به گزارش مشرقٰ، روزنامه وطن امروز در یادداشتی نوشت: 1- نظام جمهوری اسلامی عملا داعیه‌دار برگزاری یکی از سالم‌ترین و مردمی‌ترین انتخابات ریاست‌جمهوری در جهان است. در این انتخابات برخی کاندیداها به صورت مستقل و برخی دیگر نیز با رویکرد حزبی–جناحی در عرصه انتخابات حاضر می‌شوند که درکش و قوس‌های انتخاباتی بالاخره یکی از آنها با کسب رای لازم به پست ریاست‌جمهوری دست می‌یابد. مثلا حسن روحانی در انتخابات اخیر تنها با یک فاصله رای 250هزار نفری به پیروزی رسید. به هر حال در انتخابات اخير جریان اصولگرایی با تعدد کاندیدا و جریان اصلاحات با یک کاندیدا در صحنه رقابت حاضر شدند. در این میان برخی کاندیداها مانند آقایان غرضی، رضایی و روحانی مستند بر اعلام مکرر آنها به شکلی مستقل در انتخابات حضور پیدا کردند.

2- نگاهی گذرا به اخبار و رخدادهای چند ‌ماه قبل از کلید خوردن رسمی انتخابات موید آن است که در انتخابات دوره یازدهم حسن روحانی از همان ابتدا با عنوان مستقل در انتخابات حاضر شد و تا پایان کار نیز با وجود اصرار سران جریان اصلاحات تحت هیچ شرایطی حاضر به قبول اعلان رسمی وابستگی به این جریان سیاسی بدنام نشد و خاتمی و همراهانش تا چند روز قبل از برگزاری انتخابات به پیروزی عارف چشم امید دوخته بودند. در حقیقت روحانی با وجود فشارهای سنگین وارده از سوی بزرگان اصلاحات! از پذیرش و اعلان رسمی موضوع وابستگی جناحی خویش به جریان اصلاحات بشدت امتناع ورزیده و در ادامه مسیر نیز به هیچ‌وجه حاضر به ائتلاف یا کناره‌گیری از صحنه انتخابات به نفع کاندیدای اصلاحات نشد.

3- ملاحظه مبانی نظری- عملی اصلاح‌طلبان در موضوع ارزشگذاری بر انتخابات دوره یازدهم ریاست‌جمهوری بخوبی روشن می‌کند آنها به‌طور اخص انتظار قابل تاملی از این انتخابات نداشتند. رهایی از آینده مبهم، حل بحران‌های پیش رو و تعارضات پیچیده درون‌سازمانی، رفع و رجوع کم‌هزینه اختلافات مبنایی داخلی، کاستن از میزان فشارهای خارجی، تعدیل توقعات و فشارهای درون‌حزبی وارده از سوی لایه‌های میانی، بازسازی حزبی و در نهایت آزاد‌سازی انرژی متراکم و در حال انفجار منتقدان داخلی اصلاح‌طلبان که پس از وادادگی‌های سیاسی این جریان در ماجرای فتنه 88 به شکلی گسترده دامنگیرشان شده بود، تنها هدف انتخاباتی آنها را تشکیل می‌داد. برای نمونه دست به دامن شدن جریان اصلاحات به شخصیت خاصی مانند‌ رفسنجانی که از نظر سران اصلاحات فردی ناموجه و نامطمئن محسوب می‌شود صرفا در این راستا قابل تفسیر و تحلیل است.

4 - بی‌شک جریان اصلاحات براساس ارزیابی‌های به عمل آمده موثق از همان ابتدای کار هیچ امیدی به پیروزی کاندیدای معرفی شده خویش– عارف- نداشت. لذا کاملا معقول می‌نمود که جریان اصلاحات در این انتخابات فقط به دنبال آن باشد تا در سایه ناز و قهر‌های انتخاباتی و معرفی یک کاندیدای معتدل به‌ ترمیم مشروعیت از دسته رفته پرداخته و به مقبولیت نسبی دست یابد. در حقیقت لایه نسبتا معتدل اصلاحات که پس از فتنه 88 به‌طور مداوم از آشفتگی‌ها درونی و بی‌ثباتی سیاسی بغرنجی در عذاب مضاعف بود می‌کوشید به‌رغم تحریم جدی اما مضحک این انتخابات از سوی سران افراطی اصلاحات، با مدیریت هوشمندانه صحنه انتخابات و ظرفیت‌سازی نوین اجتماعی زمینه را برای بازگشت مجدد به عرصه سیاست کشور فراهم کرده و در بطن این ظرفیت، فرصت جدیدی را برای اعلام حضور در کشور بازیابد.

5- از منظری دیگر بی‌نتیجه بودن اصرارهای مکرر سران اصلاحات درباره راضی‌سازی مجموع مخالفان و منتقدان جریان اصولگرایی به حمایت از کاندیدای اصلاح‌طلبان یعنی شخص آقای عارف ماهیتا موجب شد آنها در روزهای پایانی مبادرت به ایجاد تغییرات جدی در تاکتیک انتخابی‌شان کنند که در نهایت توسل به شیوه غیرمنصفانه مصادره نتیجه نهایی انتخابات به‌طور عمقی در دستور کار قرار آنان قرار می‌گیرد.

6- در حقیقت مناظره سوم کاندیداها و انتشار نظرسنجی‌ها مبنی بر احتمال به دور دوم کشیده شدن انتخابات سبب می‌شود سران اصلاحات، موضوع برنده شدن احتمالی کاندیدای مستقل-حسن روحانی– را با امیدواری بیشتری مورد بررسی قرار دهند. نتیجه دوئل پنهانی‌ هاشمی و خاتمی موجب شد سرانجام جریان اصلاحات با دستپاچگی و سراسیمگی عجیبی در 2 روز پایانی تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری به همه وعده‌های انتخاباتی و حزبی‌شان پشت پا زده و سناریوی قربانی کردن کاندیدای اصلی– عارف- را عملا توسط خاتمی کلید زده و متعاقبا در پی مصادره پیروزی احتمالی حسن روحانی در انتخابات به کمین بنشیند.

7- اگر چه بی‌توجهی مستبدانه سران تصمیم‌ساز و عناصر پشت پرده اصلاحات به خواست لایه‌های دوم و سوم جریان اصلاحات درباره لزوم عدم کناره‌گیری عارف از صحنه انتخابات به وضوح از باطن استکباری سران اصلاحات حکایت روشنی داشت ولی باید توجه داشت که چنین روند مستبدانه‌ای سالیان متمادی است زوایای پنهانی روش و منش سیاسی اصلاح‌طلبان را شکل می‌دهد.
در عین حال یادآوری نوع مواضع اتخاذی از سوی آقای عارف در روزهای پایانی تبلیغات انتخابات و ملاحظه قسم‌های تلویزیونی کاندیدای یادشده درباره عدم انصراف از کاندیداتوری به‌طور دقیق موید آن است که سران اصلاحات عناصر بدعهدی هستند که در رسیدن به نتیجه مدنظر به هیچ پیمانی وفادار نیستند.

8- بازبینی تحلیلی بزرگنمایی رسانه‌ای– اجتماعی چند هفته اخیر جریان اصلاحات نشان می‌دهد اصرار بر وابستگی عینی و فراگیرحسن روحانی به این جریان ورشکسته- با وجود انکار مداوم حجت‌الاسلام روحانی از چنین وابستگی- عمق استراتژی اصلاح‌طلبان را در دوران انتقال قدرت اجرايي از دولت فعلی به دولت منتخب شکل می‌دهد. بی‌شک هدف غايي اصلاح‌طلبان در چند هفته آتی مصادره دولت تدبیر و امید حسن روحانی است.

9- حسن روحانی بارها در محضر ملت بر معیار شایسته‌سالاری در‌ ترکیب دولت تاکید ورزیده و در همان حال از لایه‌های افراطی اصلاح‌طلبان اعلام برائت کرده است. در حال حاضر غفلت از این اصل راهبردی آفت جدی است که بی‌توجهی به آن کابینه جدید را بشدت در مظان ناکارآمدی قرار می‌دهد. پیشگیری منطقی از مصادره نتیجه انتخابات توسط اصلاح‌طلبان و ناکام گذاشتن آنها درباره تصاحب پست‌های کلیدی دولت جدید توسط چهره‌های شاخص اما افراطی و مردود اصلاح‌طلبان، یکی از بارزترین بایدهای انتخاب کابینه از سوی رئیس‌جمهور منتخب است.

10- در حقیقت نوع چینش و ‌ترکیب کابینه آينده آزموني جدی و سرنوشت‌ساز درباره سنجش میزان پایبندی حسن روحانی به شعارها و وعده‌های انتخاباتی‌اش است. طبیعی است حسن روحانی تحت هیچ شرایطی نباید احساساتی شده و فریب مظلوم‌نمایی و ابراز ارادت و دوستی امثال خاتمی را بخورد یا مقهور تهدیدات و هوچیگری‌های قابل پیش‌بینی اصلاح‌طلبان سهم‌خواه باشد. در حال حاضر حجت‌الاسلام روحانی بهتر از هر شخصی از روحیات سلطه‌گر سران اصلاحات مطلع است و به خوبی می‌داند سهم‌خواهی ساختاری همواره ذات فعالیت‌های اصلاح‌طلبان را تشکیل می‌دهد.

11- در خاتمه گفتنی است تنها انتظار همگانی از رئیس‌جمهور برگزيده، شایسته‌سالاری و پرهیز جدی از افتادن در دام اصلاح‌طلبان مردود و بی‌خاصیت است. بی‌شک مطالعه سوابق اجرایی اصلاح‌طلبان حکم می‌کند که حضور آنها در کابینه جدید به معنای کشانیدن کشور در مخاصمات بی‌حاصل طراحی شده از سوی دشمنان ملت و نظام است. در عین حال باید مشاوران صدیق حسن روحانی توجه داشته باشند اصلاح‌طلبان فاقد کارآیی لازم بوده و عینا هیچ مقبولیت و حتی کارنامه قابل قبولی نزد ملت ندارند و طبعا بازگشت پرهزینه آنها به عرصه قدرت اجرایی کشور در گام نخست به حساب شخص حسن روحانی گذاشته خواهد شد و او باید در چند‌ ماه آتی جوابگوی عواقب سوء اینگونه تصمیمات نادرست حزبی در پیشگاه ملت و شهیدان انقلاب اسلامی باشد.