به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، با نمایش چهارمین فیلم سومین روز جشنواره سرانجام رونق نسبی به جشنواره بازگشت.
استقبال اولیه از فیلم«برلین منفی هفت» به اندازه ای بود که برای اولین در روز سوم جشنواره سالن اصلی و بالکن ها کاملا پر شد و صف طویلی در جلوی ورودی سالن برای ورود اهالی رسانه ایجاد کرد.
استقبالی که کیفیت ومضمون خاص فیلم در انتهای نمایش بی ربط نبودن آن را خیلی زود ثابت کرد.
برلین منفی تنها فیلم ضدآمریکایی این سالهای سینمای ایران است که دقیقا روی پای خودش ایستاده بود. تجربه خارج از مرز رامتین لوافی نمایش صریح و در عین حال «سینمایی» برجسته ای از ابعاد غیرانسانی تهاجم ده ساله آمریکا به عراق بود. چیزی که در همه این سالها با نمایش مستقیم و نمادگرایانه سریال ها و فیلم های دست چندم سفارشی تبدیل به آرزویی دور دست برای سینمای ایران شده بود.
برلین منفی به شدت از شعارگرایی های معمول ساخت این نوع فیلم ها پرهیز کرده بود و در عین حال به سبک معمول این سالهای سینماگران ایران در پرداختن به مضوع جنگ؛ انتخاب غیرعاقلانه بی طرفی در یک جنگ نابرابر، به شکل تحسین برانگیزی وفادار نمانده بود.
اگر تنها دستاورد برلین منفی هفت پرداختن فیلم به ژانر دست نخورده کودکان آسیب دیده جنگ دو کشور همسایه ایران باشد این فیلم برنده سه روز اول جشنواره است. ژانری که در سینما مستند ایرانی چند سالی است که پیگیری می شود و جای خالی آن در سینمای داستانی ایران به شدت مشهود بود.
در عین حال توهم دفاع فیلم از پناهندگی و شرایط زندگی در خارج از کشور با ایجاد یک داستان فرعی پناهندگی یک ایرانی در آلمان، نقشی که مصطفی زمانی آن را بازی می کرد و نمایشی واضح از مصائب و تبعات سخت پناهندگی ایرانی ها در خارج از کشور در میانه های فیلم رنگ باخت. تنها، خانواده عراقی پناهندگی گرفتند:" از جهنمی که آمریکا برای کشورشان ساخته بود"
زمزمه های تقابل نگاه این فیلم به مهاجرت ایرانی ها به خارج از کشور با مهمترین فیلم سال گذشته جشنواره؛ «جدایی نادر از سیمین» بلافاصله بعد از اتمام نمایش این فیلم در لابی سالن برج میلاد پیچید.
نشست پرسش و پاسخ فیلم هم اکنون در حال برگزاری است.
استقبال اولیه از فیلم«برلین منفی هفت» به اندازه ای بود که برای اولین در روز سوم جشنواره سالن اصلی و بالکن ها کاملا پر شد و صف طویلی در جلوی ورودی سالن برای ورود اهالی رسانه ایجاد کرد.
استقبالی که کیفیت ومضمون خاص فیلم در انتهای نمایش بی ربط نبودن آن را خیلی زود ثابت کرد.
برلین منفی تنها فیلم ضدآمریکایی این سالهای سینمای ایران است که دقیقا روی پای خودش ایستاده بود. تجربه خارج از مرز رامتین لوافی نمایش صریح و در عین حال «سینمایی» برجسته ای از ابعاد غیرانسانی تهاجم ده ساله آمریکا به عراق بود. چیزی که در همه این سالها با نمایش مستقیم و نمادگرایانه سریال ها و فیلم های دست چندم سفارشی تبدیل به آرزویی دور دست برای سینمای ایران شده بود.
برلین منفی به شدت از شعارگرایی های معمول ساخت این نوع فیلم ها پرهیز کرده بود و در عین حال به سبک معمول این سالهای سینماگران ایران در پرداختن به مضوع جنگ؛ انتخاب غیرعاقلانه بی طرفی در یک جنگ نابرابر، به شکل تحسین برانگیزی وفادار نمانده بود.
اگر تنها دستاورد برلین منفی هفت پرداختن فیلم به ژانر دست نخورده کودکان آسیب دیده جنگ دو کشور همسایه ایران باشد این فیلم برنده سه روز اول جشنواره است. ژانری که در سینما مستند ایرانی چند سالی است که پیگیری می شود و جای خالی آن در سینمای داستانی ایران به شدت مشهود بود.
در عین حال توهم دفاع فیلم از پناهندگی و شرایط زندگی در خارج از کشور با ایجاد یک داستان فرعی پناهندگی یک ایرانی در آلمان، نقشی که مصطفی زمانی آن را بازی می کرد و نمایشی واضح از مصائب و تبعات سخت پناهندگی ایرانی ها در خارج از کشور در میانه های فیلم رنگ باخت. تنها، خانواده عراقی پناهندگی گرفتند:" از جهنمی که آمریکا برای کشورشان ساخته بود"
زمزمه های تقابل نگاه این فیلم به مهاجرت ایرانی ها به خارج از کشور با مهمترین فیلم سال گذشته جشنواره؛ «جدایی نادر از سیمین» بلافاصله بعد از اتمام نمایش این فیلم در لابی سالن برج میلاد پیچید.
نشست پرسش و پاسخ فیلم هم اکنون در حال برگزاری است.
