به گزارش مشرق، در شرایطی که رسانه ها در تلاشند از حساسیت دربی های پایتخت
کاسته شود و این بازی و حاشیه هایش مانند سالهای قبل به جنجال کشیده
نشود، مسئولان دو باشگاه با اقدامات عجیب خود به حساسیت های این بازی دامن
می زنند.
روز گذشته محمد رویانیان مدیرعامل پرسپولیس در جمع خبرنگاران اظهاراتی را بیان کرد که تعجب برانگیز و تا حدی کودکانه بود.
رویانیان گفت: آقای فتح الله زاده اول به شما عرض می‌کنم بهتر است به جای اینکه در مورد ما صحبت کنید به دنبال این باشید که حداقل یک گل به ملوان می زدید. ما 10 نفره سه گل را در ده دقیقه به استقلال زدیم و این رکورد را بعید می‌دانم حالا حالاها ثبت کنید.
مدیرعامل پرسپولیس در پاسخ به این سوال که رئیس دپارتمان داوری اعلام کرده خطا روی حقیقی پنالتی نبوده و خطای خود این بازیکن بوده، گفت: از عسگری شکایت می‌کنم. اصلا ایشان به چه حقی داوری را انتخاب کرده که سی میلیون با او مشکل دارند؟ چرا داوری گذاشته‌اید که پرسپولیسی‌ها به او حساس‌اند و او نیز با پرسپولیسی ها مشکل دارد؟ آیا گذاشتن یک داور بی‌طرف سخت است؟ تصمیم شما ضد امنیتی بود!
وی در پاسخ به این سوال که مثل اینکه قهرمانی در لیگ برتر را می‌خواهند به استقلال بدهند و جام حذفی را به پرسپولیس، گفت: من از این ماجراها خبری ندارم اصلا بهتر است دو جام را به استقلال بدهند تا خیال آقای فتح الله زاده راحت شود، چرا خودتان را اذیت می‌کنید.
نخستین بار نیست که سردار رویانیان محیط فوتبال را با پادگان اشتباه می گیرد و همه را تهدید به شکایت می کند. اوضاع وقتی اسف بار تر می شود که استقلالی ها هم واکنشی غیر منطقی به این مصاحبه انجام دهند؛ اتفاقی که در فوتبال غیرحرفه ای ایران می شد آن را پیش بینی کرد.
سایت باشگاه استقلال در پاسخ به اظهارات رویانیان یادداشتی به قلم مدیر روابط عمومی باشگاه منتشر کرد تا بفهمیم می توان سایت باشگاه را با یک وبلاگ شخصی اشتباه گرفت.
در این یادداشت آمده است: "شرایط پرسپولیس شرایط بدی شده است، آنها قریب به دو سال است که دو رقمی و در آستانه سقوط به دسته‌اول هستند و زیر بار توقع درست هواداران‌شان کمر خم کردهاند. از این منظر که به ماجرا نگاه کنید باید به تیم رقیب حق بدهید که سعی کنند نتایج کسب نکرده در زمین فوتبال را در صفحات رسانه‌ها به دست بیاورند. در واقع آنها حملات گسترده، وسیع و دامنه‌داری را در صفحات روزنامه‌ها و در دنیای رسانه‌های تصویری و دیجیتال آغاز کردهاند که البته ناشی از فشار روانی شدیدی است که روی شانه‌های خود احساس می‌کنند!
این همان نکته‌ای است که استقلال نسبت به آن بی‌توجه است و به آن تقریبا نیازی ندارد چرا که هوادار استقلال اگر در مجموع به طور کامل و صددرصد از باشگاه متبوع‌شان راضی نباشند، رضایتمندی نسبی، نسبت به تیمی که طی سالهای اخیر همیشه در کورس قهرمانی بوده و قهرمان هم شده و همین حالا هم صدرنشین لیگ ایران است، دارند (البته ما به جای مردم نظر نمی‌دهیم اما احتمالا چنین است) به این ترتیب بازیکنان و مربیان استقلال لزومی نمی‌بینند که برای صحبت با دوربین‌ها و رسانه‌های نوشتاری در صفی طولانی بایستند و زنبیل بگذارند تا نوبت‌شان شود در مورد یک پنالتی که به دلیل تعدد نظرهای کارشناسان مختلف هرگز به اثبات نخواهد رسید (و اگر هم به اثبات برسد و همین حالا هم دستور بدهند یک پنالتی پرسپولیسی‌ها به سیدمهدی رحمتی بزنند بازهم معلوم نیست که گل بشود!) مصاحبه کنند!
امیراردشیر قلعه‌نویی که تا دیروز به جسارت و شهامت مشهور بود در عرض یک شب توسط برخی محتاط معرفی شد. اینکه چرا چنین شده جای بسی تامل دارد چرا که اولا استقلال هجومی‌ترین ترکیب خودش را به میدان فرستاده بود ثانیا معلوم و مشخص بود که پرسپولیس با رتبه دورقمی‌اش و اینکه چیزی برای از دست دادن نداشت انگیزه بیشتری نسبت به استقلال دارد و فریادهای امیراردشیر هم نمی‌توانست در مقایسه با آن فشار ته جدولی پرسپولیسی، استقلال را بی‌مهاباتر از حریف کند.
اینبار برای پرسپولیس فرصت بود و برای استقلال صدرنشین تهدید محسوب می‌شد. آنها نتوانستند از فرصت استفاده کنند و حالا دوباره تهدید به سقوط شده‌اند و استقلال هم تهدید را از بین برد و به فرصتی برای ادامه صدارت تبدیلش کرد. اگر استقلال احساساتی می‌شد و بدون گروی لازم حمله می‌کرد و به حسب قوانین نانوشته فوتبال به انگیزه تیمی که در حال فرار از ته جدول است می‌باخت نه تنها به حریفش فرصت داده بود بلکه خودش هم تهدید شده بود.
این همه در حالی است که مهمترین و خطرناک‌ترین موقعیت بازی فیزیکی دو تیم را فرهاد مجیدی از استقلال به دست آورد که می‌توانست حکم تیر آخر باشد برای پرسپولیس اما شدت فشارهای وارده آنقدر نسبت به سرخ ها بالا بوده که اینها را نمی‌بینند و احتمالا از اینکه آنها هم با یک شوت و یک کرنر موقعیت‌هایی نصفه و نیمه به دست آورده‌اند کاملا شگفت‌زده و مسرور شده‌اند و در همان صف مصاحبه‌ها به این موقعیت‌ها اشاره و آن را سندی می‌کنند برای خودشان. نه، استقلال فنی‌تر، منطقی‌تر، دقیق‌تر و عاقلانه‌تر رفتار کرد در مجموع و اسیر احساسات نشد!"
کنش و واکنش های کودکانه سرخابی ها - که یکی ادبیات نظامی دارد و دیگری نگاه هواداری و افسوس که هیچکدام فوتبالی نیست- به خوبی وضعیت حاکم بر فوتبال ایران را توصیف می کند. فوتبالی که زمانی در آسیا آقایی می کرد و حالا تیم های درجه 3 آسیا هم برابرش با نیت پیروزی قرار می گیرند و پر بیراه نیست اگر بگوییم با چنین وضعیتی باید به همان عنوان بهترین فدراسیون دل خوش کنیم و قهرمانی دیگر تیم ها در مسابقات مختلف باشگاهی و ملی را شاهد باشیم.
منبع: نامه
روز گذشته محمد رویانیان مدیرعامل پرسپولیس در جمع خبرنگاران اظهاراتی را بیان کرد که تعجب برانگیز و تا حدی کودکانه بود.
رویانیان گفت: آقای فتح الله زاده اول به شما عرض می‌کنم بهتر است به جای اینکه در مورد ما صحبت کنید به دنبال این باشید که حداقل یک گل به ملوان می زدید. ما 10 نفره سه گل را در ده دقیقه به استقلال زدیم و این رکورد را بعید می‌دانم حالا حالاها ثبت کنید.
مدیرعامل پرسپولیس در پاسخ به این سوال که رئیس دپارتمان داوری اعلام کرده خطا روی حقیقی پنالتی نبوده و خطای خود این بازیکن بوده، گفت: از عسگری شکایت می‌کنم. اصلا ایشان به چه حقی داوری را انتخاب کرده که سی میلیون با او مشکل دارند؟ چرا داوری گذاشته‌اید که پرسپولیسی‌ها به او حساس‌اند و او نیز با پرسپولیسی ها مشکل دارد؟ آیا گذاشتن یک داور بی‌طرف سخت است؟ تصمیم شما ضد امنیتی بود!
وی در پاسخ به این سوال که مثل اینکه قهرمانی در لیگ برتر را می‌خواهند به استقلال بدهند و جام حذفی را به پرسپولیس، گفت: من از این ماجراها خبری ندارم اصلا بهتر است دو جام را به استقلال بدهند تا خیال آقای فتح الله زاده راحت شود، چرا خودتان را اذیت می‌کنید.
نخستین بار نیست که سردار رویانیان محیط فوتبال را با پادگان اشتباه می گیرد و همه را تهدید به شکایت می کند. اوضاع وقتی اسف بار تر می شود که استقلالی ها هم واکنشی غیر منطقی به این مصاحبه انجام دهند؛ اتفاقی که در فوتبال غیرحرفه ای ایران می شد آن را پیش بینی کرد.
سایت باشگاه استقلال در پاسخ به اظهارات رویانیان یادداشتی به قلم مدیر روابط عمومی باشگاه منتشر کرد تا بفهمیم می توان سایت باشگاه را با یک وبلاگ شخصی اشتباه گرفت.
در این یادداشت آمده است: "شرایط پرسپولیس شرایط بدی شده است، آنها قریب به دو سال است که دو رقمی و در آستانه سقوط به دسته‌اول هستند و زیر بار توقع درست هواداران‌شان کمر خم کردهاند. از این منظر که به ماجرا نگاه کنید باید به تیم رقیب حق بدهید که سعی کنند نتایج کسب نکرده در زمین فوتبال را در صفحات رسانه‌ها به دست بیاورند. در واقع آنها حملات گسترده، وسیع و دامنه‌داری را در صفحات روزنامه‌ها و در دنیای رسانه‌های تصویری و دیجیتال آغاز کردهاند که البته ناشی از فشار روانی شدیدی است که روی شانه‌های خود احساس می‌کنند!
این همان نکته‌ای است که استقلال نسبت به آن بی‌توجه است و به آن تقریبا نیازی ندارد چرا که هوادار استقلال اگر در مجموع به طور کامل و صددرصد از باشگاه متبوع‌شان راضی نباشند، رضایتمندی نسبی، نسبت به تیمی که طی سالهای اخیر همیشه در کورس قهرمانی بوده و قهرمان هم شده و همین حالا هم صدرنشین لیگ ایران است، دارند (البته ما به جای مردم نظر نمی‌دهیم اما احتمالا چنین است) به این ترتیب بازیکنان و مربیان استقلال لزومی نمی‌بینند که برای صحبت با دوربین‌ها و رسانه‌های نوشتاری در صفی طولانی بایستند و زنبیل بگذارند تا نوبت‌شان شود در مورد یک پنالتی که به دلیل تعدد نظرهای کارشناسان مختلف هرگز به اثبات نخواهد رسید (و اگر هم به اثبات برسد و همین حالا هم دستور بدهند یک پنالتی پرسپولیسی‌ها به سیدمهدی رحمتی بزنند بازهم معلوم نیست که گل بشود!) مصاحبه کنند!
امیراردشیر قلعه‌نویی که تا دیروز به جسارت و شهامت مشهور بود در عرض یک شب توسط برخی محتاط معرفی شد. اینکه چرا چنین شده جای بسی تامل دارد چرا که اولا استقلال هجومی‌ترین ترکیب خودش را به میدان فرستاده بود ثانیا معلوم و مشخص بود که پرسپولیس با رتبه دورقمی‌اش و اینکه چیزی برای از دست دادن نداشت انگیزه بیشتری نسبت به استقلال دارد و فریادهای امیراردشیر هم نمی‌توانست در مقایسه با آن فشار ته جدولی پرسپولیسی، استقلال را بی‌مهاباتر از حریف کند.
اینبار برای پرسپولیس فرصت بود و برای استقلال صدرنشین تهدید محسوب می‌شد. آنها نتوانستند از فرصت استفاده کنند و حالا دوباره تهدید به سقوط شده‌اند و استقلال هم تهدید را از بین برد و به فرصتی برای ادامه صدارت تبدیلش کرد. اگر استقلال احساساتی می‌شد و بدون گروی لازم حمله می‌کرد و به حسب قوانین نانوشته فوتبال به انگیزه تیمی که در حال فرار از ته جدول است می‌باخت نه تنها به حریفش فرصت داده بود بلکه خودش هم تهدید شده بود.
این همه در حالی است که مهمترین و خطرناک‌ترین موقعیت بازی فیزیکی دو تیم را فرهاد مجیدی از استقلال به دست آورد که می‌توانست حکم تیر آخر باشد برای پرسپولیس اما شدت فشارهای وارده آنقدر نسبت به سرخ ها بالا بوده که اینها را نمی‌بینند و احتمالا از اینکه آنها هم با یک شوت و یک کرنر موقعیت‌هایی نصفه و نیمه به دست آورده‌اند کاملا شگفت‌زده و مسرور شده‌اند و در همان صف مصاحبه‌ها به این موقعیت‌ها اشاره و آن را سندی می‌کنند برای خودشان. نه، استقلال فنی‌تر، منطقی‌تر، دقیق‌تر و عاقلانه‌تر رفتار کرد در مجموع و اسیر احساسات نشد!"
کنش و واکنش های کودکانه سرخابی ها - که یکی ادبیات نظامی دارد و دیگری نگاه هواداری و افسوس که هیچکدام فوتبالی نیست- به خوبی وضعیت حاکم بر فوتبال ایران را توصیف می کند. فوتبالی که زمانی در آسیا آقایی می کرد و حالا تیم های درجه 3 آسیا هم برابرش با نیت پیروزی قرار می گیرند و پر بیراه نیست اگر بگوییم با چنین وضعیتی باید به همان عنوان بهترین فدراسیون دل خوش کنیم و قهرمانی دیگر تیم ها در مسابقات مختلف باشگاهی و ملی را شاهد باشیم.
منبع: نامه
