مشرق-
گروه ورزشی بر آن است تا بابی در نقد و بررسی ورزش مدرن و به خصوص فوتبال
به عنوان مهم ترین رکن آن باز کند تا نگاهی عمیق تر بدان صورت گیرد. یکی از
آفت های ورزشی نویسی در ایران، صرف روزنگاری و سطحی بودن آن است. در این
بخش بنا بر این است تا مباحثی جدی تر مورد توجه قرار گیرد که ریشه در مبانی
دارد.
باید توجه داشت که مطالب منتشر شده به معنای تایید آن نگاه از سوی بخش ورزشی مشرق نیست. تلاش است تا زوایای متفاوت تفکر در این زمینه مورد توجه و نقد قرار گیرد.
--
"چرا امریکایی ها انتظار دارند در هر ورزشی به موفقیت برسند؛ الا در فوتبال؟ چگونه می شود ورزشی در تمام جهان متداول باشد؛ اما در این کشور چنین اتفاقی روی نمی دهد؟ و ..." اینها پرسش هایی است که بارها از سوی کارشناسان مطرح شده و در برابر آن پاسخ های متفاوتی ارائه شده است.
بیل مک گورن، به نکته ای اشاره کرد که می توانست تشریح دقیق و عمیقی درباره احساس ضد فوتبالی در امریکا باشد؛ فوتبال یک ورزش سوسیالیستی است.
× چرا امریکایی ها فوتبال را دوست ندارند؟
واقعیت این است که جهان دیوانه فوتبال است؛ اما بیشتر امریکایی ها چنین احساسی به این رشته ندارند. چرا؟ سال ها قبل، بیل مک گورن، استادم در کالج وایت هاوس به نکته ای اشاره کرد که می توانست تشریح دقیق و عمیقی درباره این احساس در این کشور باشد. پاسخ او ساده بوده؛ فوتبال یک ورزش سوسیالیستی است.
به این گزاره خوب فکر کنید. فوتبال تنها ورزشی است که دارای محدودیت های عجیبی است که شما را در حالتی بی طرفانه، دچار شگفتی می کند. "ممنوعیت دست" قاعده ای است که فقط اروپایی ها می توانند عاشق آن باشند. در حقیقت، با وضع قوانین و مالیت های سنگین که موجب بسته شدن دست های فعالان اقتصادی می شود، " ممنوعیت دست" را می توان گونه ای توصیف نظام فکری اقتصادی آنها دانست. شباهت این دو قاعده، خود گویای نزدیکی آنها به این ورزش است.
× فوتبال و اصالت جمع
فوتبال تنها ورزشی در جهان است که دارای مفهومی به نام "هولیگان" است. این مفهوم دلالت بر انبوهی از طبقات فرودست دارد که در قبال شکست تیمشان، اقدام به تخریب اموال خصوص دیگران می کنند.
فوتبال ورزشی بر مبنای اصالت جمع است. بارها دیده شده در میانه تورنمنت ها و مسابقات، تیم ها دچار اعتراض و اعتصاب شده و حتی تیم را در آستانه حذف قرار داده اند. چنین فرضی را نمی توان در ورزش هایی سرمایه سالار مشاهده کرد. نمونه این را می توان در بیسبال دید. آیا می توان انتظار داشت که روزی در این رشته شاهد اعتراض و درگیری باشیم؟
شاید در دوران رئیس جمهوری باراک اوباما، فوتبال نیز امریکا را فرا گیرد؛ اما ممکن است فرآیند سوسیالیتی کردن طعم ورزش ایالات متحده سخت تر از چنین فرآیندی در نظام بهداشتی باشد.
× سرمایه داری در برابر فوتبال
ورزش های سرمایه داری خیلی جذاب هستند. مردم عموما به هم ضربه می زنند که گاهی منجر به کسب نتیجه نیز می شود. می توان ادعا داشت هواداران فوتبال عموما تساوی گرا هستند و به نتیجه صفر بر صفر تمایل دارند. به طور مثال، در یک دیدار جام جهانی که میان برزیل و پرتغال برگزار شد، فقط هشت ضربه به سمت دروازه دو تیم شلیک شد. در برخلاف ورزش های سرمایه داری است که شمار گل ها به شکل عجیبی بالاست. این واقعیتی است که موجب می شود تا اذعان داشت که فوتبال خسته کننده نیز به شمار می رود.
در پایان، آیا تاکنون مراسم اهدای جوایز جام جهانی فوتبال را دیده اید؟ شباهت عجیب و زیادی با مراسم اعطای جایزه انمی دارد و چه کسی است نداند هالویوود همواره دارای گرایش های سوسیالیتی است.
دلایل متعدد دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد فوتبال و سوسیالیسم دارای نقاط مشترک بسیاری هستند. برخی از آنها را اینجا به اختصار خواندید. شاید در دوران رئیس جمهوری باراک اوباما، فوتبال نیز امریکا را فرا گیرد؛ اما بر این باورم که ممکن است فرآیند سوسیالیتی کردن طعم ورزش ایالات متحده سخت تر از چنین فرآیندی در نظام بهداشتی این کشور باشد.
* مارک ثیسن
باید توجه داشت که مطالب منتشر شده به معنای تایید آن نگاه از سوی بخش ورزشی مشرق نیست. تلاش است تا زوایای متفاوت تفکر در این زمینه مورد توجه و نقد قرار گیرد.
--
"چرا امریکایی ها انتظار دارند در هر ورزشی به موفقیت برسند؛ الا در فوتبال؟ چگونه می شود ورزشی در تمام جهان متداول باشد؛ اما در این کشور چنین اتفاقی روی نمی دهد؟ و ..." اینها پرسش هایی است که بارها از سوی کارشناسان مطرح شده و در برابر آن پاسخ های متفاوتی ارائه شده است.
بیل مک گورن، به نکته ای اشاره کرد که می توانست تشریح دقیق و عمیقی درباره احساس ضد فوتبالی در امریکا باشد؛ فوتبال یک ورزش سوسیالیستی است.
واقعیت این است که جهان دیوانه فوتبال است؛ اما بیشتر امریکایی ها چنین احساسی به این رشته ندارند. چرا؟ سال ها قبل، بیل مک گورن، استادم در کالج وایت هاوس به نکته ای اشاره کرد که می توانست تشریح دقیق و عمیقی درباره این احساس در این کشور باشد. پاسخ او ساده بوده؛ فوتبال یک ورزش سوسیالیستی است.
به این گزاره خوب فکر کنید. فوتبال تنها ورزشی است که دارای محدودیت های عجیبی است که شما را در حالتی بی طرفانه، دچار شگفتی می کند. "ممنوعیت دست" قاعده ای است که فقط اروپایی ها می توانند عاشق آن باشند. در حقیقت، با وضع قوانین و مالیت های سنگین که موجب بسته شدن دست های فعالان اقتصادی می شود، " ممنوعیت دست" را می توان گونه ای توصیف نظام فکری اقتصادی آنها دانست. شباهت این دو قاعده، خود گویای نزدیکی آنها به این ورزش است.
× فوتبال و اصالت جمع
فوتبال تنها ورزشی در جهان است که دارای مفهومی به نام "هولیگان" است. این مفهوم دلالت بر انبوهی از طبقات فرودست دارد که در قبال شکست تیمشان، اقدام به تخریب اموال خصوص دیگران می کنند.
فوتبال ورزشی بر مبنای اصالت جمع است. بارها دیده شده در میانه تورنمنت ها و مسابقات، تیم ها دچار اعتراض و اعتصاب شده و حتی تیم را در آستانه حذف قرار داده اند. چنین فرضی را نمی توان در ورزش هایی سرمایه سالار مشاهده کرد. نمونه این را می توان در بیسبال دید. آیا می توان انتظار داشت که روزی در این رشته شاهد اعتراض و درگیری باشیم؟
شاید در دوران رئیس جمهوری باراک اوباما، فوتبال نیز امریکا را فرا گیرد؛ اما ممکن است فرآیند سوسیالیتی کردن طعم ورزش ایالات متحده سخت تر از چنین فرآیندی در نظام بهداشتی باشد.
× سرمایه داری در برابر فوتبال
ورزش های سرمایه داری خیلی جذاب هستند. مردم عموما به هم ضربه می زنند که گاهی منجر به کسب نتیجه نیز می شود. می توان ادعا داشت هواداران فوتبال عموما تساوی گرا هستند و به نتیجه صفر بر صفر تمایل دارند. به طور مثال، در یک دیدار جام جهانی که میان برزیل و پرتغال برگزار شد، فقط هشت ضربه به سمت دروازه دو تیم شلیک شد. در برخلاف ورزش های سرمایه داری است که شمار گل ها به شکل عجیبی بالاست. این واقعیتی است که موجب می شود تا اذعان داشت که فوتبال خسته کننده نیز به شمار می رود.
در پایان، آیا تاکنون مراسم اهدای جوایز جام جهانی فوتبال را دیده اید؟ شباهت عجیب و زیادی با مراسم اعطای جایزه انمی دارد و چه کسی است نداند هالویوود همواره دارای گرایش های سوسیالیتی است.
دلایل متعدد دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد فوتبال و سوسیالیسم دارای نقاط مشترک بسیاری هستند. برخی از آنها را اینجا به اختصار خواندید. شاید در دوران رئیس جمهوری باراک اوباما، فوتبال نیز امریکا را فرا گیرد؛ اما بر این باورم که ممکن است فرآیند سوسیالیتی کردن طعم ورزش ایالات متحده سخت تر از چنین فرآیندی در نظام بهداشتی این کشور باشد.
* مارک ثیسن
