به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از بولتن نیوز، «به خلاف آمد عادت» نه از این حیث که آن برنامه، برنامه ای شگفت انگیز و خاص باشد، نه، از این جنبه که ما دیگر عادت کرده ایم به برنامه های سطحی و فرمایشی رسانه کلی و وقتی که برنامه ای متفاوت از نُرم های مرسوم می بینیم، کلی سر ذوق می آییم.
برای مثال برنامه «ققنوس» که به همت بر و بچه های «جبهه فکری انقلاب اسلامی» در شب های گذشته و در طول جشنواره بین المللی فجر روی آنتن شبکه چهار رفت، یکی از آن برنامه هاست. برنامه ای که دغدغه «سینمای دینی و انقلابی» دارد و نگاهش معطوف به «هویت» درون تمدنی ماست نه «سیمرغ»ها و «خرس»ها و خروس ها. در ققنوس می شود حرف هایی شنید که تا به حال در رسانه ملی و به خصوص در برنامه های سینمایی رسانه ملی (مثل هفت) مجالی برای پرداختن به آنها نبوده و نيست. به هر حال دم همه بچه های تهیهکننده این برنامه گرم و امید آنکه تداوم داشته باشد.
اما شاید پربیراه نیست که بگوییم پدر معنوی «ققنوس»، برنامه «راز» باشد. دو سه سال پیش نادر طالب زاده، برنامه راز را روی آنتن شبکه چهار برد و این برنامه به سرعت به یکی از بهترین برنامه های محتوایی رسانه ملی تبدیل شد. طالب زاده توانست بسیاری از دغدغه ها و مطالبات گفتمان انقلاب اسلامی را در برنامه راز مطرح کرده و آنها را پیگیری کند.
به همین علت بود که راز خیلی زودتر از آن چیزی که تصور می شد جای خود را بین اهالی رسانه باز کرد تا جایی که بسیاری از قسمت های بحث برانگیز و داغ آن (مثل حضور سعيد قاسمي، حسن عباسی یا حسین بهزاد) بر روی شبکه های اجتماعی و سایت های اشتراک گذاری اطلاعات، بارگذاری شد.
افق و هدفی که برنامه راز برای خود طراحی کرده بود نشان دادن فرصت های انقلاب اسلامی در عرصه جهانی بود. برای همین طالب زاده برای این کار حتی ارتباط هایی تلفنی و تصویری با کارشناسان مطرح غربی و آسیایی برقرار می کرد. از سویی دیگر، حمله به جبهه رسانه ای غرب و پاسخ گویی به هجمه های رسانه ای آنان عليه انقلاب نیز یکی از سرفصل های مهم اين برنامه بود.
طالب زاده به خوبی می دانست که جهان امروز «جهان رسانه»هاست و انقلاب اسلامی هم برای «جهانی شدن» چاره ای ندارد جز آنکه از همین ابزار برای تبلیغ و ترویج خود استفاده کند. از همین روی با همه ناملایمتی هایی که بر راز تحمیل شد، او ترجیح داد بدون سر و صدا کار خود را ادامه دهد.
اما چند وقتی است که از برنامه راز خبری نیست. نگارنده که چند ماه پیش طالب زاده را دیده بود از او در مورد کارهایش پرسید و او جواب داد که: «در حال حاضر همه وقت و فکرم، صرف تولید محتوا برای برنامه راز می شود و هیچ چیز به اندازه این کار برای من اهمیت ندارد». با این حال در این چند ماه اخیر خبری از راز نشد. و راز همچنان رازهایش در پرده باقی مانده است.
امیدواریم این برنامه هرچه زودتر به دست طالب زاده عزیز مجددا روی آنتن رسانه ملی رود. برنامه اي كه به نظر مي رسد در اين شرايط ويژه داخلي و از آن مهم تر خارجي كه تحت تأثير بيداري اسلامي است، به شدت جاي آن خالي است. آيا باز هم مي توانيم اميدوار به پخش رازهاي راز باشيم؟
برای مثال برنامه «ققنوس» که به همت بر و بچه های «جبهه فکری انقلاب اسلامی» در شب های گذشته و در طول جشنواره بین المللی فجر روی آنتن شبکه چهار رفت، یکی از آن برنامه هاست. برنامه ای که دغدغه «سینمای دینی و انقلابی» دارد و نگاهش معطوف به «هویت» درون تمدنی ماست نه «سیمرغ»ها و «خرس»ها و خروس ها. در ققنوس می شود حرف هایی شنید که تا به حال در رسانه ملی و به خصوص در برنامه های سینمایی رسانه ملی (مثل هفت) مجالی برای پرداختن به آنها نبوده و نيست. به هر حال دم همه بچه های تهیهکننده این برنامه گرم و امید آنکه تداوم داشته باشد.
اما شاید پربیراه نیست که بگوییم پدر معنوی «ققنوس»، برنامه «راز» باشد. دو سه سال پیش نادر طالب زاده، برنامه راز را روی آنتن شبکه چهار برد و این برنامه به سرعت به یکی از بهترین برنامه های محتوایی رسانه ملی تبدیل شد. طالب زاده توانست بسیاری از دغدغه ها و مطالبات گفتمان انقلاب اسلامی را در برنامه راز مطرح کرده و آنها را پیگیری کند.
به همین علت بود که راز خیلی زودتر از آن چیزی که تصور می شد جای خود را بین اهالی رسانه باز کرد تا جایی که بسیاری از قسمت های بحث برانگیز و داغ آن (مثل حضور سعيد قاسمي، حسن عباسی یا حسین بهزاد) بر روی شبکه های اجتماعی و سایت های اشتراک گذاری اطلاعات، بارگذاری شد.
افق و هدفی که برنامه راز برای خود طراحی کرده بود نشان دادن فرصت های انقلاب اسلامی در عرصه جهانی بود. برای همین طالب زاده برای این کار حتی ارتباط هایی تلفنی و تصویری با کارشناسان مطرح غربی و آسیایی برقرار می کرد. از سویی دیگر، حمله به جبهه رسانه ای غرب و پاسخ گویی به هجمه های رسانه ای آنان عليه انقلاب نیز یکی از سرفصل های مهم اين برنامه بود.
طالب زاده به خوبی می دانست که جهان امروز «جهان رسانه»هاست و انقلاب اسلامی هم برای «جهانی شدن» چاره ای ندارد جز آنکه از همین ابزار برای تبلیغ و ترویج خود استفاده کند. از همین روی با همه ناملایمتی هایی که بر راز تحمیل شد، او ترجیح داد بدون سر و صدا کار خود را ادامه دهد.
امیدواریم این برنامه هرچه زودتر به دست طالب زاده عزیز مجددا روی آنتن رسانه ملی رود. برنامه اي كه به نظر مي رسد در اين شرايط ويژه داخلي و از آن مهم تر خارجي كه تحت تأثير بيداري اسلامي است، به شدت جاي آن خالي است. آيا باز هم مي توانيم اميدوار به پخش رازهاي راز باشيم؟