به گزارش مشرق به نقل از مهر، پیامبر اکرم اسلام (ص) می‏‌فرماید: «کسی که همسری بر می‎گزیند باید بزرگش بدارد». در حقیقت احترام نسبت به همسر او را در روابط خود با شوی خویش موفق می‎گرداند و هرگاه مردی به همسر خود احترام بگذارد پیوند میان آنها پیوند محبت و دوستی خواهد بود. این جزء نهاد زن است که می‎خواهد از سوی همسر خود مورد حمایت باشد و اگر شوهرش به او فهماند که دوستش دارد و برای او احترام قائل است او نیز به سهم خود خواهد کوشید به همسرش احترام بگذارد تا بدین ترتیب حمایت او را پاس داشته باشد.

این خطاست که برخی از مردها همسر خود را تنها وسیله کامجویی بداند یا او را خدمتگزار به شمار آورد و سخن گفتنش با او به شیوه دستور دادن باشد باید کوشید در همه مسائلی که برای شما و همسرتان مهم است با او به رایزنی بپردازید و اگر مخالفتی هم بود همراه با احترام باشد، زیرا مشورت شما با او احترامی است به اندیشه او و گویی با این کار خود موقعیتی را برای او در نظر گرفته‏اید که می‎توانید روی آن حساب کنید.

مشورت انسان با همسرش موجب می‎شود که رفته رفته او به یک انسان اندیشمند، دانا و مدبر تبدیل شود. از همین جهت است که مرد باید دوست همسر خود باشد نه فقط شوی او چنانکه همسر نیز باید بکوشد دوست شوی خود باشد و در غیر این‏صورت هریک از دوطرف در رابطه با طرف دیگر، خود را در بن بست خواهد یافت و پیوند آن دو به پیوندی مکانیکی و بیولوژیک تبدیل خواهد شد که ادامه‏ای نخواهد داشت.

نباید کلمات گزنده و برخاسته از بی احترامی بر روابط زناشویی حاکم شود زیرا چنین چیزی از یک قانون ناشی می‎شود که عبارت است از نبودن دوستی میان زن و شوهر. خداوند می‎فرماید:« و میان شما دوستی و مهربانی نهاد». (سوره روم آیه 20)

افشاندن محبت و دوستی در فضای خانواده هم مسئولیت زن است و هم مسئولیت شوهر و نباید منتظر بمانند محبت از آسمان برای آن دو نازل شود.


همدیگر را صادقانه تحسین و تمجید کنید

وظیفه مرد در برابر زن و وظیفه زن در برابر مرد آن است که صادقانه از یکدیگر تمجید کنند و به یکدیگر اعتماد به نفس دهند. تلاش زن برای همسرش است و به هر کاری که می‎پردازد خواه اموری که در رابطه با شوهر است یا پوشیدن لباس و زینت آلات همگی برای شوهر است و اگر شوهری از این امور قدردانی کند در حقیقت از اموری قدردانی کرده که در مرحله اول برای خود او صورت پذیرفته است. پس چرا نباید از او تمجید کند و او را صادقانه تحسین کند.

همسر انسان اگر کار شایسته‏ای انجام داد شوهر باید خود را موظف بداند که از وی قدردانی به عمل آورد. مرد با خودداری از تمجید کانون خانوادگی را متلاشی می‎کند در حالی که قدردانی سلاحی است که مرد با آن می‎تواند همسر خود را به هر جهتی که می‎خواهد سوق دهد و با نادیده گرفتن بدی‎ها و ترک سرزنش و تشویق به کارهای خوب می‎تواند علاقه به کارهای خوب و پرداختن به اعمال شایسته را در او رشد دهد. زن بر حسب حساسیت خود تشویق را دریافت می‎کند و آن را به دست فراموشی نمی‏سپارد و می‎کوشد کارهایی انجام دهد که مستحق تمجید بیشتر باشد.

بنابراین باید آموخت که چگونه به مناسبت‏های مختلف صادقانه قدردانی کرد. زن وظیفه ندارد کارهایی از قبیل نظافت منزل و آشپزی را انجام دهد ولی با این وجود بدون هیچ بهایی این امور را به انجام می‎رساند پس چرا نباید قدر او را دانست. تمجید و تشویق زن از شوهر او را به یک قهرمان تبدیل می‎کند تا آنجا که گفته شده در ورای هر مرد بزرگی زن او قرار دارد چنانکه در ورای هر مرد شکست‏خورده‏ای نیز همسر او دیده می‎شود.

امام زین العابدین(ع) می‏فرماید: حق زن تو بر آن است که بدانی خداوند عزوجل او را موجب انس و آرامش تو قرار داده است.(بحارالانوار ج71 ص 5). پس زن نعمتی خدایی است و بر توست که او را گرامی بداری و با او مهربانی کنی.


دوری از انتقادات گزنده

بسیاری از اوقات انتقاد گزنده موجب بروز عدم هماهنگی همیشگی میان زن و شوهر می‏شود و اگر می‎خواهیم خانه ما مرکز آرامش و راحتی باشد و بوی خوش محبت و تشویق و اخلاص به مشام برسد زن و شوهر باید از انتقاد گزنده از یکدیگر خودداری کنند و پسندیده نیست که زن و شوهر همیشه در مقابل اشتباهات یکدیگر خود را به کوری بزنند بلکه پسندیده است که اشتباهات خود را بزرگ نکنند و پیوسته از انتقادهای گزنده دوری کنند و به خشونت توسل نجویند.

امام صادق (ع) می‏فرماید: مرد در رابطه با زن ناگزیر از سه امر است: 1- موافقت: در زندگی نخواهید توانست با زور قلبی را جذب خود کنید بلکه با همراهی قلب همسر خود را جلب می‎کنید چنانکه مخالفت، مخالفت به دنبال دارد و این همان سنت الهی در میان انسان‏هاست؛ 2- خوش اخلاقی همسر و دلجویی از او با خوشرویی؛ 3- تنگ نگرفتن بر همسر: مرد هرچه می‎تواند باید در خوراک و پوشاک و نظایر آن بر همسر خود تنگ نگیرد زیرا در روابط خود با همسر گریزی جز این ندارد. این وظیفه شوهر است در برابر زن، ولی وظیفه زن در برابر شوهر چگونه است؟ پیامبر اکرم(ص) می‎فرماید: هر زنی که با شوهر خود مهربانی نکند و او را به کارهایی که از استطاعتش خارج است و تاب تحمل آن را ندارد وادار سازد هیچ حسنه‏ای از او پذیرفته نمی‏شود و خداوند با خشم ملاقاتش می‎کند.

زن و شوهر دو موجود متفاوت هستند و هر یک باید بگذارند شریک زندگی بنابر طبیعت خود رفتار کند و تفاوت‎های فردی و جنسیتی یکدیگر را متوجه باشند برای مثال: بعضی از مردها با خواندن کتاب یا روزنامه و .... احساس آرامش می‏کنند و برخی از زنان به غذا یا لباس و... خاصی علاقه دارند و نباید به یکدیگر معترض باشند تحت هیچ شرایطی یکدیگر را نباید تنها بگذارند و همیشه و در همه جا پشتیبان یکدیگر باید باشند و از امور پیش پا افتاده و بی اهمیت باید خودداری کنند.

به علائق و سلایق یکدیگر باید احترام بگذارند به نیازهای جنسی، روانی و عاطفی یکدیگر باید آگاهی داشته و ربطه هردو نباید صرفاً مکانیکی باشد که سرانجام به تنفر و کینه و جدایی بینجامد بلکه روابط باید بر اساس عشق و محبت و فداکاری و شناخت روحیات دو طرف باشد و درواقع باید زن و شوهر یک تن واحد باشند که این پیوند و دوستی هیچ‏گاه گسستنی نیست.