مشرق- در حالی که دولت روزهای پایانی خود را پشت سر می گذارد و همگان در انتظار استقرار دولت جدید هستند، انتشار خبری مبنی بر دستور واگذاری پرسپولیس به پیشکسوتان از سوی محمود احمدی نژاد، فضای رسانه ای را متاثر از خود کرد.
این خبر در حالی منتشر شد که موجب تعجب بسیاری از کارشناسان و دلسوزان شد. ریشه این هم در ابهاماتی است که اکنون و در پی این دستور وجود دارد که بایستی خیلی فوری نیز شکل اجرایی به خود بگیرد.

1. آیا باشگاه پرسپولیس در زمره اموال شخصی رئیس جمهوری است که دستور به چنین اقدامی می دهند؟ این باشگاه در اموال عمومی است و واگذاری احتمالی آن نیز منوط به ضوابط قانونی و اداری است که خود حدیث مفصلی است. حال چه می شود که رئیس جمهوری چنین دستوری را صادر می کنند؟

چرا در هشت سال گذشته چنین اقدامی صورت نگرفته است؟ اگر بنا بر واگذاری این مجموعه بود، چرا در این سال ها بسترسازی قانونی جهت واگذاری صورت نگرفته و تا به امورز تعلل شده است؟ ...

2. بر فرض محال امکان اجرایی کردن چنین دستوری، چرا بایستی به پیشکسوتان واگذار شود؟ چه مزیتی برای چنین اقدامی وجود دارد؟ این تیم متعلق به هواداران میلیونی است که هر یک از آنها می توانند نقشی در این فرآیند داشته باشند. واگذاری به شماری پیشکسوت بر چه مبنا و اصولی است؟

3. چرا در هشت سال گذشته چنین اقدامی صورت نگرفته است؟ اگر بنا بر واگذاری این مجموعه بود، چرا در این سال ها بسترسازی قانونی جهت واگذاری صورت نگرفته و تا به امورز تعلل شده است؟ آیا می توان باشگاهی با میلیاردها تومان را در یک پروسه قانونی و حقوقی به بورس وارد کرد؟ و ... ده ها سوال فنی بی پاسخ دیگر.

4. کاش دکتر محمود احمدی نژاد، در دورانی که دولت در ید قدرت ایشان بود، دستوری می داد تا ورزش و به خصوص فوتبال، در فرآیندی مدون و منظم، به بخش خصوصی واگذار می شد تا نام ایشان در این حوزه، برای همیشه به نیکی ماندگار می شد؛ کاش ...