به گزارش مشرق به نقل از مهر، دوازدهم بهمن ماه بود که خبر رکوردزنی پسر 19 ساله
الیگودرزی دهان به دهان پچید؛ خبری که متاسفانه مورد اقبال رسانه های داخل
لرستان قرار نگرفت تا این رکورد زنی در لابلای اخبار روزمره رسانه های
استانی گم شود.علی بهبودی فر متولد 1372 است، خودش می گوید بیست و یکم دی ماه 72، یعنی به عبارتی این روزها 19 سالش تازه تمام شده است، کم حرف است و همان حرفهای کمش را هم با تامل می گوید، کمی پخته تر از یک پسر 19 ساله!
علی در روز دوازدهم بهمن ماه امسال همزمان با سالگرد ورود تاریخی امام(ره) موفق شد رکوردی خارق العاده را از خود به جای بگذارد، رکوردی که برای جهانی شدن کمی توجه مسئولان را نیاز دارد.
توپ بسکتبالی که چرخان 1800 پله بالا رفت!
شاید برای خیلی ها قابل باور نباشد که بتوان هزار و 800 پله برج میلاد را دوید و با یک توپ بسکتبال روی انگشت رکورد زمان 15 دقیقه ای زد؛ فکرش را بکنید که حتی اگر بخواهد پله های آپارتمان محل زندگیتان را بدون استفاده از آسانسور بالا بروید چقدر طول می کشد؛ آن وقت عدد 15 دقیقه و هزار و 800 پله را کنار هم بگذارید! بله، این رکورد شگفت انگیز است.
فرصت کوتاهی دست می دهد تا در مدت زمان 15 دقیقه راجع به رکورد 15 دقیقه ای علی بهبودی با او حرف بزنیم، مشروح این گفتگوی کوتاه جملات و کلمات زیر است، جملاتی که گاه از محرومیت ورزشکاران در شهرستانهای دور افتاده خبر می دهد و گاه با آرزوهای مشتاقانه علی 19 ساله اوج می گیرد و پرواز می کند.
جوابهای علی به سوالاتمان از اینجا شروع می شود که چرا چرخاندن توپ بسکتبال روی انگشت؟ با لبخندی می گوید از روزی که ورزش بسکتبال را آغاز کرده عاشق چرخاندن توپ بسکتبال روی انگشتتش بوده است و آنقدر این کار را انجام داده تا به همه فوت و فن هایش وارد شده و حالا چرخاندن توپ های بسکتبال روی انگشت برایش مثل آب خوردن است!
می گوید دو سال طول کشیده تا به این تسلط در چرخاندن توپ بسکتبال روی انگشت رسیده است و از انجام دادن این کار لذت می برد. حالا به قول قدیمی ها برای خودش استادی شده است این پسر 19 ساله!
برای ثبت جهانی این رکورد کمی همت نیازمندیم
از او می پرسیم چطور به ذهنش رسید که خودش و توپش راهی مسیر هزار و 800 پله ای برج میلاد شوند؟ علی پاسخ می دهد: اولین باری که انجام دادن این کار در ذهنش جرقه زد زمانی بود که رکورد روپایی زدن در برج میلاد شکسته شد. و همانجا بود که تصمیم گرفت با توپ بسکتبالش این رکوردزنی را تکرار کند.
علی می گوید دو ماهی کار نامه نگاری با مسئولان فدراسیون ورزشهای همگانی و انجام تست های پزشکی برای رکورد زنی در برج میلاد طول کشیده است. قبل از ثبت رکورد هم دو بار پله های برج میلاد را با توپش امتحان کرده و مطمئن شده است که این رکورد خارق العاده "زدنی" است!
خودش از قول صاحب نظران می گوید که بعید است به این زودی ها کسی بتواند رکوردش را جابجا کند. برای همین دست به کار شده تا این رکورد را در گینس ثبت کند ولی این کار هم مشکلات خودش را دارد.
برای ثبت رکورد علی در گینس نیاز به دو هزار و 500 پوند است و باید هزینه سفر علی و بازرسان گینس هم پرداخت شود. خودش که فکر می کند هر چقدر هم کار کند نمی تواند به این زودی پولش را جور کند برای همین هم نگاهش به همت مسئولان است و می گوید: اگر این رکورد در گینس به نام یک ایرانی ثبت شود افتخارش نه فقط برای من بلکه برای همه ایرانی ها است.
چشم پسر 19 ساله ایرانی به شکستن رکورد مرد آمریکایی
علی چشم به رکورد شکنی دیگری هم دارد. زدن رکورد مرد آمریکایی که چهار ساعت و 15 دقیقه ایستاده توپ بسکتبال را روی انگشتش چرخانده است و می گوید با کمی تمرین می تواند این رکورد را بکشند و برای این کار نیازمند حمایت مسئولان است.
علی می خواهد گام دومش را چهاردهم اسفندماه امسال برای رکوردزنی دیگری بردارد و در روز احسان و نیکوکاری رکورد چرخاندن توپ روی انگشت را در ایران و آسیا ثبت کند. اشتیاق زیادی برای این کار دارد و از مسئولان می خواهد به یاری اش بیایند تا به این بهانه هم که شده در روز احسان و نیکوکاری قدمی برای کودکان و خانواده های نیازمند بردارد.
علی آمادگی دارد تا حرکات نمایشی با توپ بسکتبال را بهانه کند برای جمع آوری کمک های مردمی برای نیازمندان؛ و چقدر ایده و ابتکار این جوان 19 ساله قشنگ است؛ تنها آستین همت مسئولان باید بالا برود، مابقی کار بر عهده این جوان و توپ بسکتبالش!
زندگی با توپ بسکتبال با طعم گلدانهای شکسته!
از علی می خواهیم از زندگی با بسکتبال بگوید و او هم شروع می کند به شمردن گلدان های شکسته خانه شان! می گوید اخیرا حرکت نمایشی چرخاندن پنج توپ بسکتبال به وسیله دو دست، دو پا و با میله خودکار در دهان را در خانه تمرین می کند و چند باری وسایل خانه را شکسته است.
می گوید چهار پنج تا توپ بسکتبال دارد و هر روز یک چیزی در خانه می شکند و صدای مادرش را در می آورد، ولی پدر و مادرش هچ گاه تشویق و همراهی شان را از پسرشان دریغ نکرده اند و همین باعث می شود که نامشان را در صدر فهرست تقدیری ها بیاورد.
علی یک متر و 90 سانتی متری، دانشجوی رشته برق صنعتی است. دوست دارد از همه مربی هایش نام ببرد و می گوید: اگر بخواهم به همه اشاره کنم همه گزارشتان پر می شود از اسامی مربی ها و دوستانی که برایم کم نگذاشتند ولی به رسم ادب از امیر نعمت الهی، ولی توکلی و داریوش نبوی نام می برد و امید دارد در کنار این همراهی ها نام مسئولان استانی و کشوری نیز به زودی اضافه شود.
مسئولان کمی بیشتر به شهرستانها برسند...
از علی بهبودی می خواهیم کمی هم از نامهربانی ها گلایه کند ولی آرام می
گوید که دوست ندارد ناراحتی پیش بیاید و از گلایه ها فاکتور می گیرد.
از او می خواهم خواسته هایش را بگوید و اولین چیزی که به ذهنش می رسد بعد
از موضوع حمایت مسئولان برای ثبت جهانی رکوردش، درخواست حمایت بیشتر از
ورزشکاران شهرستانی است.
می گوید از سال 89 بسکتبال را در کنار دوستانش شروع کرده و در مسابقات استانی و ملی هم درخشیده است ولی دریغ که محرومیت ها اینجا هم دست از سر آرزوهای ورزشکاران شهرستانی بر نمی دارد. می گوید با پول شخصی شان مسابقات می رفته اند و حتی در تیم های تهرانی هم پی به استعدادشان برده شده ولی جا و مکانی برای ماندن در پایتخت نداشته اند و عطای تیم های تهرانی را به لقایش بخشیده اند.
ته حرفهایش تلخ می شود و جملاتش را با یک جمله می بنددد: مسئولان کمی بیشتر به شهرستانها برسند...
حرفهای علی بهبودی فر جوان 19 ساله الیگودرزی تمام می شود. از ما تشکر می کند و با لبخند تلخی می گوید که بعد از رکورد زنی حتی شبکه استانی و روزنامه ها و مطبوعات محلی هم سراغی از او نگرفته اند ولی گلایه ای ندارد و می گوید همه افتخاراتم متعلق به مردم شهر و استانم است.
علی نمادی از استعداد و توان جوانان لرستانی است، جوانی که اگر همت مسئولان همراهش شود می تواند نام لرستان و ایران را در دنیا بلند آوازه کند.
