به گزارش سرویس فرهنگی مشرق - وحید جلیلی، مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی و مسئول شورای سیاست‎گذاری سومین جشنواره مردمی فیلم عمار است. با او به مناسبت دیدار جمعی از مسئولان و دست‎اندرکاران جشنواره مردمی فیلم عمار با رهبر معظم انقلاب، به گفت‎وگو نشستیم. جلیلی از پیامِ این دیدار، از دغدغه‎‎های فرهنگی رهبری و از آینده جشنواره عمار گفت.

به‎نظر شما دیدار حضرت آقا با بچه‎‎های عمار درحالی‎که شاید در برخی رسانه‎‎ها به این‎‎ها ظلم شد، چه پیامی می‎توانست داشته باشد؟

پیامِ دیدار به‎نظرم حرف جدیدی نیست. آقا همیشه برای هنر در شاخه‎‎های مختلفش، موضوعیت قائل بوده و تأکید داشته‎اند که هنر باید همواره یکی از اولویت‎‎های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی باشد. رهبری وقتی با ماجرای جشنواره عمار مواجه شدند، احتمالا رگه‎‎ها و نشانه‎‎هایی از راهبرد‎های درستِ فرهنگی را در این جشنواره دیدند. از طرفی دیگر شاید تلقی ایشان این بوده است که چنین جریان‎‎هایی نیازمند حمایت جدی، به‎خصوص معنوی هستند.

ایشان به‎ علت فرهنگی‎بودن و موضوعیت قائل‎بودن برای فرهنگ و هنر، وقتی با چنین حرکتی، به تعبیر ایشان در جلسه، «حرکت مبارک» مواجه شدند، به‎عنوان یک کارشناسِ فرهنگی از یک طرف و به‎عنوان ولی جامعه اسلامی از طرف دیگر، مناسب دیدند که به درخواستِ دست‎اندرکاران جشنواره عمار، چنین تجاوبی بکنند و تقاضای آنان را بپذیرند. ایشان این جلسه‎ را برای تشویق و انگیزه‎دهی بیشتر به نیرو‎هایی که در این جریان فعال بودند، پذیرفتند.

این برگزاری دیدار رهبری با دست‎اندرکاران جشنواره عمار، دُرست پس از جشنواره فجر چه معنایی می‎تواند داشته باشد؟

این جلسه به فجر ربطی ندارد. ما خیلی پیش از این برای این دیدار تقاضا داده بودیم. بعد از اختتامیه جشنواره، گزارشی خدمت ایشان فرستادیم و تقاضای دیدار کردیم. این داستان به طول انجامید تا شرایطش ایجاد شود و هیچ دنبال برنامه‎ریزی خاص برای زمان جلسه نبودیم. لذا هیچ معنای این‎چنینی ندارد.

آیا قرار است جشنواره عمار تنه به تنه فجر بزند و برای خودش در فضای سینمایی کشور جایی باز کند یا قرار است فجر ‎را در مسیر انقلاب قرار دهد؟

ما به این چیز‎ها فکر نمی‎کنیم و نوع بچه‎‎هایی هم که در عمار فعالیت می‎کنند، نوع پارادایم ذهنی‎شان متفاوت از چیزی است که شما گفتید. اساسا جنس هدف‎گذاری ما این‎گونه نیست. ما دیدیم در کشور فیلم‎سازان انقلابی و متعهد بسیاری وجود دارند که جایی برای دیده‎شدنشان نیست. بستری فراهم شد به نام جشنواره مردمی فیلم عمار، البته با یک آسیب‎شناسی دقیق و مفصل از مجموعه سینمایی ایران. خوشبختانه در طول سه دوره‎ای که انجام شد، آن جریان واقعی که در سینمای کشور وجود داشت، اما ظهور نداشت و جلوی ظهورش گرفته می‎شد، ظاهر شد. جشنواره عمار مجرا و روزنه‎ای شد برای آنکه آن جریانی که وجود دارد، ظهور هم پیدا کند. بقیه‎اش بستگی به این دارد که خود این جریان واقعی چقدر در سال‎‎های آتی رشد پیدا کند.

جشنواره عمار نیز برنامه‎ای برای این زمینه دارد. یعنی ما برنامه‎ای را بنا به همت و توان خودمان باید تدارک ببینیم تا جشنواره رشد پیدا کند. ولی امیدواری ما بیشتر به خود این واقعیت است که بخشی‎ از آن در جشنواره عمار ظهور پیدا می‎کند. به اندازه بود، باید نمود! ما دنبال این نیستیم که نمودمان خیلی بیشتر از بودمان باشد. به اعتقاد ما امروز مشکل سینمای انقلاب این است که بودش جلوتر از نمودش است. نمودش خیلی پایین‎تر از بودش است. نباید بیاییم یک نمود اغراق‎شده و به ویترین تبدیل‎شده ارائه دهیم.

همان‎طور که می‎دانید جریان سینمایی دنیا با سینمای داستانی بیشتر محشور است و علقه دارد، آیا عمار بنا ندارد وارد این حوزه شود؟ با توجه به نیاز‎‎های تخصصی و مالی این حوزه، چطور می‎خواهید به این سو قدم بردارید؟

البته باید نکته‎ای را بگویم. سینمای مستند هم نیاز به تخصص دارد. ما در دو جشنواره اخیر، بخش پربیننده‎ای هم داشتیم که بخش انیمیشن ما بود. انیمیشن هم سینمای داستانی است. در این چند دوره، انیمیشن‎‎هایی که بچه‎مسلمان‎‎های ما ساختند نیز بسیار مورد استقبال قرار گرفت.

اما اینکه برای سینمای داستانی چه برنامه‎ای داریم، اولا قرار نیست استقبالی را که از سینمای مستند شده است دست‎کم بگیریم؛ به‎طور مثال در همین اکران اخیرمان - که الان دیگر تعداد اکران‎هایمان به 950 نقطه رسیده است - مشاهده کردیم که چقدر سینمای مستند مورد توجه و استقبال مردم قرار گرفت مثال روستای معزآباد فارس را عرض می‎کنم فیلم در مسجدی در حال اکران بود که دستگاه ایراد پیدا کرد. مردم آ‎ن‎قدر شوق داشتند که ادامه مستند را ببینند. وقتی اکران‎کننده گفت دستگاهمان اشکال دارد، 2 میلیون تومان پول جمع کردند تا بروند تجهیزاتشان را نوسازی کنند و فیلم را نمایش دهند. معلوم می‎شود سینمای مستند ظرفیت‎‎های مغفولی دارد که اگر به آن اعتنا شود، چه بسا در برخی حوزه‎‎ها به اندازه سینمای داستانی بتواند مخاطب داشته باشد. اما سینمای داستانی هم قاعدتا باید به‎مرور رشد کند. البته ما این رشد را از جشنواره اول به دوم و دوم به سوم دیدیم؛ هرچند شتاب رشدش به اندازه مستند نبوده است. امیدواریم در سال‎‎های آتی به‎طور طبیعی این اتفاق بیفتد.

منبع: جهان