مجتبی اکبری نماینده وزن 94+کیلوگرم ایران در مورد شرایط حضور در مسابقات جهانی اتریش، اظهار داشت: تا دقیقه 90 مشخص نبود که چه کسانی به این رقابتها اعزام خواهند شد، اما پس از اینکه از سوی کادر فنی، اسامی نفرات اعزامی به رقابتها مشخص شد، به ما اعلام کردند که به دلیل مشکلات مالی فدراسیون، هر کسی باید با هزینه شخصی خود تعدادی تنماهی و کنسرو خریداری و به همراه خود به اتریش ببرد.
وی افزود: فدراسیون ورزشهای رزمی برای اسکان ما در اتریش هتلی را رزرو کرده بود که هیچگونه وسایل گرمایشی در اتاقها وجود نداشت. همه تیمها در رستوران هتل غذا میخوردند، اما ما تنماهیهایی را که از ایران به همراه خودمان به اتریش برده بودیم را با آب گرم حمام، کمی داغ میکردیم و پس از آن میخوردیم.
دارنده نشان برنز مسابقات جهانی اتریش، گفت: روز اول مسابقات با قرعه استراحت روبرو شدم و به ترتیب با نمایندگان اسلواکی، لهستان، روسیه، قزاقستان و فرانسه مبارزه کردم که در پایان مدال برنز مسابقات جهانی اتریش را کسب کردم. متاسفانه از صبح مسابقه تا شب در حالی به مصاف حریفان خود رفتم که تنها یک بطری آب داشتم و با همان یک بطری آب با 5 ورزشکار مبارزه کردم. خوشحالم که با تمام سختیهایی که در رقابتهای جهانی از لحاظ تغذیه داشتم توانستم با خوردن همان تن ماهیها و کنسرو مدال برنز مسابقات را کسب کنم.
وی افزود: روزی که وارد فرودگاه امام خمینی شدیم تنها روابط عمومی فدراسیون در فرودگاه به استقبال ما آمد حتی یک نفر از مسئولان به استقبال ما نیامده بودند. مسئولان فدراسیون حتی به خودشان زحمت ندادند که برای شاد کردن دل ما یک بنر 10 هزار تومانی در سردر فدراسیون بزنند. مهمترین نکتهای که وجود دارد این است که برخی از ملی پوشان نزدیک 2 میلیون تومان برای اعزام به این مسابقات هزینه کردند. متاسفم از اینکه با تمام زحماتی که ما کشیدیم هیچ خبری از پاداش نیست.
اکبری در مورد پرداخت جوایز از سوی مسئولان ورزش گلایه کرد و گفت: سال گذشته در مسابقات جهانی کلمبیا عنوان نایب قهرمانی را کسب کردم، اما زمانی که مسئولان وزارت ورزش قرار شد جوایز مدال آوران را اهدا کنند به ما از 80 سکه که وعده داده بودند تنها پنجمیلیون و چهارصد هزار تومان پول نقد دادند. سؤال من از مسئولان وزارت ورزش این است که چرا بین ورزشکاران تفاوت قائل میشوند. آیا ما برای کسب مدال تلاش نمیکنیم؟ یکی به من بگوید که من با جایزه ناچیزی که دریافت میکنم چطور کرایه خانه و خرج خانوادهام را بدهم.
وی در پایان اظهار داشت: سومین سالی است که عضو تیم ملی هستم و در هر دوره از مسابقات مدال کسب کردهام. سال گذشته در حین مسابقات ICL پایم پاره شد و از ترسم به هیچ کسی این موضوع را نگفتم تا امسال نیز بتوانم در مسابقات شرکت کنمو بتوانم چرخ زندگیم را بچرخانم. متاسفانه با این رفتاری که با ما ورزشکاران میشود ناچاریم برای تامین آیندهمان با ورزش خداحافظی کنیم و به دنبال کسب درآمد باشیم.