به گزارش مشرق به نقل از مهر، این آزمایش در مراحل ابتدایی است و تنها چند بیمار مبتلا به مراحل اولیه آلزایمر تحت کاشت این ایمپلنت در تعداد انگشت شماری از بیمارستانها قرار می گیرند.

هنوز هیچ کس نمی داند آیا این ایمپلنت کمکی به بیمار می کند یا خیر و اگر کارا باشد تا چه زمان تاثیرش حفظ می شود.

"کتی استنفورد"، اهل اوهایو، یکی از بیمارانی است که دچار مراحل اولیه آلزایمر شده است. او هنوز زندگی مستقلی دارد اما وضعیتش رو به زوال است و بدنش دیگر به داروها جواب نمی دهد. وی از جمله نخستین افرادی است که برای این آزمایش داوطلب شد.

پزشکان دانشگاه دولتی اوهایو امیدوارند تحریک الکتریکی مداوم مدارهای مغزی که در حافظه و تفکر نقش دارند بتواند این شبکه های عصبی را به مدت طولانی تری فعال نگه دارد، این کار به نوعی دور زدن برخی آسیب های ناشی از زوال عقل است.

استنفورد چند ماه پیش تحت جراحی پنج ساعته کاشت این ایمپلنت قرار گرفت. او اکنون می گوید احساس خوبی دارد ولی گاهی سوزن سوزن می شود و علت آن را الکترودهایی می داند که مغزش کار گذشته اند.

یک ژنراتور که با باتری کار می کند و در نزدیکی ترقوه اش قرار دارد، شوک های ریزی را از طریق گردن به مغز او فرستد.

هنوز برای قضاوت در مورد وضعیت استنفورد خیلی زود است و دانشمندان قصد دارند او را طی دو سال آینده تحت نظر بگیرند.

دکتر داگلاس شایر استاد علوم اعصاب دانشگاه اوهایو گفت: این راهبرد جدید تحریک عمیق مغزی نام دارد. در حالی که این شیوه نمی تواند ریشه اصلی بروز آلزایمر را از بین ببرد اما ممکن است به عملکرد مغزی بهتری این بیماران کمک کند.

تکانهای مداوم و آرام، سلولهای عصبی را فعال می کند و البته می تواند عوارض جانبی کمی نیز داشته باشد. دانشمندان همچنین در حال بررسی آن هستند که آیا تحریک دیگر بخش های مغز می تواند به درمان افسردگی و یا سرکوب اشتها در افراد چاق منجر شود یا خیر.