به گزارش مشرق به نقل از مهر، این شیوه درمانی که تحریک عمیق مغزی نام دارد، توانست نشانه های بیماری را در شش نفر از هفت بیمار تحت درمان  به طور قابل توجه و سریعی بهبود دهد. این شیوه در حال حاضر بر روی ساختارهای مختلفی از مغز در حال آزمایش است اما تاثیر با شفافیت کمتری مشخص شده است.

پروفسور "والکر آرند کوکن" جراح اعصاب در دانشکده عصب شناسی دانشگاه بن الکترودهایی را در بخش میانی پیشانی مغز بیماران مبتلا به افسردگی شدید وارد کرده و سپس این الکترودها را به یک ضربان ساز مغزی متصل ساخت.

سپس این سلول های عصبی توسط یک جریان الکتریکی ضعیف تحریک شدند. در طی چند روز، نشانه های اضطراب، بیحالی، بی حوصلگی، یاس ، اندوه و غمگینی در شش نفر از هفت بیمار تحت درمان به طور قابل توجهی بهبود یافت.

دکتر توماس اشلاپفر استاد دانشگاه بن گفت: چنین موفقیت چشمگیری در زمینه قدرت تاثیر و همچنین سرعت واکنش، تا کنون با هیچ شیوه درمانی دیگری به دست نیامده بود.

دسته مغز قدامی میانی، دسته ای از رشته های عصبی است که از سیستم لیمبیک اعماق مغز شروع می شود و به قشر جلوی مغز می رسد. در مکانهای خاصی این دسته به طور ویژه ای باریک می شود چرا که رشته های عصب های منفرد به یکدیگر نزدیک می شوند. این دقیقا جایی است که بیشترین تاثیر را در استفاده از کمترین جریان داریم.

دسته مغز قدامی میانی بخش اصلی مدار شادی متعلق به سیستم پاداش مغز است. اما اینکه این تحریک چه تاثیری بر روی سلول عصبی دارد هنوز مشخص نیست.

محققان در مطالعات متعددی نشان داده اند تحریک عمیق مغزی نشانه های افسردگی شدید را بهبود می بخشد. با این حال در آن تحقیقات پزشکان الکترودهایی را در دسته مغز قدامی میانی نکاشته بودند بلکه این الکترودها را در بخش دیگری از سیستم پاداش بیمار کار گذاشته بودند. این شیوه توانسته بود بهبود 50 درصدی پایدار و واضحی را در بیماران نشان دهد.

اشلاپفر تاکید کرد: اما در تحقیقات جدید، نتایج ما بهبود چشمگیرتری از خود نشان داد. بهبود واضحی که 85 درصد موفقیت داشت. علاوه بر این تحریک با سطوح جریان الکتریکی کمتری انجام شد و تاثیرات آن طی تنها چند روز و نه چند هفته خود را نشان داد.

وی تصریح کرد: آشکار است که یک گام به ساختار اصلی  درون مغز که مسئول بروز افسردگی شدید است نزدیک شده ایم.

محققان، این بیماران درمان شده را به مدت 18 ماه تحت نظر گرفتند و دیدند تاثیر ضد افسردگی تحریک عمیق مغزی در ناحیه دسته مغز قدامی میانی طی این مدت کاهش نیافت و این یعنی این تاثیر موقتی نیست.

این نتایج درنشریه Biological Psychiatry منتشر شده است.