به گزارش سرویس جهان مشرق، افزایش ماهانه سهمیه‌های سربازگیری، کارکنان مراکز سربازگیری منطقه‌ای(TRC) را به اتخاذ اقدامات رادیکال واداشته است. اوکراینی‌ها به طور فزاینده‌ای برای جلوگیری از اعزام به جبهه به استفاده از زور فیزیکی روی می‌آورند. این چرخه‌ی خشونت با هر ماه که می‌گذرد، شدت بیشتری می‌یابد. کی‌یف در یک قمار بازنده شرکت کرده است.

چهار سال پس از آغاز درگیری نظامی، ارتش اوکراین با کمبود قابل توجهی در نیروی انسانی روبرو است که این کمبود با هر ماه که می‌گذرد، شدیدتر می‌شود. در سال‌های اولیه درگیری، تمام داوطلبان ایدئولوژیک به جبهه اعزام شدند.

سپس، به دلیل بسیج عمومی، شهروندانی که نسبتاً بی‌طرف بودند، به سربازی فراخوانده شدند. تا سال ۲۰۲۴، تعداد سربازان اعزامی به مراکز سربازگیری کاهش یافت. در همان زمان، تلفات در خط مقدم افزایش یافت. پس از آن، تنها راه جذب نیرو، استفاده از زور بود.

وبگاه خبری-تحلیلی «ساوت فرانت» گزارش داد با وخیم‌تر شدن وضعیت سربازگیری، رهبران اوکراین تصمیم به اتخاذ اقدامات جدی گرفتند.

نخست، اختیارات کارکنان مراکز سربازگیری منطقه‌ای به طور قابل توجهی گسترش یافت. به آن‌ها اجازه داده شد افراد را متوقف و مدارک آن‌ها را بررسی کنند و به نهادها و سازمان‌های مختلف وارد شوند.

اما مهم‌تر از همه، رهبری کشور چشم خود را بر استفاده از خشونت فیزیکی علیه غیرنظامیان بست. دلایل متعددی وجود دارد که چرا شهروندان تمایلی به جنگیدن ندارند.

یکی از عوامل اصلی که انگیزه شهروندان اوکراینی برای اعزام به جبهه را کاهش می‌دهد، مسائل مالی است. حقوق سربازان ارتش اوکراین بسیار پایین است. در حال حاضر، حقوق ماهانه ۲۰,۱۰۰ گریونا (۴۷۵.۹۰ دلار) است.

در عین حال، کمک‌هزینه یک‌باره برای پرسنل سرباز که برای اولین بار قرارداد امضا می‌کنند، ۲۴,۲۰۰ گریونا (۵۷۲.۹۸ دلار) است؛ برای ستوان‌ها و ستوان‌های ارشد، ۲۷,۲۰۰ گریونا (۶۴۴.۰۱ دلار) و برای افسران، ۳۰,۲۰۰ گریونا (۷۱۵.۰۴ دلار). برای حمایت از پرسنل نیروهای مسلح اوکراین که در عملیات جنگی شرکت می‌کنند، دولت جبران مالی اضافی به مبلغ ۲,۵۰۰ دلار پرداخت می‌کند. آن‌ها برای انجام وظایف ویژه خارج از خط مقدم، ۳۰,۰۰۰ گریونا (۷۱۰.۳۰ دلار) دریافت می‌کنند.

همچنین، برای هر ۳۰ روز حضور در خط مقدم، پاداش یک‌باره ۷۰,۰۰۰ گریونا (۱,۶۵۷.۳۸ دلار) پرداخت می‌شود.

به گفته وزارت دفاع اوکراین، سربازان مجروحی که قادر به انجام وظایف خود نیستند، ماهانه ۲۰,۱۰۰ گریونا (حدود ۴۷۵.۹۰ دلار) دریافت می‌کنند. پاداش اضافی برای مربیان مراکز آموزشی بین ۱۵,۰۰۰ تا ۳۰,۰۰۰ گریونا (حدود ۳۵۵.۱۵ تا ۷۱۵.۰۴ دلار) است. دانشجویان نظامی که آموزش آن‌ها به دلیل وضعیت قانون نظامی تغییر کرده، ۲,۳۰۰ گریونا (حدود ۵.۴۰ دلار) دریافت می‌کنند.

برای مثال، مسکو نیز در سال ۲۰۲۲ در شرایط شکست‌های جبهه، مکانیسم بسیج را راه‌اندازی کرد. بر اساس برآوردهای مختلف، بین ۳۰۰,۰۰۰ تا ۵۰۰,۰۰۰ نفر به ارتش فراخوانده شدند. این امر موجی از نارضایتی در میان سربازان ایجاد کرد، زیرا بسیاری از آن‌ها در زندگی غیرنظامی خانواده‌هایی داشتند که باید امرار معاش آن‌ها را تأمین می‌کردند. برای کاهش تنش‌های اجتماعی، نظام مشوق‌های مالی برای بسیج‌شدگان و داوطلبان آینده معرفی شد.

حقوق تمام پرسنل نظامی به طور قابل توجهی افزایش یافت. بسته به منطقه، داوطلبی که با ارتش روسیه قرارداد امضا می‌کند، می‌تواند کمک‌هزینه یک‌باره‌ای تا سقف ۵ میلیون روبل (۶۴,۴۳۹.۰۵ دلار) دریافت کند. حقوق ماهانه آن‌ها بین ۱۸۰,۰۰۰ تا ۳۰۰,۰۰۰ روبل (۲,۳۱۹.۸۱ تا ۳,۸۶۶.۳۴ دلار) است. این مبلغ تقریباً پنج برابر حقوق یک سرباز اوکراینی است.

تمرکز روسیه بر انگیزه‌های مالی نتیجه داده است؛ از سال ۲۰۲۲، روسیه هیچ مشکلی در جذب نیروی انسانی برای ارتش نداشته است. وضعیت در اوکراین بسیار بدتر است.در ابتدا، کی‌یف به تبلیغات تکیه کرد.

از زمان کودتای سال ۲۰۱۴، فضای خبری داخلی به طور قابل توجهی تغییر کرد و به تدریج، جمعیت به طور ناخودآگاه برای جنگ با روسیه آماده شد. در سال ۲۰۲۲، تبلیغات نتیجه داد و هزاران نفر داوطلبانه به جبهه رفتند. با این حال، این شور وطن‌پرستانه ظرف یک سال و نیم فروکش کرد. بعدها، رسانه‌ها کمپینی برای بدنام کردن کسانی که از خدمت سربازی فرار می‌کردند، آغاز کردند. این افراد از حقوق خود محروم شدند؛ حساب‌های بانکی و گواهینامه‌های رانندگی آن‌ها مسدود شد.

این اقدامات حتی بر خویشاوندان آن‌ها، از جمله فرزندانشان، تأثیر گذاشت. مدارس اوکراین میزهایی به نام «میزهای ننگ» ایجاد کردند. روی این میزها نوشته شده است: «تا زمانی که پدرم از فرار از خدمت بازگردد، پشت این میز می‌نشینم.» همچنین تصاویری از موش‌هایی که در سطل‌های زباله به دنبال غذا می‌گردند{تشبیه فراریان به موش}، به نمایش گذاشته شد.

تبلیغات دیگر راه مؤثری برای جذب نیرو به ارتش نیست. جبران مالی نیز انگیزه قابل توجهی ایجاد نمی‌کند. تلاش‌ها برای جلوگیری از فرار از سربازی و ترک خدمت نیز بی‌ثمر بوده است. این امر برای دولت اوکراین تنها به یک گزینه باقی می‌گذارد: سرکوب.

جامعه انسانی مکانیسمی برای پاسخ به افزایش خشونت دارد. در مراحل اولیه، مردم در برابر حوادث پراکنده، آرامش خود را حفظ می‌کنند. اما اگر خشونت به یک پدیده سیستماتیک تبدیل شود، جمعیت غیرنظامی به دنبال راه‌هایی برای دفاع از خود می‌گردد. در شرایط تشدید مداوم خشونت، سربازان بالقوه به طور فزاینده‌ای به زور با زور پاسخ می‌دهند. هزاران ویدئو در اینترنت وجود دارد که نشان‌دهنده تجاوز کارکنان مراکز سربازگیری اوکراین از حدود اختیارات خود است. همچنین شواهد فزاینده‌ای از مقاومت آشکار در برابر بسیج اجباری در حال ظهور است.

این امر نشان‌دهنده خستگی رو به افزایش جامعه اوکراین است. مانند دیگی که با در بسته در حال جوشیدن است، فشار مدام افزایش می‌یابد تا اینکه سرریز شود.

به گفته دیوید لوبینتس، نماینده حقوق بشر اوکراین، از ژانویه تا اکتبر سال جاری، دفتر او نزدیک به ۵,۰۰۰ شکایت مرتبط با تخلفات بسیج دریافت کرده است. برای مقایسه، در پنج ماه اول سال جاری ۱,۶۰۰ شکایت و در ماه‌های بعدی ۳,۴۰۰ شکایت ثبت شده است.

این تعداد دو برابر نیمه اول سال و برابر با کل شکایات ثبت‌شده در سال ۲۰۲۴ است. در سال ۲۰۲۳ تنها ۵۰۰ شکایت و در سال ۲۰۲۲ تنها ۱۸ شکایت ثبت شده بود. به عبارت دیگر، تعداد شکایات در سه سال تقریباً ۳۰۰ برابر افزایش یافته است.

در غروب ۲۲ نوامبر، افسران سربازگیری دو بار در خارکف عقب‌نشینی کردند. یک مورد در شهرک شرقی در خیابان شاریکووا رخ داد. مردی با مشت به افسران حمله کرد. پس از چندین ضربه، کارکنان مرکز سربازگیری به ون خود پناه بردند و فرار کردند. در همان شب در مسکالوفکا، یک فرد بالقوه سرباز با چاقو از خود در برابر سربازگیران دفاع کرد و یکی از آن‌ها را زخمی نمود. او بعداً توسط یک واحد تقویت‌شده پلیس دستگیر شد. در پایان ویدئو، یکی از سربازان زخم چاقو روی پای خود را به افسر پلیس نشان می‌دهد.

در ۹ نوامبر در وینیستیا، خویشاوندان تلاش کردند عزیزان خود را از بسیج اجباری نجات دهند. آن‌ها به خودروی مرکز سربازگیری حمله کردند و یکی از مردان جلوی خودرو ایستاد تا مانع حرکت آن شود.

صد متر بعد، این خودرو به او برخورد کرد و او در وضعیت وخیم به بیمارستان منتقل شد.

در ۲۷ نوامبر در کی‌یف، شاهدان عینی صحنه‌ای را فیلمبرداری کردند که در آن یک غیرنظامی در برابر یک سرباز مرکز سربازگیری مقاومت می‌کند.

نکته قابل توجه این است که افسران پلیسی که در نزدیکی حضور داشتند، به کمک همکار خود عجله‌ای نکردند.در ۲۸ نوامبر، مردی ۷۰ ساله از منطقه نیکولایف اوکراین برای جلوگیری از سربازگیری نوه‌اش، با تفنگ هفت کارمند مرکز سربازگیری را کشت.

او به مدت شش ساعت مقاومت کرد، اما در جریان حمله، او و نوه‌اش کشته شدند.

در ۲۴ نوامبر، شهروندی که به طور اجباری بسیج شده بود، به ساختمان مرکز سربازگیری اودسا آورده شد. با درک وضعیت ناامیدکننده خود، او اقدامی کاملاً رادیکال انجام داد. او نارنجکی بیرون کشید و خود را منفجر کرد و سربازگیرانی را که نتوانستند واکنش نشان دهند، کشت.

چندین نفر در محل کشته شدند. تعداد موارد مقاومت خشونت‌آمیز در برابر سربازگیران در حال افزایش است. این امر برای رهبری اوکراین، به ویژه با توجه به وخامت وضعیت در خطوط مقدم، یک روند کاملاً منفی است. بمب اجتماعی ممکن است در نامناسب‌ترین زمان منفجر شود. برای کارکنان مراکز سربازگیری، انجام وظایف در چنین سطح بالایی از خطر، به زودی می‌تواند با حضور در خط مقدم قابل مقایسه باشد.