در این سال فدراسیون فوتبال با رایزنی‌هایی که انجام داد موفق شد برزیلی‌ها را تا خاورمیانه بکشاند، هر چند آنها حاضر نشدند در تهران بازی کنند و بازی دوستانه دو تیم در کشور امارات انجام شد اما انجام این بازی را باید به عنوان عملکرد مثبت فدراسیون فوتبال کشورمان به حساب آورد.
فدراسیون فوتبال و افشین قطبی - سرمربی وقت تیم ملی - از این فرصت استفاده کردند و این مسابقه را بازی خداحافظی کریم باقری در نظر گرفتند تا با یک تیر چند نشان زده باشند.
این مساله اما برای والیبال موضوعی کاملا متفاوت است. اولین رویارویی سال‌های اخیر ابرقدرت والیبال جهان با ایران در مسابقات جام بزرگ قهرمانان 2009 (Grand Champions Cup) بر می‌گردد که تیم ایران با حسین معدنی مقابل غول‌های آمریکای جنوبی قرار گرفت و البته شکست خورد.
تیم ایران در جام جهانی 2011 هم با هدایت ولاسکو با برزیل بازی کرد و نمی‌شد انتظار داشت باوجود بازی‌های درخشانی که انجام داده بود از پس برزیل بر آید. تیم ایران در جام جهانی توانست لهستان، صربستان و آرژانتین را در حالیکه هیچکدام از این تیم‌ها تصور شکست مقابل شاگردان ولاسکو را نداشتند، از پیش رو بردارد و شگفتی ساز جام جهانی لقب بگیرد.
به نظر می‌رسد بازی‌های درخشان و جهش بسیار خوبی که در سبک والیبال ایران در میان کشورهای مدعی قاره و حتی جهان ایجاد شده زیر ذره بین کشورهای صاحب والیبال دنیا قرار گرفته است چون در آخرین روزهای سال 91 علاوه بر دعوت نامه فدراسیون‌های والیبال بلغارستان و آرژانتین، پیشنهاد غیرقابل چشم پوشی از برزیل هم روی میز محمدرضا داورزنی قرار گرفت.
ارسال این دعوت نامه از چند جهت قابل توجه است. اول اینکه مجموعه والیبال ایران توانسته از زیر سایه خیلی از کشورها خارج شود و توجه بزرگان جهان را به عنوان تیمی که ارزش بازی کردن را دارد به خود جلب کند. حالا می‌توان گفت که والیبال ایران یک کلمه شناخته شده در جهان به حساب می‌آید.
دوم اینکه دوران معمولی و شاید یکنواخت والیبال ایران دیگر تمام شده است. برزیلی‌ها در میادین جهانی رقیب نزدیک ایران به حساب نمی‌آیند ولی همین که زیر ذره‌بین آنها قرار گرفته‌ایم، ثابت می‌کند حریفان مستقیم ایران در دنیا توجه ویژه‌تر و خاص‌تری به تیم ملی ایران دارند و همین موضوع کار ایران را در لیگ جهانی، مسابقات قهرمانی جهان و شاید جام جهانی به مراتب سخت‌تر می‌کند.
والیبال ایران با تضمین 2 دوره حضور در لیگ جهانی والیبال در مسیر پیشرفت قرار گرفته و مسئولان باید قدر این فرصت استثنایی را بدانند. خوشبختانه جاه طلبی فدراسیون کم نیست و صحبت از گرفتن میزبانی فینال لیگ جهانی که معمولا به بزرگان والیبال جهان داده می‌شود نشان از آن دارد که ایران پا جای پای غول‌ها گذاشته است. لهستانی‌ها که سال قبل، قهرمان لیگ جهانی شدند برای میزبانی بازی‌های فصل 2013، استادیوم فوتبال ورشو را مسقف کرده و قصد دارند حدود 55 هزار تماشاگر را به این ورزشگاه بیاورند.
اهمیت لیگ جهانی خیلی بیشتر از چیزی است که بتوان در چند سطر حتی به صورت گذرا به آن اشاره کرد. همه امیدوارند تیم ملی ایران به همراه ولاسکو، بهترین و مفیدترین دوران خود را در تورنمنت 20 میلیون دلاری فدراسیون جهانی والیبال،(FIVB) تجربه کند.
