به گزارش مشرق، «رسول جزینی» با بیان این که به طور رسمی از سمت خود استفاده نکرده، در گفتگو با ایسنا اظهار کرد: استعفای رسمی ما منوط می‌شود به جلسه ای که طی یکی دو روز آینده با فدراسیون کشتی خواهیم داشت که آیا به نتیجه ای می‌رسیم یا نه؟

وی افزود: اولین خواسته‌ی ما دستمزد و مطالبات گذشته مربیان و کشتی گیران است و دیگر این که از این بعد نیز دستمزدها تعیین شود و روند ثابتی طی کند. در واقع ما امکاناتی که لازم است تا یک تیم بزرگی کند را خواستاریم.

وی در مورد عملکرد تیم ملی در جام جهانی گفت: فرنگی کاران در جام جهانی کم فروشی نکردند و درحد خودشان و حتی بالاتر از آن کشتی گرفتند. کشتی با تیم های ترکیه قزاقستان و آذربایجان که به دلیل داشتن مربیان ایرانی با زیر و بم کشتی گیران ما آشنا بودند هرکدام حکم یک فینال داشت و فرنگی کاران در تقابل با این تیم ها من را بسیار سورپرایز کردند. اما در مقابل با تیم روسیه با وجود این که در هر دو تیم یک ملی پوش المپیکی حضور داشت کشتی گیران اوزان 55 و 84 و 96 روسیه مدال جهانی داشتند. در واقع کفه ترازو از لحاظ مدال و مقام به طرف روسیه سنگین تر بود و من از شکست مقابل روسیه ناراحت نیستم چرا که روز، روز روسیه بود و امکانات ما نیز در حد کسب مقام نیئب قهرمانی هم نبود.

جزینی درباره‌ی فاصله نفرات اول و دوم تیم ملی کشتی فرنگی نیز بیان کرد: اکثر کشتی گیران ما کشتی ها را با اختلاف بسیار نزدیکی واگذار کردند در واقع فکر می‌کنم سطح اختلاف باخت محسن حاجی پور با برد احتمالی حمید سوریان بسیار ناچیز است و اگر کارشناسانه‌تر فکر کنیم می‌بینیم که این نفرات خیلی خوب کشتی گرفتند. ازسوی دیگر این صحبت که نفر دوم در تیم ملی نداریم برای زمانی بود که ما در حد صفر قرار داشتیم و مدال آوری در آسیا برایمان بسیار مهم بود اما در حال حاضر راه را پیدا کرده ایم.

وی ادامه داد: هم چنین اگر در این چهار سال جوان جسوری نیاید و عرض اندام نکند که این اتفاق نمی‌افتد، امید نوروزی و حمید سوریان و قاسم رضایی این قابلیت را دارند تا چهار سال دیگر در المپیک کشتی بگیرند.

جزینی در پایان نبود محمد بنا را یکی از علل از دست دادن جام جهانی کشتی فرنگی دانست و تصریح کرد: اگر محمد بنا به همراه تیم حضور داشت ما می‌توانستیم از تجربیات و مدیریت او همه جوره استفاده کنیم و نبودش خیلی به چشم آمد چرا که ما به همراه او سه بار جام جهانی را در روسیه، بلاروس و ارمنستان فتح کردیم اما در خاک ایران دوم شدیم. البته ما نیز به خواست آقای خطیب و تکلیف محمد بنا در تیم ماندیم و چون زمان زیادی را از دست داده بودیم و ممکن بود فرنگی کاران به همین شرایط هم نرسند قبول مسئولیت کردیم، اما خب توانمان همین اندازه بود. البته باید این را نیز بگویم من از فرنگی کاران راضی که هیچ، خجالت زده ام چرا که نتوانستم تا روز آخر امکانات لازم را برایشان فراهم کنم و آنها با غیرت و بیعتی که با ما داشتند ایستادند و تا آخرین نفس جنگیدند.