به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از ایسنا، سید جواد رضویان که این روز‌ها در سریال «خروس» سعید آقاخانی بازی می‌کند، درباره شرایط مالی صداوسیما و کمبود بودجه برای ساخت پروژه‌ها، گفت: «در این شرایط ما نمی‌توانیم از تلویزیون توقع داشته باشیم که برای ما فضا را باز بگذارد، به همین خاطر باید تلاش کنیم با آوردن سرمایه‌گذاران خارج از سیستم و اسپانسر‌ها به تلویزیون کمک کنیم.»
این بازیگر سینما و تلویزیون با بیان اینکه مردم نباید برای دیدن بازیگران مورد علاقه‌شان هزینه بپردازند، خاطرنشان کرد: «به نظرم در حال حاضر فصل تلاش ماست و همگی باید تلاش کنیم تا با آوردن اسپانسر‌ها به تلویزیون کمک کنیم و در نهایت اقدامی را انجام دهیم تا مردم از ما راضی باشند؛ چرا که اعتقادم بر این است که مردم ما برای دیدن بازیگران مورد علاقه‌شان نباید هزینه بپردازند حالا چه در تلویزیون و چه در سینما و اصلا قرار نیست این اتفاق بیفتد.»
او ادامه داد: «به عنوان مثال ما، 10، 12 سال هر شب با مردم هستیم اما بعد ناگهان خودمان را از آن‌ها دریغ می‌کنیم و مردم باید برای دیدنمان هزینه کنند. در اینجا فکر می‌کنم این مساله کمی هم بستگی به تلاش خودمان دارد.»
رضویان وجود اسپانسر‌ها در تلویزیون را امری خوشایند دانست و گفت: «بستگی دارد نگاه ما به اسپانسر‌ها چطور باشد. به یاد دارم که سال گذشته برای سریال «مهمانان ویژه» با سردار رویانیان صحبت کردم و ایشان هم به ما کمک کردند تا سریالمان را توانستیم جمع کنیم و در هیچ کجا شعار گل‌‌درشتی بابت ستاد سوخت و یا حمل و نقل شهری داده نشد و ما قصه خودمان را روایت کردیم و در کنارش هم اگر می‌شد اهداف دوستانمان در این حوزه را نیز مطرح کردیم.»
او گفت: «وجود اسپانسر به این معنی نیست که مسیر قصه به خاطر آن‌ها تغییر کند. من فکر می‌کنم اسپانسر‌ها هم باید نگاه‌شان را تغییر دهند همان طور که تلویزیون نگاهش را نسبت به سرمایه‌گذاران عوض کرده است و اجازه داده تا حضور پیدا کنند. اسپانسر‌ها هم باید طرز فکرشان را تغییر دهند و ما باید به این مساله قائل شویم که پرداختن گل‌درشت حتما نباید برای بِرَندهای خاص باشد و می‌تواند نوعی خدمت باشد؛ به عنوان مثال طی این سال‌ها شهرداری، وزارت نیرو و... مگر کم زحمت کشیده و سرمایه‌گذاری کرده‌اند.»
او ادامه داد: «اسپانسر‌ها باید در کنار قصه ما باشند و اصلا چنین قراری نیست که کل قصه ما تعریف از آن‌ها باشد. در این شرایط مالی تلویزیون، اعتقاد من بر این است که اگر بدانم یک پروژه قرار است با سرمایه‌گذار خارج از سیستم و یا همان اسپانسر انجام شود، حتما ترجیح می‌دهم همان کار را انجام بدهم تا اینکه بخواهم گروهی از بازیگران را دور یکدیگر جمع کنم و زمانی که پروژه به نیمه رسید به آن‌ها بگویم خسته نباشید، از این به بعد دیگر پول نداریم و هر کس دوست دارد بماند و هر کسی هم که نمی‌خواهد برود. به نظرم این اتفاقات خوشایندی نیست اما با حضور اسپانسر‌ها می‌تواند خوشایند باشد.»
این بازیگر سینما و تلویزیون با بیان اینکه مردم نباید برای دیدن بازیگران مورد علاقه‌شان هزینه بپردازند، خاطرنشان کرد: «به نظرم در حال حاضر فصل تلاش ماست و همگی باید تلاش کنیم تا با آوردن اسپانسر‌ها به تلویزیون کمک کنیم و در نهایت اقدامی را انجام دهیم تا مردم از ما راضی باشند؛ چرا که اعتقادم بر این است که مردم ما برای دیدن بازیگران مورد علاقه‌شان نباید هزینه بپردازند حالا چه در تلویزیون و چه در سینما و اصلا قرار نیست این اتفاق بیفتد.»
او ادامه داد: «به عنوان مثال ما، 10، 12 سال هر شب با مردم هستیم اما بعد ناگهان خودمان را از آن‌ها دریغ می‌کنیم و مردم باید برای دیدنمان هزینه کنند. در اینجا فکر می‌کنم این مساله کمی هم بستگی به تلاش خودمان دارد.»
رضویان وجود اسپانسر‌ها در تلویزیون را امری خوشایند دانست و گفت: «بستگی دارد نگاه ما به اسپانسر‌ها چطور باشد. به یاد دارم که سال گذشته برای سریال «مهمانان ویژه» با سردار رویانیان صحبت کردم و ایشان هم به ما کمک کردند تا سریالمان را توانستیم جمع کنیم و در هیچ کجا شعار گل‌‌درشتی بابت ستاد سوخت و یا حمل و نقل شهری داده نشد و ما قصه خودمان را روایت کردیم و در کنارش هم اگر می‌شد اهداف دوستانمان در این حوزه را نیز مطرح کردیم.»
او گفت: «وجود اسپانسر به این معنی نیست که مسیر قصه به خاطر آن‌ها تغییر کند. من فکر می‌کنم اسپانسر‌ها هم باید نگاه‌شان را تغییر دهند همان طور که تلویزیون نگاهش را نسبت به سرمایه‌گذاران عوض کرده است و اجازه داده تا حضور پیدا کنند. اسپانسر‌ها هم باید طرز فکرشان را تغییر دهند و ما باید به این مساله قائل شویم که پرداختن گل‌درشت حتما نباید برای بِرَندهای خاص باشد و می‌تواند نوعی خدمت باشد؛ به عنوان مثال طی این سال‌ها شهرداری، وزارت نیرو و... مگر کم زحمت کشیده و سرمایه‌گذاری کرده‌اند.»
او ادامه داد: «اسپانسر‌ها باید در کنار قصه ما باشند و اصلا چنین قراری نیست که کل قصه ما تعریف از آن‌ها باشد. در این شرایط مالی تلویزیون، اعتقاد من بر این است که اگر بدانم یک پروژه قرار است با سرمایه‌گذار خارج از سیستم و یا همان اسپانسر انجام شود، حتما ترجیح می‌دهم همان کار را انجام بدهم تا اینکه بخواهم گروهی از بازیگران را دور یکدیگر جمع کنم و زمانی که پروژه به نیمه رسید به آن‌ها بگویم خسته نباشید، از این به بعد دیگر پول نداریم و هر کس دوست دارد بماند و هر کسی هم که نمی‌خواهد برود. به نظرم این اتفاقات خوشایندی نیست اما با حضور اسپانسر‌ها می‌تواند خوشایند باشد.»
