به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، در حالی که وضعیت اقتصادی امسال سینما و فروش فیلم‌های اکران شده در وضعیت نامناسبی به سر می‌برد فیلم «من مادر هستم» در آستانه میلیاردی شدن است.
«من مادر هستم» داستان پرماجرای سینمای ایران در این هفته‌هاست. یک روز قبل از شروع نمایش عمومی فیلم و در حالی من مادر هستم هنوز اکران فیلم شروع نشده بود گروه «انصار حزب الله» با صدور بیانیه‌ای انتقادات تندی را روانه فیلم کرد و وعده داد که 48ساعت به وزارت ارشاد مهلت خواهد‌داد تا فیلم را از پرده‌های سینما پایین بکشند و در غیر این صورت در جلوی درب وزارت ارشاد تحصن خواهند کرد.
طبیعتا برای فیلم جز تغییر جزیی در اواخر فیلم اتفاقی نیفتاد و انصار حزب الله هم بیانیه دوم را صادر کرد. بیانیه‌ای که در آن از آغاز تحصن انصار حزب الله از صبح روز شنبه جلوی وزارت ارشاد خبر می‌داد. تحصنی که به یک تجمع 4 ساعته منتهی شد و هیاهوها و جنجال های فراوانی را پیرامون فیلم به راه انداخت. برآوردها این شد که این مدل اعتراض بهترین تبلیغ برای فیلم فریدون جیرانی شد.
و امروز فیلم همچنان در پرده سینماهای کشور حتی بدون ثانیه‌ای حذف و اصلاح در حال اکران است. در حالی که فروش آن بعد از 20 روز اکران به 832 میلیون تومان رسیده است. رقمی که معنایی جز تماشای فیلم توسط افراد بیشتری از میانگین متوسط تماشای فیلم در این روزها ندارد.
و به همین ترتیب اعتماد به نفس فروش «فرامتن» من مادر هستم 6 فیلمساز تحریمی حوزه هنری را به نوشتن نامه‌ای به حوزه هنری وادار کرد: نامه‌ای که در آن به رئیس حوزه هنری پیشنهاد مذاکره مستقیم داده شده بود و در آن در کمال تعجب با اشاره به فروش بالای فیلم‌های تحریمی گفته شده بود که حوزه هنری فقط سینماهای خودش را از این فروش محروم کرده است.اتفاقی که هرگر نیفتاده بود : « بی خود و بی جهت » با فروش 377 میلیون بدون جنجال و هیاهوهای اطراف بعد از 20 روز فروش حتی به نصف فروش «من مادر هستم» هم نرسیده است. فیلمی که تهیه‌کننده آن «عبدالرضا کاهانی» رقم هزینه تولید فیلمش را هم هرگز اعلام نکرده است.
در عین حال نباید ایستادگی حوزه هنری را بر سر ارزش ها نادیده گرفت و سینماگران ما باید سریعتر خود را با مردم، انقلاب و نظام وفق دهند و نگاه خارج پسند خود را به تسلیم در برابر نظرات مردم و خانواده های مومن اصلاح کنند.در این جهت حوزه هنری را باید مورد تقدیر قرار داد.
حالا شاید بهتر بتوان درک کرد که چرا در همه نشست‌های پرتعداد انتقادی به من مادر هستم عوامل حاضر می‌شدند و به هیچ مصاحبه ای دست رد نمی زندند و چرا جیرانی شخصا جلوی سینما می‌آمد و با مخالفین فیلمش بحث می‌کرد. شاید پیام نامه‌نگاری کارگردان‌ها این باشد که آن‌ها هم به کمی جنجال علاقه‌مند هستند.
«من مادر هستم» داستان پرماجرای سینمای ایران در این هفته‌هاست. یک روز قبل از شروع نمایش عمومی فیلم و در حالی من مادر هستم هنوز اکران فیلم شروع نشده بود گروه «انصار حزب الله» با صدور بیانیه‌ای انتقادات تندی را روانه فیلم کرد و وعده داد که 48ساعت به وزارت ارشاد مهلت خواهد‌داد تا فیلم را از پرده‌های سینما پایین بکشند و در غیر این صورت در جلوی درب وزارت ارشاد تحصن خواهند کرد.
طبیعتا برای فیلم جز تغییر جزیی در اواخر فیلم اتفاقی نیفتاد و انصار حزب الله هم بیانیه دوم را صادر کرد. بیانیه‌ای که در آن از آغاز تحصن انصار حزب الله از صبح روز شنبه جلوی وزارت ارشاد خبر می‌داد. تحصنی که به یک تجمع 4 ساعته منتهی شد و هیاهوها و جنجال های فراوانی را پیرامون فیلم به راه انداخت. برآوردها این شد که این مدل اعتراض بهترین تبلیغ برای فیلم فریدون جیرانی شد.
و امروز فیلم همچنان در پرده سینماهای کشور حتی بدون ثانیه‌ای حذف و اصلاح در حال اکران است. در حالی که فروش آن بعد از 20 روز اکران به 832 میلیون تومان رسیده است. رقمی که معنایی جز تماشای فیلم توسط افراد بیشتری از میانگین متوسط تماشای فیلم در این روزها ندارد.
و به همین ترتیب اعتماد به نفس فروش «فرامتن» من مادر هستم 6 فیلمساز تحریمی حوزه هنری را به نوشتن نامه‌ای به حوزه هنری وادار کرد: نامه‌ای که در آن به رئیس حوزه هنری پیشنهاد مذاکره مستقیم داده شده بود و در آن در کمال تعجب با اشاره به فروش بالای فیلم‌های تحریمی گفته شده بود که حوزه هنری فقط سینماهای خودش را از این فروش محروم کرده است.اتفاقی که هرگر نیفتاده بود : « بی خود و بی جهت » با فروش 377 میلیون بدون جنجال و هیاهوهای اطراف بعد از 20 روز فروش حتی به نصف فروش «من مادر هستم» هم نرسیده است. فیلمی که تهیه‌کننده آن «عبدالرضا کاهانی» رقم هزینه تولید فیلمش را هم هرگز اعلام نکرده است.
در عین حال نباید ایستادگی حوزه هنری را بر سر ارزش ها نادیده گرفت و سینماگران ما باید سریعتر خود را با مردم، انقلاب و نظام وفق دهند و نگاه خارج پسند خود را به تسلیم در برابر نظرات مردم و خانواده های مومن اصلاح کنند.در این جهت حوزه هنری را باید مورد تقدیر قرار داد.
حالا شاید بهتر بتوان درک کرد که چرا در همه نشست‌های پرتعداد انتقادی به من مادر هستم عوامل حاضر می‌شدند و به هیچ مصاحبه ای دست رد نمی زندند و چرا جیرانی شخصا جلوی سینما می‌آمد و با مخالفین فیلمش بحث می‌کرد. شاید پیام نامه‌نگاری کارگردان‌ها این باشد که آن‌ها هم به کمی جنجال علاقه‌مند هستند.
