به گزارش خبرنگار اقتصادی مشرق ،به طور طبیعی سال آخر دولت‌ها را باید سال به نتیجه رسیدن برنامه‌های هشت‌ساله هر رئیس‌جمهور دانست. در حوزه اقتصاد نیز همین قاعده، جاری است. بنابراین مقایسه عملکرد سه دولت هاشمی، خاتمی و احمدینژاد در سه شاخص مهم اقتصادی نرخ تورم، نرخ بیکاری و رشد اقتصادی می‌تواند ارزیابی مناسبی درباره میزان موفقیت این سه دولت باشد که در ظاهر، با شعارها و رویکردهای متفاوتی بر سر کار آمده‌اند.
* رشد اقتصادی
از لحاظ رشد اقتصادی، دولت‌های خاتمی و هاشمی در سال پایانی خویش، عملکرد نزدیکی داشته‌اند. رشد اقتصادی کشور در سال 1375 به 6.1 درصد بود که هشت سال بعد در سال آخر دولت خاتمی به 6.4 درصد رسید. اما دولت احمدینژاد، از لحاظ رشد اقتصادی عملکرد خوبی نداشته است و نبود آمار متمرکز و مستند در 2 سال اخیر دستیابی دقیق به آمار رشد اقتصادی در دولت دهم را با مشکل مواجه کرده است و اما طبق برآوردهای مرکز پژوهش‌های مجلس، رشد اقتصادی سال گذشته در حالت خوش‌بینانه صفر بوده است. این موضوع با توجه به کاهش شدید رشد بخش‌های نفت، صنعت و کشاورزی، کاملا قابل پذیرش است.
* نرخ تورم
از لحاظ نرخ تورم هیچ کدام از سه دولت اخیر، عملکرد قابل دفاعی نداشته‌اند و در هر سه دولت، مردم ایران تورم دورقمی را تحمل کرده‌اند. البته دولت هاشمی که در اواسط کار خود تورم 50 درصدی نیز به مردم تحمیل کرده بود، در سال پایانی کار خویش توانست این نرخ را به 23.2 درصد برساند. نرخ تورم سال پایانی دولت خاتمی 15.2 درصد و نرخ تورم سال پایانی دولت احمدینژاد 31 درصد بوده است.
* نرخ بیکاری
نرخ بیکاری کشور در سه دولت اخیر تقریبا مشابه بوده و هیچ دولتی نتوانست به نرخ بیکاری تک‌رقمی دست یابد. نرخ بیکاری در سال آخر دولت هاشمی 12 درصد، دولت خاتمی 10.3 درصد و دولت احمدینژاد طبق آخرین آمار منتشره که مربوط به پاییز سال گذشته است 11.2 درصد بوده است و البته در دوره احمدی نژاد ورود به بازار کار بیشتر دهه شصتی ها را باید در نظر گرفت ،اما وعده هایی در دوره دولت نهم و دهم در رابطه با ریشه کنی بیکاری داده شد که هیچ گاه محقق نشد و این مسئله وعده های بر زمین مانده،باید برای کاندیداهای ریاست جمهوری تجربه ای باشد که در سخنرانی های انتخاباتی خود دقت بیشتری کنند .
لازم به یادآوری است که آمار رشد اقتصادی و نرخ تورم مورد استفاده در این گزارش از بانک مرکزی و آمار نرخ بیکاری از مرکز آمار استخراج شده است.
* رشد اقتصادی
از لحاظ رشد اقتصادی، دولت‌های خاتمی و هاشمی در سال پایانی خویش، عملکرد نزدیکی داشته‌اند. رشد اقتصادی کشور در سال 1375 به 6.1 درصد بود که هشت سال بعد در سال آخر دولت خاتمی به 6.4 درصد رسید. اما دولت احمدینژاد، از لحاظ رشد اقتصادی عملکرد خوبی نداشته است و نبود آمار متمرکز و مستند در 2 سال اخیر دستیابی دقیق به آمار رشد اقتصادی در دولت دهم را با مشکل مواجه کرده است و اما طبق برآوردهای مرکز پژوهش‌های مجلس، رشد اقتصادی سال گذشته در حالت خوش‌بینانه صفر بوده است. این موضوع با توجه به کاهش شدید رشد بخش‌های نفت، صنعت و کشاورزی، کاملا قابل پذیرش است.
* نرخ تورم
از لحاظ نرخ تورم هیچ کدام از سه دولت اخیر، عملکرد قابل دفاعی نداشته‌اند و در هر سه دولت، مردم ایران تورم دورقمی را تحمل کرده‌اند. البته دولت هاشمی که در اواسط کار خود تورم 50 درصدی نیز به مردم تحمیل کرده بود، در سال پایانی کار خویش توانست این نرخ را به 23.2 درصد برساند. نرخ تورم سال پایانی دولت خاتمی 15.2 درصد و نرخ تورم سال پایانی دولت احمدینژاد 31 درصد بوده است.
* نرخ بیکاری
نرخ بیکاری کشور در سه دولت اخیر تقریبا مشابه بوده و هیچ دولتی نتوانست به نرخ بیکاری تک‌رقمی دست یابد. نرخ بیکاری در سال آخر دولت هاشمی 12 درصد، دولت خاتمی 10.3 درصد و دولت احمدینژاد طبق آخرین آمار منتشره که مربوط به پاییز سال گذشته است 11.2 درصد بوده است و البته در دوره احمدی نژاد ورود به بازار کار بیشتر دهه شصتی ها را باید در نظر گرفت ،اما وعده هایی در دوره دولت نهم و دهم در رابطه با ریشه کنی بیکاری داده شد که هیچ گاه محقق نشد و این مسئله وعده های بر زمین مانده،باید برای کاندیداهای ریاست جمهوری تجربه ای باشد که در سخنرانی های انتخاباتی خود دقت بیشتری کنند .
لازم به یادآوری است که آمار رشد اقتصادی و نرخ تورم مورد استفاده در این گزارش از بانک مرکزی و آمار نرخ بیکاری از مرکز آمار استخراج شده است.
