اسفندیاری متولد ۱۳۰۱ ليسانس نقاشي از دانشكده هنرهاي زيبا دانشگاه تهران، دبير هنرستان‌ها و دبيرستان‌‌هاي تهران و بازنشسته آموزش و پرورش بود.  او با علی اسفندیاری (نیما یوشیج) پدر شعر معاصر ایران نیز نسبت داشت.

وی در سال 1337 در اولین دوسالانه تهران شرکت کرد. در این نمایشگاه، یک نقاشی با موضوع طبیعت بی جان از او به نمایش در آمد که درآن اشیاء، فرم های ساده ای یافته و با خطوط رنگین دورگیری شده اند.این نقاش مدتی در دبیرستان ها به تدریس نقاشی و ادبیات پرداخت. او در سال 1354 از وزارت آموزش و پرورش بازنشسته شد و در دانشسرای عالی به طراحی تصاویر گیاهی مشغول شد.

از احمد اسفندیاری به عنوان هنرمند پیشگام هنر نوگرای ایران یاد می شود و او توانست در طول سال‌های فعالیتش ده‌ها نمایشگاه داخلی و خارجی از آثارش برگزار کند و جوایزی زیادی به دست آورد.

به باور کارشناسان هنر، احمد اسفندیاری از پیشکسوتان مدرنیسم ایران و از نسل نقاشانی بود که در دهه 20، بار سنگین تغییر قالب های بیانی فرسوده گذشته را بر دوش داشته و توانسته است آن را به مقصدی امن و مطمئن برساند.