به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، 4 روز قبل بود که IOC در نامه ای به ایران اعلام کرد بندهایی از اساسنامه اصلاحی کمیته ملی المپیک ایران با منشور المپیک تفاوت دارد و این اساسنامه ارشالی را رد کرد. کمیته ملی المپیک ایران در تمام ماه های بعد از پایان المپیک با وزارت ورزش و تعدادی از فدراسیون های ورزشی ایران در چالش است تا بتواند تغییرات مورد نظر در اساسنامه اش را نهایی کند. عزل تعدادی از روسای فدراسیون های ورزشی هم این نهاد بین المللی را حساس کرده و آنها این بار مثل قصه فوتبال ، اصرار دارند تا اساسنامه تائیدی شان به حدی از استاندارد برسد که امکان دخالت های دوبتی در آن به کمترین حدش برسد.

این بار 3 ایراد اساسی به اساسنامه ایران گرفته شده که نشان از شناخت دقیق بررسی کنندگان اساسنامه به بافت مجمع ایران دارد. آنها در ابتدا بار دیگر به رای وزیر ورزش زوم کرده اند. وزارت ورزش تنها یک رای در مجمع دارد و شخص وزیر باید در مجمع حاضر باشد تا بتواند رایش را در صندوق بیاندازد. این یعنی وزیر ورزش که در تغییرات قبلی اختیار ریاست مجمع را از دست داده بود باید به جلسه ای برود که رئیس کمیته ملی المپیک اداره اش می کند و در این نشست به عنوان تنها یک عضو صاحب یک حق رای است!

ایراد دوم به رای نماینده آموزش و پرورش است. این رای حذف شده و مثل نیروهای مسلح و فدراسیون هایی چون ناشنوایان و ... این رای دولتی هم از آرای حاضرین در روز مجمع کم شده است.

ایراد سوم و یکی دیگر از تیزهوشی های انجام گرفته برای روز مجمع ، این است که تنها روسای فدراسیون ها می توانند در مجمع حاضر باشند و رای بدهند. این یعنی مثل دوره قبل ، در روز مجمع این امکان وجود ندارد که متولی ورزش به هر فدراسیون و رئیسی که شک داشت ابلاغ کند معرفی نامه ای را در اختیار یکی از معتمدین وزارت ورزش قرار دهد!

علی آبادی که پیشتر مجمع کمیته المپیک را با استفاده از همین تاکتیک برده به نظر می رسد بازی وزارت ورزش را خیلی حرفه ای پیش می برد. این ایرادها از سوی کمیته بررسی اساسنامه ایران که زیر نظر شورای المپیک آسیا عمل می کند خیلی تیزهوشانه گرفته می شوند و هر بار عرصه بر وزارت ورزش تنگ و تنگتر می شود!