به گزارش مشرق به نقل از کیهان، ريچارد دالتون كه حد فاصل سالهاي 2003 تا 2006 در تهران حضور داشته درباره تفاوت مذاكرات امروز با 10 سال پيش مي گويد: خيلي چيزها تغيير كرده چراكه ايران توانايي هسته اي خود مخصوصاً در زمينه غني سازي اورانيوم را بسيار پيش برده است. يك موضوع ديگر تغيير كرده و آن اينكه شش كشور آنچنان تأكيدي بر قطع كامل غني سازي اورانيوم نمي كنند. هنوز صحبت هايي درباره قطعنامه سازمان ملل كه درباره قطع موقت غني سازي هست مطرح مي شود، اما همين موضوع هم اين روزها آنچنان پررنگ مطرح نمي شود.

وي درباره اين سؤال كه «يعني به نظر شما تقاضا در اين روزها براي توقف كامل غني سازي اورانيوم، تقاضايي غيرواقعي است؟»، گفت: كاملاً غيرمنطقي است. شكي نيست كه تكرار تقاضاهاي مطرح شده در سال هاي 2005 و 2006 راه به جايي نخواهد برد و شش كشور هم به اين نتيجه رسيده اند و سعي در تغيير در موضع خود دارند اما من هنوز نشانه اي نمي بينم كه آنها موضع خود را به اندازه كافي اصلاح كرده باشند تا بتوانند ايران را براي يك مذاكره بين المللي جلب كنند. دالتون كه با يكي از رسانه هاي فارسي زبان بيگانه مصاحبه مي كرد، اين را هم درباره ادعاي نقض حقوق بشر در ايران و لزوم فشار بر ايران از طريق مذاكرات گفته كه «به نظر من بايد يك رابطه ديپلماتيك بهتري وجود داشته باشد تا بتوان راحت تر در اين زمينه در داخل ايران به موضوعات پرداخت اما تنها راه اين پيشرفت در اين زمينه، رد شدن از دري است كه روي آن نوشته شده است؛ «مذاكرات هسته اي» چون در سال 2005، پس از شكست مذاكرات هسته اي باب گفت و گوي ايران با كشورهاي مختلف در زمينه هاي متعدد از جمله حقوق بشر بسته شد. پيشتر ما در چهار زمينه با ايران گفت و گو مي كرديم؛ تسليحات كشتار جمعي، تروريسم، آينده مذاكرات اسرائيل و فلسطين و چهارمين موضوع كه به اندازه موضوعات پيشين مهم هم هست، موضوع حقوق بشر بود. هم اكنون موانع زيادي در اين زمينه وجود دارد.

سفير اسبق انگليس طبق معمول همه مقامات غربي كه پس از كناره گيري زبان به بيان برخي از حقايق مي گشايند، گفته است: اين 10 سال اتلاف وقت كه نبوده، چون به هر حال موضوع مهمي است كه بايد به آن پرداخته شود اما اين هم مشخص است كه شكست خورده است. ما بايد از اين شكست درس بگيريم كه زياده خواهي نكنيم. بايد بدانيم كه مذاكره بايد براي هر دو طرف منافعي داشته باشد».