به گزارش سرویس فرهنگی مشرق، بهرام زارعی خالق سازهای سنتی در گفت‌وگو با ایسنا، در نمایشگاه صنایع دستی از سرگذشت سازهایش روایت می‌کند، او از سال 66 شروع به ساختن، نواختن ساز و چگونگی شناخت چوب آن کرده است.
 
این هنرمند با بیان اینکه نتیجه‌ی کارم را از دستم می‌گیرم، افزود: ساختن ساز رمز و راز دارد، اگر نیت سازنده پاک باشد صدای ساز هم پاک است. هنرمند باید برای هنرش احترام قائل شود. اگر ساز من چندین سال هم به فروش نرود با او زندگی می‌کنم و از آن تجربه کسب خواهم کرد.
 
زارعی بیشتر سنتور می‌سازد. 28 سال است که تجربه ساخت ساز را دارد. با ساخت تخت نرد و جای دستمال کاغذی شروع کرده وحالا به درجه استادی در ساخت ساز رسیده است. بعد از 20 روز کار و روزی 12 ساعت، یک سنتور را آماده فروش می‌کند.
 
80 درصد از سازهایش را با چوب گردو می‌سازد. به سراغ درهای کهنه می‌رود. از در طویله گرفته تا هر چیز چوبی دیگری که کهنه شده است و دیگر به کار نمی‌آید و می‌گوید: اگر سازی که می‌سازم صدای خوشی نداشته باشد علل آن را جویا می‌شوم تا ایرادش را پیدا کنم. هنرمند باید ایراد هنر خود را بفهمد.
 
زارعی می‌افزاید: من از چوب مرده صدا خلق می‌کنم، چوبی که مرده، شیره‌اش خشک شده و دیگر زندگی ندارد.
 
زارعی روش خاص خودش را دارد، سازهایش را در اختیار هنرجو قرار می‌دهد تا لمسش کند و با آن ارتباط بگیرد و بعد از آن که ساز را می‌فروشد شماره خریدار را می‌گیرد تا بعدها جویای حال سازش شود و مطمئن شود که حال و هوای ساز خوب است و در چه جغرافیایی زندگی می‌کند. او با تمام سازهای فروخته شده‌اش در ارتباط است.
 
او به علت نبود فضای مناسب در کارگاه نمی‌تواند وقت کافی برای شاگردانش صرف کند از این رو آنان برای رفع اشکال به او مراجعه می‌کنند.
 
تنها منبع درآمد این هنرمند ساختن ساز است و می‌گوید: من 45 سال دارم و نمی‌دانم چند سال دیگر می‌توانم به طور مفید کار کنم؛ گاهی اوقات در طی دو ماه حتی یک ساز هم نمی‌توانم بفروشم در حالی که باید هر ماه فقط 250 هزار تومان کرایه مغازه پرداخت کنم . او برای فروش هر سنتور 800 هزار تومان دریافت می‌کند.
 
دانشگاه بغداد تنها طرفدار خارجی این هنرمند ایرانی است که تا کنون 123 سنتور را از او خریداری کرده است. استادانی چون پشنگ کامکار، مجید کیانی و تعدادی از شاگردان پرویز مشکاتیان از علاقه‌مندان سازهای زارعی هستند.