به گزارش مشرق به نقل از اقتصادپرس، 4 سال پیش شرکت اماراتی مجید الفوطین که با فروشگاهی به نام هایپر استار در ایران فعالیت خود را آغاز کرد توانست در سال 2012 در 11 کشور به درآمد 21.6 میلیارد درهمی معادل 5.9 میلیارد دلار دست یابد که 4درصد درآمد این شرکت اماراتی در سال 2012 از محل فعالیت آن در ایران بدست آمده است که رقم آن بالغ بر 864 میلیون درهم معادل 236 میلیون دلار محاسبه شده است.

 شرکت هایی که با سرمایه گذارهای خارجی مانند هایپر استار، هایپر می ، هایپر سان و... در ایران فعال هستند توانسته اند ذائقه مشتریان را تغییر دهند و از این رهگذر به سود سرشاری دست یابند.

این فروشگاه ها به دلیل اینکه توانسته اند تقریبا بیشتر نیازهای مخاطبان را تامین کنند مورد استقبال عمومی قرار گرفته اند ؛ هر چند به نظر می رسد در نحوه مدیریت کالا در این فروشگاه ها نقاط ضعفی وجود دارد و تخلفاتی نیز صورت می گیرد . یکی از این تخلفات را می توان انباشت فراوان کالا در انبارهای چنین فروشگاه هایی دانست زیرا این فروشگاه ها با توجه به تعداد مشتریان خود ، اقدام به انبار فراوان کالاهای اساسی کرده و سبب می شوند میزان کالا در مراکز خرده فروشی سطح شهر کاهش یابد.

بارها دیده شده که ایرانیان بدون توجه به نیاز واقعی خانوار اقدام به خرید کالاهای اساسی می کنند و چنین فروشگاه هایی نیز همانند عموم مردم عمل کرده و با احتکار و انبار کردن کالا بدون توجه به میزان واقعی فروش خود مشکلاتی را برای جامعه  به وجود می آورند.

این در حالی است که برخی از فروشگاه های زنجیره ای ،فروش کالاهای صوت و تصویری خود را با آخرین قیمت های لحظه ای ارز تنظیم کرده و سعی می کنند در صورت نوسانات قیمت ارز کالاها را در انبارها احتکارکرده و با توجیه موجود نبودن اجناس در انبار از فروش و عرضه ان خودداری کنند.

هر چند علی پورکاوه، مدیرکل تامین و توزیع کالای وزارت صنعت، معدن و تجارت معتقد است در فروشگاه های زنجیره ای هیچ نوع احتکاری اتفاق نمی افتد.

وی در گفت و گو با خبرنگار اقتصادپرس اظهار داشت: در فروشگاه های زنجیره ای در عمل هیچ گونه احتکاری اتفاق نمی افتد و درصد انتفاع درفروشگاه های زنجیره ای از سرعت گردش نقدینگی و فروش کالا ببشتر است .

وی ادامه داد: فروشگاه های زنجیره ای خریدهای خود را به صورت نقدی انجام می دهند و در این میان سعی می کنند با فروش بیشتر و سریعتر ، میزان نفدینگی خود را افزایش دهند بنابراین منطقی نیست بخواهند با ذخیره سازی ، انبار و احتکار ، کالاها را در برهه زمانی دیگری به فروش برسانند.

یکی دیگر از نکات قابل توجه در چنین فروشگاه هایی عرضه کالا با تخفیف 5 تا 10درصد است که به عبارت دیگر کالاها ارزان از قیمت درج شده بر روی بسته بندی یه مشتریان فروخته می شود حال این سووال پیش می آید كه چگونه در فروشگاهي كه حدود 80 درصد اجناس ايراني هستند، افراد خارجي توانسته‌اند كالاي مورد تقاضاي مشتري را با بسته‌بندي متفاوت و ارزان‌تر از قيمت كارخانه‌ توليد كننده محصول را عرضه كنند؟ آيا غير از اين است كه اين فروشگاه به دليل خريد يك جا از كارخانه‌هاي توليدي تخفيف مي‌گيرد و محصولات را در انبارهاي بزرگ براي رفع نياز مشتري ذخيره مي‌كنند؟ به همین دلیل می توان گفت که  برای آنها صرفه اقتصادی دارد  تا کالاهای بیشتری را خریداری و در انبارها نگهداری کنند.