شد. باور کن که در یک ماه گذشته، هیچ شبی را به راحتی نخوابیدم. ما از کار خسته نمی‌شویم اما مسائل حاشیه‌ای چند برابر کار، آدم را خسته می‌کند. از طرفی مردم آنقدر به ما محبت دارند که هم خستگی را فراموش می‌کنیم و هم نمی‌توانیم به روی خودمان بیاوریم که خسته‌ایم.

این پیروزی‌ها البته می‌تواند جنبه‌های مثبت بسیار وسیع‌تری هم داشته باشد.

ما خیلی خوشحالیم که والیبال، دل مردم را شاد کرد و به آنها غرور و امید داد. اطمینان دارم که رویارویی و نتایج خوب تیم والیبال ایران مقابل قدرت‌های بزرگ دنیا، قدرت چانه زنی دولت را در عرصه های بین المللی برابر آنها بالا خواهد برد! این موضوع خیلی مهمی است. پیروزی ما مقابل صربستان، آلمان، کوبا و ایتالیا در واقع نشان دهنده اقتدار نظام است. ما به ورزش به عنوان یک مسئله ورزشی محض نگاه نمی کنیم. ورزش پدیده‌ای است که می‌تواند در جهت ارتقا غرور ملی مفید باشد. ظاهر قصه این است که یک تیم می‌برد و یک تیم می‎بازد ولی ورزش به دلیل جایگاهی که در حوزه اقتدار ملی و ارتقا غرور ملی دارد، همه روی آن حساس هستند. روسیه امسال برای سومین بار قهرمان لیگ جهانی شد اما این بار با صدقه سری تیم ایران به فینال رسید. رئیس فدراسیون والیبال روسیه از ما کتبا خواست و خواهش کرد که بازیکنان ما طوری مقابل آلمان بازی کنند که برنده شوند. این برای ما خیلی ارزشمند است که در ورزش به جایی رسیده‌ایم که در جهان اثرگذاریم. تیم‌های بزرگ دنیا، الان به ایران به چشم یک کشور جهان سومی نگاه نمی‌کنند.

بنابراین ایران در حال تبدیل شدن به یک کشور تاثیرگذار حداقل در ورزش است؟

ما یک کشور خاص در منطقه هستیم. مردم ما باید قدر کشورشان را بیشتر بدانند. موقعیت ما در منطقه منحصر به فرد است و هیچ کشوری از نظر سابقه تاریخی، اقتدار و  قدرت و تاریخ تمدن مثل ایران نیست. شک نکنید که ایران ابرقدرت منطقه است. امنیت کشور ما را کدام یک از کشورهای منطقه دارند؟ ورزش، نمادی از قدرت و اقتدار ملی است. بازیکنان تیم ملی والیبال به این موضوع، عینیت بخشیدند و به دنیا نشان دادند که چه توان و پتانسیلی دارند. باید به عملکرد ایران در لیگ جهانی والیبال از بیرون نگاه کرد. ظاهر قضیه این است که 5 بازی را برده و 5 بازی را باخته‌ایم اما نسبت به آمریکا، فرانسه، لهستان و کوبا خیلی بهتر کار کرده‌ایم. سرمربی تیم ملی ایتالیا پشتک می‌زد که از دست ایران نجات پیدا کرده است. به این حرف باید خیلی توجه کرد. بازیکنان تیم ملی در واقع توان، اقتدار، تعصب، و غیرت و همدلی را به مردن نشان دادند.

کار بسیار سختی پیش رو دارید.

امیدوارم بتوانیم در آینده، انتظارات مردم را برآورده کنیم و این کار سختی است.  در این حال کشورهای دیگر نیز بیکار نیستند و حضور در دنیای رقابتی کار آسانی نیست. ما در همین مسابقات پیش روی قهرمانی آسیا، کار سختی پیش رو داریم و باید در هر بازی بجنگیم تا بتوانیم از عنوان قهرمانی آسیا دفاع کنیم. انگیزه تمام تیم‌های آسیایی برای شکست دادن ایران به عنوان یکی از قدرت‌های جهان، خیلی زیاد است. ما سنگینی این مسئولیت را روی شانه‌هایمان حس می‌کنیم. ما باید تلاش کنیم تا همچنان به عنوان یک پدیده در جهان مطرح باشیم. البته من در استفاده از کلمه «پدیده» زیاد موافق نیستم چون این واژه در مورد یک اتفاق به کار می‌رود نه در مورد ایران که ترازش در والیبال دنیا بالا رفته است. ایران تبدیل به یک واقعیت در دنیای ورزش شده و فاصله ما با کشورهای برتر جهان فقط به خاطر کمبود تجربه است. ما باید این تجربه را از مسافرت‌ها و مسابقات بین المللی کسب کنیم تا بتوانیم برزیل و روسیه را ببریم. مردم ما شک نکنند که این اتفاق خواهد افتاد. تیم ملی فقط  در این راه به زمان احتیاج دارد.

در حال حاضر «محمدرضا داورزنی» بودن چقدر سخت است؟

«محمدرضا داورزنی» 32 سال در ورزش ایران کار کرده، مدیریت بخش‌های مختلف ورزشی را داشته، کارشناس بوده، مربیگری کرده، در چندین رشته ورزشکار بوده و به طور خلاصه عمرش را در ورزش گذاشته است. در زمان جنگ تحمیلی، کارهایی را که در مورد ورزش دفاع مقدس لازم بوده، انجام داد، مسئولیت آموزش دادن بیش از 50 هزار رزمنده اسلام پیش از عملیات والفجر 8 را بر عهده داشته، دانشکده تربیت بدنی دانشگاه امام حسین را تشکیل داده و سرپرستی کرده، سپس به سراغ کار اجرایی رفته و مدیرکل تربیت بدنی کردستان، کرمانشاه، خراسان و سمنان بوده سپس مدیریت باشگاهی، ستادی و فدراسیونی انجام داده و در کل زیر بار مسئولیت تمام حوزه‌های ورزشی رفته است. حالا از تجربه‌ای که به قیمت عمرش تمام شده در والیبال استفاده می‌کند.

من سختی‌های زیادی را در این 32 سال تحمل کردم و فکر می‌کنم این تجربیات به ما کمک کرد تا در تصمیم گیری‌ها پخته تر و در هدف گذاری‌هایمان جاه طلبانه تر عمل کنیم. ما به این نتیجه رسیدیم که می‌توانیم در اوج والیبال دنیا قرار بگیریم. ماندن در این جایگاه کار سختی است و نیاز به این دارد دولتمردان ما از ما حمایت کنند تا بتوانیم برنامه هایمان را اجرا کنیم. در حال حاضر حدود 2 - 3 سه سال است که ما نیمی از بودجه فدراسیون را خودمان تامین می‎کنیم اما در 4 ماهه ابتدای سال 1392 به جرات می‌گویم که بیش از 80 درصد هزینه ها را خودمان تامین کردیم. ما با مشکلات اقتصادی جنگیدیم و راه حل پیدا کردیم و تلاش کردیم در شرایط بحران خودمان را حفظ کنیم.

اهمیت کار گروهی در موفقیت‌های شما چقدر بوده است؟

ماندن در قله، کار بسیار سختی است. یکی از تخصص های من کوهنوردی است. برای فتح یک قله، افراد زیادی در کمپ‌های مختلف باید کار کنند تا یک یا چند نفر، موفق به این کار شوند. از طرفی نمی‌توان همیشه در قله ماند. در ورزش دنیا هم همین طور است. اگر سیستم به درستی کار نکند، امکان ندارد که موفقیت حاصل شود. فدراسیون، مربی و بازیکن، هیچکدام به تنهایی نمی‌توانند قهرمان دنیا شوند و این پروسه قهرمانی و موفقیت هم، زمان بر است و احتیاج به برنامه ریزی و سیستم دارد. من از  شما می پرسم، اگر در سال 2006 به شما می‌گفتم که می‌خواهیم در سال2013 کوبا، ایتالیا و صربستان را در لیگ جهانی ببریم، چه پاسخی می دادید؟

ما در آن سال گفتیم می‌خواهیم قهرمان آسیا شویم ولی همه به ما خندیدند و گفتند «دارد شعار می‌دهد». احساس ما این بود که باید برای عزت و سربلندی این سرزمین تلاش کنیم که کردیم و خدای بزرگ هم در سخت ترین شرایط به ما کمک کرد. طبیعی است که از خودمان انتظار داشته باشیم که نتیجه بگیریم. در این بین شخص داورزنی اصلا مهم نیست. 10 سال دیگر کسی نام رئیس فدراسیون والیبال در لیگ جهانی 2013 را نمی‌پرسد و نام ایران باقی می‌ماند. داورزنی یک سربازی است که از مهر 1359 خودش را در اختیار نظام قرار داده و همچنان پرچم به دست است.

زمانی که فدراسیون را از یزدانی خرم تحویل گرفتید راه سخت تری در پیش داشتید یا حالا که به قول خودتان در اوج هستید؟

زمانی که من فدراسیون را تحویل گرفتم، والیبال با شیبی منفی در حال حرکت بود. ما از سال 2002 تا 2006 از دومی به ششمی آسیا رسیده بودیم. الآن ما تمام تیم‌های آسیایی را شکست دادیم و حریفان قدرت‌های دنیا هستند. حفظ این جایگاه نسبت به اینکه از جایگاه ششمی به قهرمانی آسیا برسیم خیلی سخت تر است. الان از روستاها با ما تماس می‌گیرند که تقاضا برای شرکت در کلاس‌های والیبال زیاد شده است. این علاقه هم خوب است و هم برای ما سنگین تمام می‌شود.

شما در سال 2007 روی تابلو اعلانات فدراسیون نوشتید که هدف ما حضور در لیگ جهانی 2009 است. چطور چنین توقعی داشتید، چون آقای یزدانی خرم می‌گفت اگر ایران قهرمان لیگ جهانی هم شود برای فدراسیون توجیه اقتصادی ندارد؟

قهرمان لیگ جهانی یک میلیون دلار جایزه می‌گیرد، چطور قهرمانی در لیگ جهانی توجیه اقتصادی ندارد؟ راه یابی به لیگ جهانی از دستیابی به انرژی هسته‌ای سخت‌تر نبود! ما در کشورمان جوان‌هایی داریم که سرمایه ما محسوب می شوند  و این پتانسیل را دارند که به اهداف از پیش تعیین شده برسند. ما بررسی کردیم تا بفهمیم که 10 کشور برتر دنیا در والیبال چه برتری‌هایی نسبت به ما دارند. ما دیدیم که همه فاکتورهای لازم را برای پیشرفت داریم پس می‌توانیم به شرطی که گذاشته ایم، برسیم.

و این شعار معروف فدراسیون والیبال شد.

این شعاری بود که ما در همان مقطع نوشتیم و آن را عملی کردیم. این شعار فقط مخصوص والیبال نیست و در اکثر رشته های ورزشی می‌توانیم در بالاترین سطح ممکن باشیم. والیبال این موضوع را ثابت کرد. ما برای رسیدن به لیگ جهانی سختی زیادی کشیدیم. در سال اول و دوم نتوانستیم موفق شویم ولی در سال سوم با شکست قاطعانه مصر و ژاپن به لیگ جهانی رسیدیم. حالا فکر ما این است که چطور از پس روسیه و برزیل بربیاییم.

امیر خوش‌خبر، سرمربی تیم ملی می‌گفت برای حضور در لیگ جهانی والیبال نیازمند یک عزم ملی است. چه ارگان‌هایی در برگزاری و میزبانی لیگ جهانی درگیر بودند.

نیروی انتظامی، تربیت بدنی نیروهای مسلح، کمیته ملی المپیک، نظام وظیفه، گذرنامه، وزارت ورزش، وزارت خارجه، اصحاب رسانه و قلم، نقش زیادی در گرم نگه داشتن تنور والیبال داشتند و نتیجه این شد که تمام مملکت نسبت به لیگ جهانی و والیبال حساس شد. مردم ما به والیبال علاقمند هستند و در واقع در رقابت‌های تیم ملی خودشان را در زمین بازی می‌بینند. درست است که موسوی دفاع می‌کند و امیر غفور اسپک می‌زند ولی مردم خودشان را آنجا می‌بینند و خودشان را جای حمزه زرینی و سعید می‌گذرانند و احساس نشاط و غرور می‌کنند. 35 سال است که دشمنان مرتب علیه ایران حرف می‌زنند و اروپا و آمریکا را سرزمین موعود بشریت نشان می‎دهند. اما حالا از اروپا و آمریکا به ما تلفن می‌زنند و بابت پیروزی های تیم ملی از ما تشکر می‌کنند و می‌گویند که این پیروزی‌ها باعث غرور و سربلندی ایرانی‌های خارج از کشور شده است.

حضور ربادنگو در ایران چقدر روی میزبانی شما تاثیر داشت؟

از حضور او استفاده کردیم تا جای هیچ ایرادی از دید ناظر فدراسیون جهانی باقی نماند. ما از همه لحاظ نمره قبولی گرفتیم فقط سیستم پخش تلویزیونی لیگ جهانی در همه جهان HD است ولی ما همچنان با کیفیت SD تصاویر را پخش کردیم.  

با مخارج لیگ جهانی چطور کنار آمدید؟ فدراسیون جهانی چقدر به فدراسیون ایران کمک کرد؟

من همیشه گفته ام که پول، نقش تعیین کننده‌ای دارد ولی همه چیز پول نیست. ما باید از مدیریت هزینه به مدیریت درآمد تبدیل شویم . ما فدراسیون والیبال را به سمتی بردیم که نگاهش به بودجه دولت نباشد و بتواند کسب درآمد کند. از طرفی ما در 4 رده سنی در مسابقات جهانی حاضر هستیم. این یعنی هزینه 4 تیم 18 نفره را در این مسابقات FIVB پرداخت می‌کند. هزینه بلیت هر بازیکن ما به مکزیک (نوجوانان جهان) 13 میلیون تومان است. عدد و رقم مسافرت‌های تیم‌های ما در یک سال حدود 2 میلیارد تومان می‌شود که این آورده ما از فدراسیون جهانی است. ما توانستیم بر منابعی که داشتیم به خوبی مدیریت کنیم و خوشحالیم که هیچ کدام از برنامه هایمان را منتفی نکردیم. به هرحال بزرگ شدن نام ایران در جهان باعث می‌شود که ما را دعوت کنند و هزینه‌های ما را هم بدهند.

فدراسیون جهانی، مبلغی هم به ایران داد؟

نه. همین که از ما سپرده تضمینی نگرفت یعنی کمک نقدی. البته ما الآن از لیگ جهانی طلبکاریم!

برای ماندن ولاسکو بعد از سال 2014 دغدغه‌ای ندارید؟

به طور حتم ولاسکو یک عنصر تاثیرگذار در والیبال ما بوده است ولی مدل مدیریت ما به گونه‌ای نیست که وابسته به یک نفر باشیم. روند رو به رشد والیبال ایران نباید به ولاسکو، بازیکنانش و داورزنی گره بخورد. تیم ملی روسیه علاوه بر سرمربی، 8 بازیکن خود را در لیگ جهانی 2013 نسبت به المپیک 2012  تغییر داد ولی توانست قهرمان لیگ جهانی شود. ولاسکو تا 2014 هست و ما سعی می‌کنیم تا المپیک 2016 هم او را نگه داریم اما تاکید می‌کنم که نباید به او وابسته شویم تا اگر روزی تصمیم گرفت از ایران برود، فکر کنیم که روند موفقیت‌های ما تمام شده است.  

شما که تمام موفقیت‌های تیم ملی را وابسته به ولاسکو نمی‌دانید؟

ما در مسابقات قهرمانی جهان سال 2010 تا مرز شکست ایتالیا پیش رفتیم، با حسین معدنی به نایب قهرمانی بازی‌های آسیایی گوانگ ژو رسیدیم و قهرمان کاپ آسیا شدیم. مسیر موفقیت‌های ما قبل از ولاسکو هم شیب تندی داشت. ولاسکو، تجربه‌اش را در اختیار ایران قرار داد وگرنه او پیش از این سرمربی اسپانیا و جمهوری چک هم بود. با این تیم‌ها چه نتیجه‌ای گرفت؟ ما همه در قالب یک گروه نتیجه گرفتیم. در موفقیت‌های تیم ملی از آقای کماسی تا ولاسکو، سهیم بودند. اما ولاسکو موتور محرک قطار موفقیت تیم ملی بود.