به همین جهت فردریک فریبل، اولین مهدکودک را در سال ۱۸۴۰ میلادی در آلمان تاسیس کرد اما خیلی ها مدعی تاسیس اولین مهدکودک ها در جهان بوده و هستند...

موفقیت فریبل در تاسیس موسسه پیش دبستانی در آلمان این نوع موسسات را با همین لقب «کیندرگارتن» جهانی کرد و بعد از آلمان در کل اروپا و جهان تکثیر پیدا کرد.

اولین مهدکودک در آمریکا توسط مارگاریت میرشورز (همسر فرماندار کارل شورز) سال ۱۸۵۶ و در ایالت واترتون وینسکونسین تاسیس شد. او این مهدکودک را بر پایه اصول فردریک فریبل که در اروپا فراگرفته بود پایه گذاری کرد.

خواهر بزرگ تر شورز «برتامیر» کودکستانی را در لندن، منچستر (۱۸۵۹ ۱۸۵۱) تاسیس کرد. مارگاریت شورز در ابتدا ۵بچه ای که در خانه ش بودند را وارد مهدکودکش کرد.

موفقیت او باعث شد که بچه های دیگری را هم برای آموزش در مهدکودکش ثبت نام کند. همزمان با اولین مهدکودک آلمانی زبانی که او تاسیس کرد از تاسیس مهدکودک انگلیسی زبان نیز طرفداری می کرد. بعد از آن سال «پی بادی» اولین مهدکودک انگلیسی زبان را در بوستون آمریکا و با تقلید از مهدکودک شورز تاسیس کرد.

البته اولین مهدکودک رایگان در آمریکا در سال ۱۸۷۰ توسط کانرادپاپن هوسن تحت نام موسسه پاپن هوسن تاسیس شد که تا امروز هم وجود دارد و اولین مهدکودک عمومی آمریکا توسط سوزان بلو سال ۱۸۷۳ در لوییز تاسیس شد. الیزابت هریسن تئوری هایی در مورد آموزش در دوران کودکی نوشت و تلاش کرد تا استانداردهای آموزشی در مهدکودک را برای آموزگاران و موسسان بالا ببرد که به کالج ملی آموزشی در سال ۱۸۸۶ تبدیل شد.

بدین جهت مهد کودک سهم زیادی در آموزش و نگهداری کودکان، در زمانی که والدین آنها برای کسب در آمد بیشتر در بیرون از خانه مشغول کار بودند، داشتند. البته نوع آموزش هایی که در این مهد کودک ها به کودکان داده می شد منطق بر فرهنگ  و نیاز جامعه بود.


● اولین مهدکودک در ایران
در ایران هم حدود ۴۰ سال پیش خانمی ایرانی و فارغ التحصیل روان شناسی از فرانسه که نویسنده کتاب کودکان بود، اولین مرکز نگهداری و پرورش کودکان را بنا نهاد. این خانم، توران میرهادی بود و آن مرکز، کودکستان نامیده شد.

در چند سال اخیر بدلیل اجتماع مهدکودک ها و مراکز پیش دبستانی دعوای بلند مدتی بین بهزیستی و آموزش و پرورش بر سر نظارت بر مهد ها صورت گرفت. کودکان 3 ، 4 و 5 ساله زیر نظر بهزیستی و کودکان شش ساله تحت پوشش آموزش و پرورش بودند و بدلیل اجتماع آنها وحدت مدیریت از بین میرفت که در نهایت مجلس  نظارت عاليه بر كودكان سنين 4، 5 و 6 ساله به عهده آموزش و پرورش گذاشت و همچنین اعلام کرد اگر بهزيستي هم بخواهد متولي آموزش اين كودكان باشد، آموزش و پرورش بايد بر آن نظارت داشته باشد.

اما آنچه که در این دعوا ها مغفول ماند آموزش هایی بود که به کودکان داده می شود. در ایران کودکانی که به دلایل مختلف مهد کودک می روند آموزش هایی را می بینند که برخی از آنها نه تنها سنخیتی با فرهنگ و نیاز های جامعه ما ندارد بلکه ضد ارزش های جامعه ایرانی- اسلامی است
.
یکی از مواردی که در برخی از مهد کودک ها مشاهده می شود آموزش دادن مد روز لباس هایی است که برگرفته از مدل های غربی است. در این مهد کودک ها به کودکان آموزش می دهند که لباس ها و مدل مویشان را چگونه انتخاب کنند تا بتوانند جذابیت جنسی خود را به دیگران نشان دهند.


متاسفانه یکی از مواردی که در مهد کودک ها رواج یافته است پخش و آموزش ترانه های مفسده انگیز "آنور آبی" به بهانه شاد بودن است. این در حالیست که بسیاری از خواننده ها و ترانه ساز های داخلی متناسب با وضعیت روحی کودکان ترانه هایی را نیز کار کرده اند. اما این موضوع جای تعجب دارد که چرا در مهد کودک ها از ترانه های غیر مجاز استفاده می شود؟


با اینکه آموزش رقص در مهد کودک ها ممنوع شده و مسئولین مکررا در این مورد تذکر داده اند ولی باز هم هستند مهد کودک هایی که مربی رقص دارند و به صورت جدی رقص را آموزش می دهند. حال جای سوال اینجاست که آموزش رقص چه نیازی از جامعه ما را بر طرف خواهد کرد؟

هر چند مسئولین آموزش و پرورش گفته اند با آموزش رقص و آواز مخالفند اما آنچه اتفاق می افتد حرفی دیگری دارد. در همین رابطه شنیده ایم که در همایشی که در یکی از سالنهای تحت مسئولیت ارگان (ن ه ا ج ا) اداره می شود عده ای از کودکان را که در مهد کودک های شهر تهران آموزش دیده اند (مهدکودک (د) در محله چهارصددستگاه که گفته شده یکی از بهترین مهدهای منطقه 14 است) بر روی سن آورده و با آهنگ های تند ترغیب به رقصیدن کرده اند.که در زیر گوشه ای قابل پخش از این مراسم نیز آورده شده است.

مراسمی که مجری آن نیز از مجریان کودک صداوسیما(عمو «ی») می باشد که نه تنها کودکان را به رقصیدن ترغیب می کند بلکه والدین و حضار را نیز برای همراهی کودکان تهییج می کند. که حضور این اشخاص در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز خود جای سوال دارد؟