به گزارش مشرق به نقل از مهر، نیاز به دستگاه‌های اندازه‌گیری قابل حمل در بدن با حساسیت بالا که قادر به اندازه‌گیری غلظت‌های اندک مواد در حجم‌های بسیار کوچک باشد، انگیزه مهمی در تغییر اندازه الکترودها از ماکرو به میکرو بوده و مزایای استفاده از میکرو الکترودها در مقایسه با ماکرو الکترودها افزایش سرعت انتقال جرم بوده است.
این اثرات در گذار از میکروالکترودها به نانوالکترودها برجسته‌تر خواهد شد. نانوالکترودها قادر به تولید یک جریان کوچک هستند که تشخیص آن با دستگاه‌های الکتروشیمیایی معمولی دشوار است.
ساخت نانوالکتردها عمدتا براساس روش‌های توسعه یافته با استفاده از صنعت نیمه هادی با کمک فناوری فیلم نازک صورت می‌گیرد. انتخاب مواد الکترود برای ساخت آرایه نانوالکترودها به طور کلی تعیین کننده خواص سنجشی دستگاه است. نانوالیاف کربن و نانولوله‌ها با استفاده از ابزار لیتوگرافی پرتو الکترونی الگودار، نتایج امیدوار کننده‌ای برای تحقق کوچک کردن بیوحسگرهای نانوالکترودی نشان داده‌اند.
این مواد موجب بهبود حساسیت در بیوحسگرهای الکتروشیمیایی شدند و به دلیل فعالیت ذاتی الکتروکاتالیستی این الکترودها و تقویت سیگنال‌های الکتروشیمیایی می‌توان به عنوان بیوحسگرهای آنزیمی استفاده کرد.
در این راستا پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف با استفاده از نانو الیاف کربنی و نانو لوله های بیوحسگرهایی با کارایی بالا عرضه کردند.
این بیوحسگر با عنوان بیوحسگر "گلوتامات" تولید شده. گلوتامات که یک اسید آمینه مهم در متابولیسم‌های حیاتی است به عنوان یک انتقال دهنده عصبی تحریک در سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کند و این بیوحسگر در این زمینه به کار برده می‌شود.
محققان دانشگاه صنعتی شریف با استفاده از نانولوله‌های کربنی بیوحسگری برای حرکت در سیستم عصبی عرضه کردند.
