به گزارش مشرق به نقل از ايکنا، در صورتي که انسان‌ها عقايد و اعمال خود را با آيات روشن و محکم قرآن کريم منطبق کنند، علاوه بر آنکه موجبات رستگاري اخروي خود را مهيا مي‌کند، دامنه عدالت، آزادي، رفاه، امنيت و ساير نيکويي‌ها را در دنيا گسترش خواهند داد.
نويسنده در ابتداي اين کتاب مي‌آورد: متأسفانه، برخي‌ها حق را به باطل پوشانيده و شرک و خرافه را با توحيد و يگانه‌پرستي آميخته و تفرقه و فساد را افزايش داده‌اند و به بيان قرآن کريم که مي‌فرمايد: «لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ؛ چرا حق را به باطل درمىآميزيد». به اقوال نادرست گرايش پيدا کرده و اعمال و عقايد خود را بر اساس آن‌ها شکل مي‌دهند.
در اين کتاب، پاسخ قرآن به بعضي اتهامات از قبيل اتهام تجويز بعضي رفتارهاي ظالمانه و مخالفت با پاره‌اي از حقوق بشر و جرائمي که مجازات دنيوي آن‌ها در قرآن کريم است و موارد تجويز جنگ تبيين شده است. همچنين به برخي از آيات قرآن کريم درباره حجاب، حقوق زن، تعدد زوجات، حقوق اقليت‌ها و ... اشاره شده است.
مؤلف درباره مسئله تعدد زوجات مي‌نويسد: با توجه به آياتي نظير آيات ابتدايي سوره مبارکه نساء که انسان‌ها را از يک پدر و مادر و نسبت به هم خويشاوند و مسئول رفع بسياري از نيازهاي يکديگر مي‌داند، هرگاه به علتي مانند جنگ، تعداد زنان بي‌شوهري که خواهان ازدواجند، از مردان بدون زني که آماده ازدواج هستند بيشتر شود، به‌منظور اجراي عدالت نسبي ميان زنان اجتماع و رفع ستم از ايتام و ممانعت از فحشاء، بعضي مردان توانمندي که مانع و معترض ذي‌حقي نداشته باشند، اجازه خواهند يافت که هر يک تا چهار نفر از زنان را به نکاح خود درآورده و ضمن رفتاري عادلانه بين آنان، براي فراهم‌شدن موجبات آسايش و رفاه آن‌ها کوشش کنند.
نگارنده با بيان يکي ديگر از مواردي که قرآن کريم بر آن تأکيد دارد، مي‌نويسد: آيات کريمه 204 و 205 سوره مبارکه بقره مي‌فرمايد: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَ يُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ؛ و از ميان مردم کسى است که در زندگى اين دنيا سخنش تو را به تعجب وامىدارد و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مىگيرد و حال آنکه او سختترين دشمنان است و چون برگردد [يا رياستى يابد] کوشش مىکند که در زمين فساد نمايد و کشت و نسل را نابود سازد و خداوند تباهکارى را دوست ندارد».
وي در اين‌باره مي‌افزايد: برخي مردمان با ظاهري حق‌به‌جانب و گفتاري بشردوستانه خود را طرفدار امنيت و خواهان صلح و دوستي جلوه مي‌دهند، اما از تجاوز به حقوق ديگران و ايجاد ناامني و فساد پروا نمي‌کنند و به بهانه‌هاي مختلف به انسان‌ها و به ايجاد فساد مي‌پردازند، در حالي‌که خداوند فساد را دوست نمي‌دارد و در آياتي مانند آيه کريمه 135 از سوره مبارکه نساء مي‌فرمايد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ کُونُواْ قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَ لَوْ عَلَى أَنفُسِکُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَ الأَقْرَبِينَ؛ اى کسانى که ايمان آوردهايد پيوسته به عدالت قيام کنيد و براى خدا گواهى دهيد هر چند به زيان خودتان يا به زيان پدر و مادر و خويشاوندان شما باشد».
نگارنده تأکيد مي‌کند: پروردگار متعال، از انسان خواسته که قيام‌کننده به عدالت و شهادت‌دهنده براي رضاي خدا باشد، حتي اگر به زيان دنياي او يا به زيان دنياي پدر و مادر و نزديکانش باشد، همچنين قرآن کريم با تأکيد بر مسئله امر به معروف و نهي از منکر در آيه کريمه 104 از سوره مبارکه آل عمران مي‌فرمايد: «وَ لْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَ أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ و بايد از ميان شما گروهى [مردم را] به نيکى دعوت کنند و به کار شايسته وادارند و از زشتى بازدارند و آنان همان رستگارانند»؛ لذا قرآن کريم علاوه بر اين‌که انسان را از هر نوع بي‌عدالتي و تبعيض نهي مي‌کند، از او مي‌خواهد که مانع بي‌عدالتي و فساد ديگران نيز باشد.
