به گزارش مشرق، کارشناس فوتبال در گفت‌وگو با ایسنا ابتدا درباره فهرست نفرات دعوت شده به تیم ملی از سوی کارلوس کی‌روش بیان کرد: هیچ فهرستی نمی‌تواند همه را راضی کند. گاهی احساس می‌کنیم که بعضی‌ها بی‌مورد دعوت شده‌اند و جای بعضی‌ها خالی است. این مسایل همیشه در تمام دوران‌ها مورد مناقشه بوده است. در حال حاضر هم باید پذیرفت که انتخاب بازیکنان بر عهده سرمربی است و باید به نظرش احترام گذاشت.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که وظیفه مربیان و کارشناسان در مقطع کنونی تیم ملی چیست، توضیح داد: طبیعی است که باید از تیم ملی حمایت کرد و این یک اصل غیر قابل اجتناب است. اما مسایلی ایجاد می‌شود که ما را در این کار مردد می‌کند. مصاحبه ها و عملکردها باعث شده این سوال به وجود آید که آیا وظیفه جامعه فوتبال تنها حمایت است؟ اگر نقد کند با هجمه مواجه می‌شود؟ آیا همواره باید "به به" و "چه چه" گفت؟ اگر نقدی وجود داشته باشد باید از آن گذشت؟ به اعتقادم یک نقد منصفانه، حمایت از تیم ملی است، من تعجب می‌کنم که کی‌روش چرا با وجود جهانی بودن، نقدها را بر نمی‌تابد.
کارشناس فوتبال ادامه داد: در شرایط کنونی نمی‌دانم باید ناظر باشیم یا حامی؟ بی‌تفاوت باشیم یا متعصب؟ اصلا چگونه می‌توان حمایت کرد؟ تنها حمایت با کلام باید باشد؟ این یک سوال بزرگی است که "ما باید چه نوع حمایتی کنیم". یک بخشی از این موضوع به مدیریت فدراسیون و فراهم کردن امکانات و خواسته‌های کی‌روش مربوط می‌شود و بخشی هم به خانواده فوتبال، مربیان، کارشناسان و اصحاب رسانه بر می‌گردد که از طرف همه این‌ها حمایت صورت گرفته و به تیم ملی نیرو داده شده است.
حاج رضایی همچنین با اشاره به این که کی‌روش در فوتبال مدرن بزرگ شده است، تصریح کرد: کی‌روش می‌داند که نفرات را 48 ساعت قبل از مسابقه دعوت می‌کنند، اما او دو، سه هفته قبل از یک بازی این کار را انجام می‌دهد. بخشی از این مساله به ساختار و بافت نامسنجم فوتبال بیمار ایران مربوط می‌شود. کی‌روش در طول مدتی که در ایران بوده، دو کار انجام داده که این دو کار، کدهایی هستند که نشان می‌دهد او لیگ ایران را قبول ندارد. اولین کارش این است که دو، سه هفته قبل از بازی تیم ملی، لیگ را تعطیل می‌کند تا بتواند تیمش را به هارمونی و هماهنگی برساند. این در حالی است که 48 ساعت قبل از بازی باید این کار را بکند. این یعنی در باشگاه‌ها کار درستی صورت نمی گیرد. دومین کار کی‌روش این است که به دنبال بازیکنان مهاجر و دو رگه ایرانی رفته تا آنها را به تیم ملی اضافه کند. نتیجه می گیریم که او معتقد است لیگ ایران پویا و مولد نیست. پس به کشورهای خارجی و مخصوصا اروپایی می‌رود تا بازیکنان با کیفیت را بیاورد.
این کارشناس فوتبال همچنین معتقد است که فوتبال ایران برنامه‌ریزی بلند مدت ندارد و تنها به موفقیت‌های موقتی دل بسته است. حاج رضایی در این باره به ایسنا گفت: یک ایده‌آل برای ما ایرانی‌ها شکل گرفته و فکر می‌کنیم اگر به جام جهانی برسیم، فوتبالمان پیشرفته است. تمام نیرویمان را هم می‌گذاریم تا به جام جهانی برسیم، اما این موفقیت نیست. ما در راه موفقیت پایدار تلاش نکرده ایم پس به هدفمان نمی‌رسیم، اما موفقیت‌های موقتی خواهیم داشت. به عنوان مثال بعضی وقت‌ها یک حرکت ملی ایجاد می‌شود و ما پیروز می‌شویم. مثل بازی با کره جنوبی. اما تا می‌آییم این موفقیت را مزه مزه کنیم، واقعیت در بازی با ازبکستان بروز می‌کند. جرقه موفقیت زده شده اما هیچ گاه شعله ور نمی‌شود تا استمرار داشته باشد. بخشی از این موضوع هم به مدیریت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری مربوط می‌شود و بخشی هم به سرمربی تیم ملی. سرمربی ای که در حال حاضر از بالا به فوتبال ایران نگاه می‌کند.
وی افزود: همین گفت و گوی چند روز قبل کی‌روش را نگاه کنید. او گفته که نمی‌توان بازی‌های لیگ ایران را تماشا کرد. پس از این صحبت هجمه‌های زیادی علیه او وارد شد که این قضیه را تعدیلش کردند. با این حال مردم که به وظیفه خود عمل کرده و فدراسیون هم امکانات می‌دهد. با این حال سوالم این است که چطور باید حمایت کنیم؟ اگر فوتبال ما در مسیر درستی قرار داشت، 48 ساعت برای یک مربی کافی بود. اما فوتبال ما درست نیست و از آن بهره‌برداری نمی‌شود. یک زمانی گفتند لیگ انگلیس بسیار پویاست، اما تیم ملی‌اش عملکرد مناسبی ندارد. سپس بر اساس آمارها مشخص شد که 39 درصد از بازیکنان شاغل در لیگ انگلیس، برای این کشور بوده و بقیه بازیکنان خارجی هستند. پس مربی تیم ملی انگلیس می توانست تنها از 39 درصد بازیکنان لیگ، تیم ملی را تشکیل دهد.
وی افزود: زمانی که هر 11 بازیکن آرسنال غیر انگلیسی بودند، به ونگر گفتند که چرا روح فوتبال انگلیس را کشتی؟ که او در جواب گفت: «اراده متجلی فوتبال انگلیس در تیم ملی‌اش دیده می‌شود نه تیم‌های باشگاهی». اکنون که فوتبال ما در سطح فوتبال انگلیس نیست و 99 درصد بازیکنان لیگمان هم ایرانی هستند. بنابراین این همه تعطیلات برای چیست؟ شما باید با یک تیم زندگی کنید تا بدانید نگه داشتن بازیکنان در شرایط ایده‌آل، چقدر سخت است. اگر مسابقه‌ای برگزار نشود، تایپیست فدراسیون هم بیکار است. در چنین شرایطی چگونه می‌توان ذهنیت بازیکنان را زنده نگه داشت؟ به اعتقادم تعطیلی برای لیگ سم است و ما نه 48 ساعت و نه 72 ساعت، بلکه سه هفته لیگ را تعطیل می‌کنیم.
حاج رضایی در ادامه در پاسخ به این پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر این که آیا تعطیلی بیش از حد لیگ به دلیل اختیارات زیاد کی‌روش و عدم اقتدار مسئولان سازمان لیگ است، بیان کرد: من به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ نزدیک نیستم و آنچه که می گویم بر اساس اطلاعاتی است که از طریق رسانه‌ها دریافت کرده‌ام، مدیریت در همه بخش‌ها مهم است و فوتبال هم از این قاعده مستثنی نیست. به اعتقادم یک مدیر توانمند است که یک بخش قوی را می‌سازد. مثلا شخصی به نام علی کاظمی که پیرمرد محترمی است، سالیان سال به فوتبال خدمت کرده است. بدون این که توقعی داشته باشد. فدراسیون هم به دلیل توانمندی‌اش، از او استفاده می‌کند. چنین افرادی می‌توانند کمک زیادی به فوتبال کنند، اما من چنین نیرویی برای اداره تیم ملی نمی‌بینم. این نگاهم، از دور بوده و بر گرفته از اطلاعات رسانه‌ای ام است. خیلی دوست داشتم خبرنگاران حتی برای یک روز با یک تیم زندگی کنند تا دشواری‌هایش را ببینند. من روی سکوی ورزشگاه و در جمع 100 هزار تماشاگر نشسته و بازی را داده‌ایم. همچنین روی صندلی کارشناس برنامه‌ها هم نشسته‌ام، اما تفاوت این دو صندلی از زمین تا آسمان است. روی صندلی کارشناسی صحبت می‌کنی و تضمینی هم برای حرف‌هایت نیست، اما تصمیم گیری روی نیمکت یک تیم واقعا دشوار است. ما مربیان را به جای تعامل در تقابل یکدیگر قرار داده‌ایم. این حرفم دفاع از مربی ایرانی نیست، اما بخشی از مشکلات به کی‌روش بر می‌گردد.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که وظیفه مربیان و کارشناسان در مقطع کنونی تیم ملی چیست، توضیح داد: طبیعی است که باید از تیم ملی حمایت کرد و این یک اصل غیر قابل اجتناب است. اما مسایلی ایجاد می‌شود که ما را در این کار مردد می‌کند. مصاحبه ها و عملکردها باعث شده این سوال به وجود آید که آیا وظیفه جامعه فوتبال تنها حمایت است؟ اگر نقد کند با هجمه مواجه می‌شود؟ آیا همواره باید "به به" و "چه چه" گفت؟ اگر نقدی وجود داشته باشد باید از آن گذشت؟ به اعتقادم یک نقد منصفانه، حمایت از تیم ملی است، من تعجب می‌کنم که کی‌روش چرا با وجود جهانی بودن، نقدها را بر نمی‌تابد.
کارشناس فوتبال ادامه داد: در شرایط کنونی نمی‌دانم باید ناظر باشیم یا حامی؟ بی‌تفاوت باشیم یا متعصب؟ اصلا چگونه می‌توان حمایت کرد؟ تنها حمایت با کلام باید باشد؟ این یک سوال بزرگی است که "ما باید چه نوع حمایتی کنیم". یک بخشی از این موضوع به مدیریت فدراسیون و فراهم کردن امکانات و خواسته‌های کی‌روش مربوط می‌شود و بخشی هم به خانواده فوتبال، مربیان، کارشناسان و اصحاب رسانه بر می‌گردد که از طرف همه این‌ها حمایت صورت گرفته و به تیم ملی نیرو داده شده است.
حاج رضایی همچنین با اشاره به این که کی‌روش در فوتبال مدرن بزرگ شده است، تصریح کرد: کی‌روش می‌داند که نفرات را 48 ساعت قبل از مسابقه دعوت می‌کنند، اما او دو، سه هفته قبل از یک بازی این کار را انجام می‌دهد. بخشی از این مساله به ساختار و بافت نامسنجم فوتبال بیمار ایران مربوط می‌شود. کی‌روش در طول مدتی که در ایران بوده، دو کار انجام داده که این دو کار، کدهایی هستند که نشان می‌دهد او لیگ ایران را قبول ندارد. اولین کارش این است که دو، سه هفته قبل از بازی تیم ملی، لیگ را تعطیل می‌کند تا بتواند تیمش را به هارمونی و هماهنگی برساند. این در حالی است که 48 ساعت قبل از بازی باید این کار را بکند. این یعنی در باشگاه‌ها کار درستی صورت نمی گیرد. دومین کار کی‌روش این است که به دنبال بازیکنان مهاجر و دو رگه ایرانی رفته تا آنها را به تیم ملی اضافه کند. نتیجه می گیریم که او معتقد است لیگ ایران پویا و مولد نیست. پس به کشورهای خارجی و مخصوصا اروپایی می‌رود تا بازیکنان با کیفیت را بیاورد.
این کارشناس فوتبال همچنین معتقد است که فوتبال ایران برنامه‌ریزی بلند مدت ندارد و تنها به موفقیت‌های موقتی دل بسته است. حاج رضایی در این باره به ایسنا گفت: یک ایده‌آل برای ما ایرانی‌ها شکل گرفته و فکر می‌کنیم اگر به جام جهانی برسیم، فوتبالمان پیشرفته است. تمام نیرویمان را هم می‌گذاریم تا به جام جهانی برسیم، اما این موفقیت نیست. ما در راه موفقیت پایدار تلاش نکرده ایم پس به هدفمان نمی‌رسیم، اما موفقیت‌های موقتی خواهیم داشت. به عنوان مثال بعضی وقت‌ها یک حرکت ملی ایجاد می‌شود و ما پیروز می‌شویم. مثل بازی با کره جنوبی. اما تا می‌آییم این موفقیت را مزه مزه کنیم، واقعیت در بازی با ازبکستان بروز می‌کند. جرقه موفقیت زده شده اما هیچ گاه شعله ور نمی‌شود تا استمرار داشته باشد. بخشی از این موضوع هم به مدیریت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری مربوط می‌شود و بخشی هم به سرمربی تیم ملی. سرمربی ای که در حال حاضر از بالا به فوتبال ایران نگاه می‌کند.
وی افزود: همین گفت و گوی چند روز قبل کی‌روش را نگاه کنید. او گفته که نمی‌توان بازی‌های لیگ ایران را تماشا کرد. پس از این صحبت هجمه‌های زیادی علیه او وارد شد که این قضیه را تعدیلش کردند. با این حال مردم که به وظیفه خود عمل کرده و فدراسیون هم امکانات می‌دهد. با این حال سوالم این است که چطور باید حمایت کنیم؟ اگر فوتبال ما در مسیر درستی قرار داشت، 48 ساعت برای یک مربی کافی بود. اما فوتبال ما درست نیست و از آن بهره‌برداری نمی‌شود. یک زمانی گفتند لیگ انگلیس بسیار پویاست، اما تیم ملی‌اش عملکرد مناسبی ندارد. سپس بر اساس آمارها مشخص شد که 39 درصد از بازیکنان شاغل در لیگ انگلیس، برای این کشور بوده و بقیه بازیکنان خارجی هستند. پس مربی تیم ملی انگلیس می توانست تنها از 39 درصد بازیکنان لیگ، تیم ملی را تشکیل دهد.
وی افزود: زمانی که هر 11 بازیکن آرسنال غیر انگلیسی بودند، به ونگر گفتند که چرا روح فوتبال انگلیس را کشتی؟ که او در جواب گفت: «اراده متجلی فوتبال انگلیس در تیم ملی‌اش دیده می‌شود نه تیم‌های باشگاهی». اکنون که فوتبال ما در سطح فوتبال انگلیس نیست و 99 درصد بازیکنان لیگمان هم ایرانی هستند. بنابراین این همه تعطیلات برای چیست؟ شما باید با یک تیم زندگی کنید تا بدانید نگه داشتن بازیکنان در شرایط ایده‌آل، چقدر سخت است. اگر مسابقه‌ای برگزار نشود، تایپیست فدراسیون هم بیکار است. در چنین شرایطی چگونه می‌توان ذهنیت بازیکنان را زنده نگه داشت؟ به اعتقادم تعطیلی برای لیگ سم است و ما نه 48 ساعت و نه 72 ساعت، بلکه سه هفته لیگ را تعطیل می‌کنیم.
حاج رضایی در ادامه در پاسخ به این پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر این که آیا تعطیلی بیش از حد لیگ به دلیل اختیارات زیاد کی‌روش و عدم اقتدار مسئولان سازمان لیگ است، بیان کرد: من به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ نزدیک نیستم و آنچه که می گویم بر اساس اطلاعاتی است که از طریق رسانه‌ها دریافت کرده‌ام، مدیریت در همه بخش‌ها مهم است و فوتبال هم از این قاعده مستثنی نیست. به اعتقادم یک مدیر توانمند است که یک بخش قوی را می‌سازد. مثلا شخصی به نام علی کاظمی که پیرمرد محترمی است، سالیان سال به فوتبال خدمت کرده است. بدون این که توقعی داشته باشد. فدراسیون هم به دلیل توانمندی‌اش، از او استفاده می‌کند. چنین افرادی می‌توانند کمک زیادی به فوتبال کنند، اما من چنین نیرویی برای اداره تیم ملی نمی‌بینم. این نگاهم، از دور بوده و بر گرفته از اطلاعات رسانه‌ای ام است. خیلی دوست داشتم خبرنگاران حتی برای یک روز با یک تیم زندگی کنند تا دشواری‌هایش را ببینند. من روی سکوی ورزشگاه و در جمع 100 هزار تماشاگر نشسته و بازی را داده‌ایم. همچنین روی صندلی کارشناس برنامه‌ها هم نشسته‌ام، اما تفاوت این دو صندلی از زمین تا آسمان است. روی صندلی کارشناسی صحبت می‌کنی و تضمینی هم برای حرف‌هایت نیست، اما تصمیم گیری روی نیمکت یک تیم واقعا دشوار است. ما مربیان را به جای تعامل در تقابل یکدیگر قرار داده‌ایم. این حرفم دفاع از مربی ایرانی نیست، اما بخشی از مشکلات به کی‌روش بر می‌گردد.
