به گزارش خبرنگار اقتصادی مشرق، روز گذشته تبلیغاتی در یک روزنامه دولتی منتشر شده بود که نشان داد این خودرو بعد از 45 سال تولید در ایران هنوز طرفدار دارد و ظاهرا تا 100 سال دیگر هم قرار است این خودرو در ایران تولید شود و همچنان سازمان استاندارد و مسئولین وزارت صنایع در قبال تولید این خودرو سیاست سکوت را در پیش گرفته اند.
تاریخچه تولید پیکان در ایران
بعد از چندین تلاش ناموفق برای ساخت اتومبیل‌های فیات در اوایل دهه ۱۳۴۰، قرارداد مونتاژ پیکان (آخرین مدل هیلمن هانتر؛ مدل ۱۹۶۶) در ایران بین شرکت ایران ناسیونال (ایران خودرو کنونی) و گروه صنعتی روتس (Group Rootes) (دارنده کارخانه تالبوت) انگلستان، که در حال ورشکستگی بود، بسته شد و تولید این خودرو پس از یک دهه تولید در انگلستان، در ایران شروع شد.
طراحی اصلی پیکان کاری از شرکت تالبوت از زیر مجموعه‌های گروه روتس بود. یک سال بعد در سال ۱۳۴۷ شرکت آمریکایی کرایسلر توانست گروه صنعتی روتس را بخرد که تاثیری بر روند تولید پیکان در ایران نداشت و مدل‌های مختلف پیکان در ایران تولید می‌شد.
در سال ۱۳۵۹ تولید پیکان با ظاهری جدید (معروف به چراغ بنزی) طراحی معروف کرایسلر بود در ایران آغاز شد. روند مونتاژ خودرو در ایران خودرو به همین ترتیب تا سال ۱۳۶۴ ادامه یافت و تا این سال کماکان قطعات اصلی از خارج وارد و شرکت ایران خودرو آن ها را مونتاژ می‌کرد، و در کنار آن قسمت‌هایی چون بدنه، رادیاتور، شیشه و کمک فنر عقب و جلو در ایران ساخته می‌شدند.
در سال ۱۳۶۴ خط تولید پیکان در کرایسلر انگلستان متوقف شد و در شرکت پژو فرانسه ادغام شد و درنتیجه ایران خودرو با کاهش دستگاه انتقال قدرت اصلی مواجه شد و تولید پیکان از سقف بیش از ۷۰ هزار دستگاه در سال ۱۳۶۳ به سه هزار دستگاه در سال ۱۳۶۸ سقوط کرد.
در این سال کارخانه پژو موافقت کرد ایران خودرو با بکار بردن سیستم تعلیق و موتور پژو ۵۰۴ بر روی بدنه پیکان، به تولید پیکان ادامه دهد که این روند در حدود شش سال دوام آورد. پس از آن با ساخت قطعات لازم در ایران، پیکان۱۶۰۰ در شهریور ماه ۱۳۷۱ تولید شد و تولید آن تا ۲۵ اردیبهشت سال ۱۳۸۴، در حدود ۱۳ سال، ادامه داشت.
پیکان نماد فرصت از دست رفته
پيكان براى ما نماد فرصتهاى از دست رفته بود. خودرويى با يك تن وزن و موتور ۱۶۰۰ كه تنها ۵۰ تا ۶۰ اسب قدرت داشت، پيكان مدل ۸۴ حتى توانايى پيكان سال ۱۳۵۰ را نيز نداشت. شكل غير ايروديناميك آن اصلاً هيچ شباهتى به ماشينهاى دهه ۸۰ به بعد نداشت و به قول كارشناسان، حتى خودروى صفر آن از نظر استانداردهاى جهانى فرسوده بود.
صنعت خودروسازى ايران در يك دهه اخير حجم توليد خود را ۱۰ برابر كرد، خطوط روبوتيك وارد كرد، ميلياردها دلار سرمايه گذارى انجام داد، دهها هزار مهندس و تكنسين به كار گرفت و قراردادهاى بزرگ بين المللى بست، اما از نظر مردم پيشرفت خاصى نكرده بود، چرا كه هنوز پيكان مدل ۱۳۴۸ را توليد مى كرد و هنوز هم به نوعی دیگر دست از تولید آن بر نداشته اشت.
در روز ۲۵ اردیبهشت سال ۱۳۸۴ پس از گذشت ۳۸ سال و تولید دو میلیون و ۲۹۵ هزار دستگاه، تولید پیکان ظاهرا متوقف شد و قرار شد آخرین پیکان تولیدی به موزه فرستاد شد.
اما پس از 7 سال توقف تولید این خودرو ،آگهی ها منتشر شده در روزنامه ها نشان می دهند که تولید این خودرو نه تنها متوقف نشده است بلکه با گران شدن سایر خودروها ،طرفداران نسل سومی هم به طرفداران نسل های اول و دوم اضافه شده اند و ظاهرا پیکان به سادگی دست بردار صنعت ایران نیست.
تاریخچه تولید پیکان در ایران
بعد از چندین تلاش ناموفق برای ساخت اتومبیل‌های فیات در اوایل دهه ۱۳۴۰، قرارداد مونتاژ پیکان (آخرین مدل هیلمن هانتر؛ مدل ۱۹۶۶) در ایران بین شرکت ایران ناسیونال (ایران خودرو کنونی) و گروه صنعتی روتس (Group Rootes) (دارنده کارخانه تالبوت) انگلستان، که در حال ورشکستگی بود، بسته شد و تولید این خودرو پس از یک دهه تولید در انگلستان، در ایران شروع شد.
طراحی اصلی پیکان کاری از شرکت تالبوت از زیر مجموعه‌های گروه روتس بود. یک سال بعد در سال ۱۳۴۷ شرکت آمریکایی کرایسلر توانست گروه صنعتی روتس را بخرد که تاثیری بر روند تولید پیکان در ایران نداشت و مدل‌های مختلف پیکان در ایران تولید می‌شد.
در سال ۱۳۵۹ تولید پیکان با ظاهری جدید (معروف به چراغ بنزی) طراحی معروف کرایسلر بود در ایران آغاز شد. روند مونتاژ خودرو در ایران خودرو به همین ترتیب تا سال ۱۳۶۴ ادامه یافت و تا این سال کماکان قطعات اصلی از خارج وارد و شرکت ایران خودرو آن ها را مونتاژ می‌کرد، و در کنار آن قسمت‌هایی چون بدنه، رادیاتور، شیشه و کمک فنر عقب و جلو در ایران ساخته می‌شدند.
در سال ۱۳۶۴ خط تولید پیکان در کرایسلر انگلستان متوقف شد و در شرکت پژو فرانسه ادغام شد و درنتیجه ایران خودرو با کاهش دستگاه انتقال قدرت اصلی مواجه شد و تولید پیکان از سقف بیش از ۷۰ هزار دستگاه در سال ۱۳۶۳ به سه هزار دستگاه در سال ۱۳۶۸ سقوط کرد.
در این سال کارخانه پژو موافقت کرد ایران خودرو با بکار بردن سیستم تعلیق و موتور پژو ۵۰۴ بر روی بدنه پیکان، به تولید پیکان ادامه دهد که این روند در حدود شش سال دوام آورد. پس از آن با ساخت قطعات لازم در ایران، پیکان۱۶۰۰ در شهریور ماه ۱۳۷۱ تولید شد و تولید آن تا ۲۵ اردیبهشت سال ۱۳۸۴، در حدود ۱۳ سال، ادامه داشت.
پیکان نماد فرصت از دست رفته
پيكان براى ما نماد فرصتهاى از دست رفته بود. خودرويى با يك تن وزن و موتور ۱۶۰۰ كه تنها ۵۰ تا ۶۰ اسب قدرت داشت، پيكان مدل ۸۴ حتى توانايى پيكان سال ۱۳۵۰ را نيز نداشت. شكل غير ايروديناميك آن اصلاً هيچ شباهتى به ماشينهاى دهه ۸۰ به بعد نداشت و به قول كارشناسان، حتى خودروى صفر آن از نظر استانداردهاى جهانى فرسوده بود.
صنعت خودروسازى ايران در يك دهه اخير حجم توليد خود را ۱۰ برابر كرد، خطوط روبوتيك وارد كرد، ميلياردها دلار سرمايه گذارى انجام داد، دهها هزار مهندس و تكنسين به كار گرفت و قراردادهاى بزرگ بين المللى بست، اما از نظر مردم پيشرفت خاصى نكرده بود، چرا كه هنوز پيكان مدل ۱۳۴۸ را توليد مى كرد و هنوز هم به نوعی دیگر دست از تولید آن بر نداشته اشت.
در روز ۲۵ اردیبهشت سال ۱۳۸۴ پس از گذشت ۳۸ سال و تولید دو میلیون و ۲۹۵ هزار دستگاه، تولید پیکان ظاهرا متوقف شد و قرار شد آخرین پیکان تولیدی به موزه فرستاد شد.
اما پس از 7 سال توقف تولید این خودرو ،آگهی ها منتشر شده در روزنامه ها نشان می دهند که تولید این خودرو نه تنها متوقف نشده است بلکه با گران شدن سایر خودروها ،طرفداران نسل سومی هم به طرفداران نسل های اول و دوم اضافه شده اند و ظاهرا پیکان به سادگی دست بردار صنعت ایران نیست.
