به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از تسنیم، درس اخلاق هفتگی آیت الله جوادی آملی به روال هفته های گذشته در محل نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد. آیت الله جوادی آملی با اشاره به لیله الرغائب گفت: در لیله الرغائب رغبت ما با رهبت ما هماهنگ باشد، هم از قهر و جلال خدا راهب باشیم، هم به مِهر و جمال خدا راغب باشیم.
وی خاطر نشان کرد: رغبت یعنی میل کنیم نه آرزو، لیلةالرغائب به معنای آرزوها نیست، لیلة رغائب و رغبت‌ها و گرایش‌ها و مجذوب‌شدن‌هاست آن گرایش و آن میل و آن شوق را می‌گویند رغبت، در برابر رهبت.
استاد برجسته حوزه علمیه قم در ادامه مباحث اخلاقی جلسات گذشته اهمیت درک هدف خلقت را برای انسان یادآور شده ادامه داد: انسان اگر بخواهد طاهر و طیّب باشد باید اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانیاً خود را با آن هماهنگ کند. خدا جان را به دو منظور عطا کرد؛ یکی اینکه با ملکوتیان رابطه و با فرشته‌ها گفتگو داشته باشیم، چیزی به آنها بگوییم، آنها چیزی به ما بگویند ، از طرفی هم درایت و تدبیر و مدیریت جهان را به وسیله روح باید انجام بدهیم.
وی ادامه داد: روح دو خاصیت دارد، برای اینکه ابزار کار داشته باشیم با سماوات و ارض رابطه داشته باشیم خداوند به ما بدن داد این بدن برای آن است که با بدنه عالَم تماس بگیریم یعنی زمین و آسمان و ما بینهما، آن جان برای دو منظور است یکی تدبیر این نظام، یکی ارتباط تنگاتنگ با فرشته‌ها.
آیت الله جوادی آملی با اشاره به کلام نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) گفت: وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در آن نامه‌ای که برخی از مفاخر خانوادگی‌شان را بیان فرموده بودند، فرمودند خیلی‌ها می‌روند جبهه جنگ و خیلی‌ها جانباز می‌شوند و اعضا و جوارحشان را از دست می‌دهند، اما از خاندان ما اگر کسی رفت و در جبهه دستش را از دست داد خدای سبحان به او بالی مرحمت می‌کند. مانند جعفر طیّار که دو دستش را داد و در برابر آن دو بال گرفت.
وی در خصوص کارکرد اخلاق تصریح کرد: اخلاق گاهی به این است که انسان در همین محدوده‌ای که هست سالم بماند، این برای اوساط از متخلّقان است، یک وقت تلاش و کوشش می‌کند که از پوسته خود به در بیاید و از آن مرحله‌ای که هست بالاتر بیاید و به مقام برتر برسد؛ این مثل جوجه‌ای است که این پوسته خود را می‌شکند و می‌شود طاووس.
وی ادامه داد: اصل این بیان در سخنان ائمه(علیهم السلام) هست که بین خلق و خالق هیچ حجابی نیست مگر خود خلق. انسان تا در پوسته خودش هست خود را می‌بیند و از مشاهده جمال و جلال الهی محروم است، اما وقتی از پوسته خود به در آمد، از حجاب خویشیِ خویش به در آمد، آن‌گاه منطقه دیدِ او وسیع است.
وی خاطر نشان کرد: رغبت یعنی میل کنیم نه آرزو، لیلةالرغائب به معنای آرزوها نیست، لیلة رغائب و رغبت‌ها و گرایش‌ها و مجذوب‌شدن‌هاست آن گرایش و آن میل و آن شوق را می‌گویند رغبت، در برابر رهبت.
استاد برجسته حوزه علمیه قم در ادامه مباحث اخلاقی جلسات گذشته اهمیت درک هدف خلقت را برای انسان یادآور شده ادامه داد: انسان اگر بخواهد طاهر و طیّب باشد باید اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانیاً خود را با آن هماهنگ کند. خدا جان را به دو منظور عطا کرد؛ یکی اینکه با ملکوتیان رابطه و با فرشته‌ها گفتگو داشته باشیم، چیزی به آنها بگوییم، آنها چیزی به ما بگویند ، از طرفی هم درایت و تدبیر و مدیریت جهان را به وسیله روح باید انجام بدهیم.
وی ادامه داد: روح دو خاصیت دارد، برای اینکه ابزار کار داشته باشیم با سماوات و ارض رابطه داشته باشیم خداوند به ما بدن داد این بدن برای آن است که با بدنه عالَم تماس بگیریم یعنی زمین و آسمان و ما بینهما، آن جان برای دو منظور است یکی تدبیر این نظام، یکی ارتباط تنگاتنگ با فرشته‌ها.
آیت الله جوادی آملی با اشاره به کلام نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) گفت: وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در آن نامه‌ای که برخی از مفاخر خانوادگی‌شان را بیان فرموده بودند، فرمودند خیلی‌ها می‌روند جبهه جنگ و خیلی‌ها جانباز می‌شوند و اعضا و جوارحشان را از دست می‌دهند، اما از خاندان ما اگر کسی رفت و در جبهه دستش را از دست داد خدای سبحان به او بالی مرحمت می‌کند. مانند جعفر طیّار که دو دستش را داد و در برابر آن دو بال گرفت.
وی در خصوص کارکرد اخلاق تصریح کرد: اخلاق گاهی به این است که انسان در همین محدوده‌ای که هست سالم بماند، این برای اوساط از متخلّقان است، یک وقت تلاش و کوشش می‌کند که از پوسته خود به در بیاید و از آن مرحله‌ای که هست بالاتر بیاید و به مقام برتر برسد؛ این مثل جوجه‌ای است که این پوسته خود را می‌شکند و می‌شود طاووس.
وی ادامه داد: اصل این بیان در سخنان ائمه(علیهم السلام) هست که بین خلق و خالق هیچ حجابی نیست مگر خود خلق. انسان تا در پوسته خودش هست خود را می‌بیند و از مشاهده جمال و جلال الهی محروم است، اما وقتی از پوسته خود به در آمد، از حجاب خویشیِ خویش به در آمد، آن‌گاه منطقه دیدِ او وسیع است.
